προσηχέω
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
A resound or reecho, re-echo, Plu.Alex.31; θαλάττῃ with the sea, Philostr.Im.2.16, cf. VS1.7; κύματα π. αἰγιαλοῖς Them.Or.2.27b: also c. dat. pers., τούτων ῥημάτων ἐμοὶ -ηχούντων Chor. in Jahrb.9.188.
II c. acc., π. μέλος τῇ σύριγγι, τῷ Μουσηγέτῃ, Him.Ecl.12.8, Or.14.3.
German (Pape)
[Seite 765] dazu, damit, daran tönen, hallen, Plut. Alex. 31 u. Sp.
French (Bailly abrégé)
προσηχῶ :
résonner auprès de ou contre.
Étymologie: πρός, ἠχέω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
προσηχέω [προσηχής] weerklinken.
Russian (Dvoretsky)
προσηχέω: отдаваться гулом, гудеть (ἐξ ἀχανοῦς πελάγους Plut.).
Greek (Liddell-Scott)
προσηχέω: ἀντηχῶ, ἠχῶ, Πλουτ. Ἀλέξ. 31· θαλάττῃ, μετὰ τῆς θαλάσσης, Φιλόστρ. 833, πρβλ. 487.
Greek Monotonic
προσηχέω: μέλ. -ήσω, αντιλαλώ ή αντηχώ, σε Πλούτ.
