φιλοπάτωρ

English (LSJ)

[ᾰ], ορος, ὁ, ἡ, loving one's father, E.Or.1605, IA638, Arist.EN1148a34, Jul.Ep. 89b; title of Ptolemy IV, OGI89, al. (θεοὶ Φ., of himself and his consort, ib.93, etc.); of Ptolemy IX, ib.739; of Ariobarzanes II, ib.354; of Ariarathes V, ib.352.

German (Pape)

[Seite 1283] ορος, den Vater liebend; Eur. Or. 1605 I. A. 638; Plut. Demetr. 3.

French (Bailly abrégé)

ορος (ὁ, ἡ)
qui aime son père.
Étymologie: φίλος, πατήρ.

Russian (Dvoretsky)

φιλοπάτωρ: ορος (ᾰ) adj. любящий своего отца Eur., Arst.

Greek (Liddell-Scott)

φῐλοπάτωρ: [ᾰ], -ορος, ὁ, ἡ, ὁ ἀγαπῶν τὸν ἑαυτοῦ πατέρα, Εὐρ. Ὀρ. 1605, Ἰφ. ἐν Αὐλ. 638· Ἀριστ. Ἠθ. Νικ. 7. 4, 5· ― ὄνομα ἑνὸς τῶν Πτολεμαίων καὶ ἄλλων τινῶν βασιλέων, Συλλογ. Ἐπιγρ. 357, 358, κ. ἀλλ.

Greek Monolingual

-ορος, ὁ, ἡ, Α
1. αυτός που αγαπά τον πατέρα του
2. (το αρσ.) προσωνυμία ενός Πτολεμαίου, καθώς και άλλων βασιλέων.
[ΕΤΥΜΟΛ. < φιλ(ο)- + -πάτωρ (< πατήρ), πρβλ. προπάτωρ.

Greek Monotonic

φῐλοπάτωρ: [ᾰ], -ορος, ὁ, ἡ, αυτός που αγαπά τον πατέρα του, σε Ευρ.

Middle Liddell

φῐλο-πᾰ́τωρ, ορος, ὁ, ἡ,
loving one's father, Eur.

English (Woodhouse)

loving one's father