ἀγαυρός

English (LSJ)

ά, όν,
A = γαῦρος with α euphon., stately, proud, ταῦρος Hes. Th.832; δένδρον Nic.Th.832 (Sup.). Adv. Sup. ἀγαυρότατα Hdt.7.57. β.
2 Ion., euphemism for a beggar, EM6.30, Suid.

Spanish (DGE)

-ά, -όν
• Alolema(s): acent. ἄγαυρος Hes.Th.832, cf. Sch.ad loc., pero v. Hdn.2.167.5
1 arrogante, gallardo, espléndido ταῦρος Hes.l.c., de plantas τὸν δ' ἕτερον δήεις αἰεὶ πετάλοισιν ἀγαυρόν Nic.Th.661
•subst. τὸ ἀ. gallardía δενδρείου τό τε πολλὸν ἀγαυρότατον Nic.Th.832
•sup. neutro plu. como adv. muy gallardamente ἐλᾶν στρατιὴν ... ἀγαυρότατα καὶ μεγαλοπρεπέστατα Hdt.7.57.
2 irón. jón. mendigo, pícaro, EM α 62.
• Etimología: Cf. γαῦρος c. ἀ- protética o proc. de contaminación c. ἀγαυός.

German (Pape)

[Seite 10] = ἀγαυός, doch im tadeknden Sinne: stolz, ταῦρος Hes. Th. 832; ἀγαυρότατα καὶ μεγαλοπρεπέστατα ἐλᾶν στρατιήν Her. 7, 57; ἀεὶ πετάλοισιν ἀγαυρόν, immer mit Blättern prangend, Nic. Th. 661.

French (Bailly abrégé)

ά, όν :
superbe, fier.
Étymologie: ἀ- augm., R. ΓαϜ, briller.

Russian (Dvoretsky)

ἀγαυρός: (ᾰγ) величавый, великолепный (ταῦρος Hes.).

Greek (Liddell-Scott)

ἀγαυρός: -ά, -όν, = γαῦρος μετ’ α εὐφων, μεγαλοπρεπής, ὑπερήφανος, ταῦρος, Ἡσ. Θεογ. 832, πρβ. Wess. Ἡρόδ. 7. 57, 2, ἔνθα περὶ τοῦ Ξέρξου κεῖται τὸ ὑπερθ. ἐπίρρ., ἀγαυρότατα.

Greek Monotonic

ἀγαυρός: -ά, -όν (α ευφωνικό, γαῦρος), μεγαλοπρεπής, αρχοντικός, επιβλητικός, υπερήφανος, σε Ησίοδ.· υπερθ. επίρρ., ἀγαυρότατα, σε Ηρόδ.

Frisk Etymological English

Grammatical information: adj.
Meaning: Not quite certain. proud? Rare in Hes., Hdt.
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: γαῦρος reshaped after ἀγαυός? Pre-Greek origin must be considered.

Middle Liddell

γαῦρος, stately, proud, Hes.: superl. adv. ἀγαυρότατα, Hdt.

Frisk Etymology German

ἀγαυρός: {agaurós}
Meaning: Epithet unsicherer Bed. (stolz?, verehrungswürdig?), vereinzelt bei Hes., Hdt. u. a.
Etymology: Umbildung von ἀγαυός nach γαῦρος.
Page 1,7