ἀνάπειρος

Spanish (DGE)

v. ἀνάπηρος.

English (Thayer)

(ἀνάπηρος) ἀναπηρον (properly, πηρός from the lowest part to the highest — ἀνά; hence, Suidas ὁ καθ' ὑπερβολήν πεπηρωμενος (cf. Lob. Path. Elementa 1:195)), disabled in the limbs, maimed, crippled; injured in, or bereft of, some member of the body: ἀναπήρους, χωλούς, τυφλούς. In both these passages L Tr WH have adopted with certain manuscripts the spelling ἀναπείρους — manifestly false, as arising from itacism. (Plato, Crito, p. 53a. χωλοί καί τυφλοί καί ἄλλοι ἀναπηροι; Aristotle, h. a. 7,6 (vol. i., p. 585b, 29) τινονται ἐξ ἀναπηρων ἀναπηροι; Lysias quoted in Suidas ῤῖνα καί ὦτα ἀνάπηρος; τοῖς μέλεσιν ἀναπήρους.)

Chinese

原文音譯：¢n£phroj 安那-胚羅士
詞類次數：形容詞（2）
原文字根：向上-殘廢的
字義溯源：殘廢的，跛的；由（ἀνά）*=上，回復）與（πήρα）X*=四肢有故障的）組成。
同義字：1） （ἀνάπειρος）殘廢的 2） （κυλλός）跛殘的 3） （παραλυτικός / παράλυτος）癱瘓的 4） （χωλός）顛躓，跛的
出現次數：總共（2）；路（2）
譯字彙編：
1） 殘廢的（2） 路14:13； 路14:21