ἄτονος

English (LSJ)

ἄτονον, not stretched, slack, relaxed, of the limbs, Hp.Aër.3 (Comp.), 19; lacking in elasticity, of strands in torsion-engine, Ph. Bel.58.18; πνοαί D.S.1.41; σφυγμοί Aret.SD2.9; of fruit, insipid, Dsc. 1.112 (Comp.), al.; τὸ ἄτονον τῆς γεύσεως v.l. ib.127; φωνεῖν ἄτονον Arist.Phgn.813b3: Medic., of the stomach, Ath.3.79f (Comp.), etc.: c. inf., too weak to.., D.L.7.35; of oratorical style, D.H.Dem.20, cf. Hermog.Id.2.11 (Comp.), Eun. VSp.493 B. (Comp.). Adv. ἀτόνως Plu. Lyc.18: Comp. ἀτονώτερον J.BJ4.1.5; ἀτονωτέρως Archig. ap. Orib.8.2.26.
2 as Stoic term, lacking τόνος (q.v.), σπέρμα Sphaer.Stoic.1.141; opp. εὔτονος, Chrysipp. ib.2.155, 3.121.

Spanish (DGE)

-ον
I 1en sent. fís. falto de tensión, relajado, flojo del cuerpo humano τὰ εἴδεα ἐπὶ τὸ πλῆθος αὐτέων ἀτονώτερα εἶναι Hp.Aër.3, cf. 19, ὑπὲρ τῶν ἐμμηνίων καὶ κούφη ἐστι καὶ ἄ. (ἡ μήτρα) Hp.Mul.2.167, ἄτονον τὸ τῆς θηλείας σπέρμα Sphaer.Stoic.1.141, τὰ ... σῦκα ... τὸν στομάχον ... ἀτονώτερον ... ποιοῦντα Heraclid.244, σφυγμοί Aret.SD 2.9, entre los estoicos op. εὔτονος Chrysipp.Stoic.3.121
•debilitado ref. a un pueblo asediado por el hambre, I.BI 5.500, o a ejércitos derrotados ἀτονώτεροι δ' ἑαυτῶν προελθόντες I.BI 6.18, Πλάκιδος μὲν οὖν τῆς ἐπὶ τὴν πόλιν ὁρμῆς ἀτονώτερος εὑρεθεὶς φεύγει I.BI 3.114
•de plantas marchitas Hp.Ep.16
•de elementos naturales suave, débil, flojo (τῶν στοιχείων) γῆς τε καὶ ὕδατος ... ἀτόνων ὄντων en op. a πῦρ καὶ ἀέρα ... εὔτονα Chrysipp.Stoic.2.155, πνοαί D.S.1.41, πῦρ ... μανὸν καὶ ἄ. Plu.2.411c
•en una pieza de artillería poco tenso ἀτόνου τοῦ ὀργάνου γινομένου Ph.Bel.58.18.
2 en sent. moral falto de firmeza, débil op. εὔτονος dicho analóg. del alma (cf. 1), Chrysipp.Stoic.3.121, del carácter ἄ. καὶ νωθρός Luc.Dem.Enc.43, cf. I.BI 1.203, καρδία Dor.Ab.Doct.4.57, cf. Ast.Am.Hom.14.12.4
•de un pueblo sometido en guerra debilitado (c. matiz 1) Κόρινθον Plu.2.772d
•impotente (ὁ διάβολος) ἄ. ... ἐστιν ὥσπερ νεκροῦ νεῦρα Herm.Mand.12.6.2
•neutr. compar. como adv. con menos ánimo ἀτονώτερον ... προσκείμενοι I.BI 4.35
•c. un inf. débil para, incapaz de γράψαι D.L.7.159, πατὴρ λίαν ἢ τοῦ κολάζειν υἱὸν ἀτονώτερος I.BI 1.501.
II sensorial
1 carente de tono, bajo λέγε ... ἀτόνῳ φθόγγῳ PMag.4.745
•neutr. como adv. ἄτονον φωνοῦσι Arist.Phgn.813^b3.
2 ret. poco expresivo ἡ λέξις D.H.Dem.20, cf. Hermog.Id.2.11 (p.399), de pers. τὸν λόγον ... ἀτονώτερος Eun.VS 493b.
3 gram. no acentuado, átono Eust.907.15.
4 insípido καρπός Dsc.1.112.
III adv. -ως con poca energía, suavemente ἐπετίμησεν Plu.Lyc.18, ἀτονωτέρως ἐλλεβορίζει Archig. en Orib.8.2.26.

German (Pape)

[Seite 387] 1) abgespannt, schwach, schlaff, Plut.; vom Magen, Ath. III, 97 f. – Adv. ἀτόνως, Plut. Lyc. 18. – 2) Bei Gramm. ohne Tonzeichen, tonlos.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
non tendu, relâché, sans vigueur, languissant.
Étymologie: ἀ, τόνος.

Greek Monolingual

-η, -ο (AM ἄτονος, -ον)
1. αυτός που δεν έχει τόνο ή ένταση, ο εξασθενημένος
2. «άτονες λέξεις» — εκείνες που δεν τονίζονται
νεοελλ.
1. (για ανθρώπους) νωθρός, οκνηρός
2. (για το βλέμμα) μη ζωηρός, ανέκφραστος
3. φρ. «άτονο έλκος» — δυσκολοθεράπευτη εξέλκωση η οποία δημιουργείται ύστερα από νέκρωση και απόπτωση του δέρματος
αρχ.
1. (για περιοχή) άγονος
2. (για βότανα ή φάρμακα) ο μη δραστικός.

Greek Monotonic

ἄτονος: -ον (τείνω), μη τεντωμένος, χαλαρός, σε Αριστ.

Russian (Dvoretsky)

ἄτονος:
1 расслабленный, вялый Plut., Diod., Luc.: ἄτονον φωνεῖν Arst. обладать слабым голосом;
2 грам. безударный.

Middle Liddell

τείνω
not stretched, relaxed, Arist.