ψυχολογία
ἐν μὲν γὰρ ταῖς ἐπιστολαῖς αὐτοῦ οὐδὲ μνήμην τῆς οἰκείας προσηγορίας ποιεῖται, ἢ πρεσβύτερον ἑαυτὸν ὀνομάζει, οὐδαμοῦ δὲ ἀπόστολον οὐδ' εὐαγγελιστήν (Eusebius, Demonstratio evangelica 3.5.88) → For in his epistles he doesn't even make mention of his own name — or simply calls himself the elder, but nowhere apostle or evangelist.
Greek Monolingual
η, Ν
1. επιστημονικός κλάδος που έχει ως αντικείμενο τη μελέτη της συμπεριφοράς καθώς και τών συμπεριφορικών εκφάνσεων της εμπειρίας στον άνθρωπο και στα ζώα, τη μελέτη και ερμηνεία τών ψυχικών φαινομένων και λειτουργιών, καθώς και τών νόμων που τά διέπουν
2. επιστημονικό ή σχολικό σύγγραμμα που πραγματεύεται τα θέματα αυτά
3. το σχετικό μάθημα σε εκπαιδευτικό ίδρυμα
4. συνεκδ. η ψυχοσύνθεση, ο ψυχισμός ή η ψυχολογική κατάσταση ενός ατόμου ή ενός συνόλου.
[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. psychologie (< ψυχή + -λογία). Η λ. μαρτυρείται από το 1805 στον Ευγένιο Βούλγαρι].
