ρυπώ

Greek Monolingual

(I)
(ῥυπῶ) -άω, ΜΑ, και επικ. τ. ῥυπόω Α ῥύπος
μσν.
(το αρσ. της μτχ. στον πληθ. ενεργ. ενεστ. ως ουσ.) oἱ ῥυπῶντες
μοναχοί του 19ου αιώνα οι οποίοι ουδέποτε πλένονταν, επειδή θεωρούσαν ως αμαρτία κάθε περιποίηση του σώματος
αρχ.
(αμτβ.)
1. είμαι ρυπαρός, ακάθαρτος, γεμάτος ρύπους, βρομάω
2. παθ. ῥυπῶμαι, -άομαι
(για τα αφτιά) είμαι γεμάτος κυψελίδα.
(II)
(ῥυπῶ) -όω, Α
1. ρυπαίνω, λερώνω κηλιδώνω («οὔτε τῷ ῥυπώσαντι αὐτὸν ἀκουσίως», Θεόφρ.)
2. παθ. ῥυποῦμαι, -όομαι
είμαι ρυπαρός, ρυπαίνομαι, λερώνομαι («ἵνα κλυτὰ εἵματ' ἄγωμαι εἰς ποταμὸν πλυνέουσα τά μοι ῥερυπωμένα κεῖται», Ομ. Οδ.).
(III)
ῥυπῶ, -όω, ΝΜ
(μτβ.) καθιστώ κάτι ρυπαρό, ρυπαίνω, λερώνω.