ἐξορκιστής

English (LSJ)

ἐξορκιστοῦ, ὁ, exorcist, Act.Ap.19.3, Luc.Epigr.23, Ptol.Tetr.182.

German (Pape)

[Seite 887] ὁ, der Beschwörer, δαίμονα ἐξορκι. στὴς ἐξέβαλε Luc. ep. 13 (XI, 427).

French (Bailly abrégé)

ής, ές :
exorciste.
Étymologie: ἐξορκίζω.

Russian (Dvoretsky)

ἐξορκιστής: οῦ ὁ заклинатель NT, Anth.

Greek (Liddell-Scott)

ἐξορκιστής: -οῦ, ὁ δι’ ἐξορκισμῶν ἐκβάλλων τὰ πονηρὰ πνεύματα ἐκ τῶν κατεχομένων ὑπ’ αὐτῶν, ἐπεχείρησαν δέ τινες ἀπὸ τῶν περιερχομένων ᾿Ιουδαίων ἐξορκιστῶν ὀνομάζειν Πράξ. Ἀποστ. ιθ΄, 13, Πτολ. Τετρ. 182, Εὐσέβ. ΙΙ. 621Α, ᾿Ανθ. Π. 11, 427.

English (Strong)

from ἐξορκίζω; one that binds by an oath (or spell), i.e. (by implication) an "exorcist" (conjurer): exorcist.

English (Thayer)

ἐξορκιστου, ὁ (ἐξορκίζω);
1. he who exacts an oath of another.
2. an exorcist, i. e. one who employs a formula of conjuration for expelling demons: Josephus, Antiquities 8,2, 5; Lucian, epigr. in Anthol. 11,427; often in the church Fathers.)

Greek Monolingual

και ξορκιστής, ο (θηλ. ξορκίστρα) (AM ἐξορκιστής)
αυτός που εξορκίζει, που διώχνει με εξορκισμό πονηρά πνεύματα
μσν.
ο ιερέας που προετοίμαζε τους κατηχουμένους για το βάπτισμα.

Greek Monotonic

ἐξορκιστής: -οῦ, ὁ, αυτός που βγάζει τα πονηρά πνεύματα από τους δαιμονισμένους, σε Καινή Διαθήκη

Middle Liddell

ἐξορκιστής, οῦ, [from ἐξορκίζω
an exorcist, NTest.

Chinese

原文音譯：™xorkist»j 誒克士-哦而企士帖士
詞類次數：名詞（1）
原文字根：出去-發誓（的人）
字義溯源：受誓言約束者，驅邪的人，念咒趕鬼；源自（ἐξορκίζω）=要求發誓）；由（ἐκ / ἐκπερισσῶς / ἐκφωνέω）*=出）與（ἐνορκίζω / ὁρκίζω）=宣誓）組成；其中 （ἐνορκίζω / ὁρκίζω）出自（ὅρκος）=誓言），而 （ὅρκος）出自（αἴξ / ἔριφος）X*=巧辯）。參讀 （ὄμνυμι / ὀμνύω）同源字
出現次數：總共（1）；徒（1）
譯字彙編：
1） 念咒趕鬼（1） 徒19:13