σίαλον

English (LSJ)

or σίελον, τό,
A spittle, saliva, Hp. Aph.7.16, Pherecr.69, X.Mem.1.2.54; σιάλῳ παιδία παραλείφειν Democrates ap.Arist.Rh.1407a8.
II synovial fluid, Hp.Carn. 10. [Att. σίαλον, τό, Hellenic σίελος, ὁ, acc. to Moer.p.347 P.; the latter occurs LXX Is.40.15 (neut. σίελον cod.A), Aret.SD2.2, PMag.Par.1.132: pl. τὰ σίελα LXX 1 Ki.21.13.]

German (Pape)

[Seite 877] τό, ion. σίελον, 1) Speichel, Geifer, der vor dem Munde stehende Schaum, davon das lat. saliva; Hippocr.; Xen. Mem. 1, 2, 54; Pol. 12, 13, 11; Luc. Alex. 21. – 2) das fettige Gliederwasser, μύξα, Hippocr.

French (Bailly abrégé)

ου (τό) :
salive, bave.
Étymologie: cf. σίαλος.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

σίαλον -ου, τό, meestal σίελον, speeksel; geneesk. ook slijm. Hp.

Russian (Dvoretsky)

σίᾰλον: τό слюна Xen., Arst., Luc.

Greek (Liddell-Scott)

σίᾰλον: ἢ σίελον, τό, (πρβλ. ὕαλος, ὕελος, πτύαλος, πτύελον)· ― «σάλιο», Ἱππ. Ἀφ. 1259, Φερεκρ. ἐν «Κοριαννοῖ» 3, Ξεν. Ἀπομν. 1. 2, 54· σιάλῳ παιδία παραλείφειν Δημόκρ. παρ’ Ἀριστ. ἐν Ρητορ. 3. 4, 3· ― ἐν Ἀρετ. π. Αἰτ. Ὀξ. Παθ. 2. 2, Ἑβδ. (Ἡσαΐ. Μ΄, 15) σίελον ἐκ διορθώσεως ΙΙ. ὡσαύτως = μύξα, κόρυζα, Ἱππ. 251. 36· πρβλ. σαλός (ἐπίθετ.). ― (Πρβλ. Λατ. saliva· Ἀρχ. Σκανδιν., Ἀγγλο-Σαξον., καὶ Ἀρχ. Γερμαν. slim· Σλαυ. slina· ― ὁ Κούρτ. ἀναφέρει καὶ τὸ σίαλος εἰς τὴν αὐτὴν ῥίζαν· ― πρβλ. καὶ τὸ σιγαλόεις).

Greek Monotonic

σίᾰλον: ή σίελον, τό, σάλιο, έκκριμα των σιελογόνων αδένων, φτύμα, σε Ξεν. κ.λπ.

Frisk Etymological English

Grammatical information: n. (m.)
Meaning: spittle, slobber, metaph. joint-fluid, synovitis (Hp., Pherecr., X., Arist., hell. a. late).
Other forms: σίελον (-ος)
Derivatives: σιαλίς βλέννος (slime) H., σιαλώδης saliva-like (Hp.), σιαλ-ίζω (σιελ-) to form spittle, slobber, to foam (Hp., Archig.), -ισμός m. waterbrash (medic.), -ιστήριον n. bridle-bit (Gp.). Besides the verb σίαι πτύσαι (cod. πτῆσαι) Πάφιοι H. (cf. Schwyzer 752 n. 4).
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin] (V)
Etymology: Expressive-popular words as πτύαλον, πτύω, with which they have also genetically been connected; s. πτύω w. further lit. On the supposed but quite uncertain connection with Skt. kṣī́vati spit (Dhātup.) s. Wackernagel in Bechtel Dial. 1. 454 and Mayrhofer s. v. -- To be noted further the very rare and late attested σιαίνομαι, aor. σιάνθην to meet antipathy, disgust (pap. Vl--VIIp, H., Suid., Gloss.), σιαίνω to cause antipathy (sch.), which seems to be a transformation of the synonymous σικχαίνω, -ομαι (s. v.) after σίαι and similar unliterary forms. -- It cold derive from a Pre-Greek *syal-. S. also σίαλος.

Middle Liddell

σίᾰλον, ορ σίελον, ου, τό,
spittle, saliva, Xen., etc.

Frisk Etymology German

σίαλον: {síalon}
Forms: σίελον (-ος)
Grammar: n. (m.)
Meaning: Speichel, Geifer, übertr. Gelenkwasser (Hp., Pherekr., X., Arist., hell. u. sp.)
Derivative: mit σιαλίς· βλέννος H., σιαλώδης speichelartig (Hp.), σιαλίζω (σιελ-) Speichel, Geifer bilden, schäumen (Hp., Archig.), -ισμός m. Speichelfluß (Mediz.), -ιστήριον n. Gebißstange (Gp.). Daneben das Verb σίαι· πτύσαι (cod. πτῆσαι)· Πάφιοι H. (vgl. Schwyzer 752 A. 4).
Etymology: Expressiv-volkstümliche Wörter wie πτύαλον, πτύω, mit denen sie auch genetisch verbunden worden sind; s. πτύω m. weiterer Lit. Über den vermuteten aber ganz unsicheren Zusammenhang mit aind. kṣī́vati spucken (Dhātup.) s. Wackernagel bei Bechtel Dial. 1. 454 und Mayrhofer s. v. — Zu bemerken noch das sehr seltene und spät belegte σιαίνομαι, Aor. σιάνθην Widerwillen, Ekel empfinden (Pap. Vl—VII^p, H., Suid., Gloss.), σιαίνω Widerwillen erregen (Sch.), das eine Umbildung des synonymen σικχαίνω, -ομαι (s. d.) nach σίαι und ähnlichen unliterarischen Formen zu sein scheint. — S. auch σίαλος.
Page 2,699

Mantoulidis Etymological

ἤ σίελον τό (=σάλιο). Πιθανόν ἀπό τό ἄχρηστο ρῆμα σίω (=φτύνω). Ἴσως νά συγγενεύει μέ τό σίαλος (=πάχος).