ἐπιθανάτιος

English (LSJ)

[νᾰ], ον
A condemned to death, D.H.7.35, LXX Bel (ό) 31, 1 Ep.Cor.4.9; ἐ. μέλος, of Arion, Tz.H.1.400. Adv.-ίως, ἔχειν, = ἐπιθανάτως ἔχειν, Ael.VH13.27.
II. αἱ ἐ. δᾷδες the funeral torches, Lib.Decl.40.15; but ἐ. ἐπιστολή deadly, ib.2.28.

German (Pape)

[Seite 942] zum Tode verurtheilt, D. Hal. 7, 35; tödtlich, νόσημα, Sp. – Adv. ἐπιθανατίως, νοσεῖν, Sp., ἔχειν, Ael. V. H. 13, 27, todtkrank sein.

English (Strong)

from ἐπί and θάνατος; doomed to death: appointed to death.

English (Thayer)

ἐπιθανάτιον (θάνατος), doomed to death: Dionysius Halicarnassus, Antiquities 7,35.)

Greek Monolingual

ἐπιθανάτιος, -α, -ο (AM ἐπιθανάτιος, -ον) επιθάνατος
νεοελλ.
αυτός που ανήκει ή αναφέρεται σε ετοιμοθάνατο (α. «επιθανάτιος ρόγχος» β. «επιθανάτια αγωνία»)
αρχ.-μσν.
επικήδειος, νεκρικός («μέλος ἐπιθανάτιον»)
μσν.
φρ. «ἐπιθανάτιον γράμμα» — η διαθήκη
αρχ.
1. ο καταδικασμένος σε θάνατο
2. θανατηφόρος.

Russian (Dvoretsky)

ἐπιθανάτιος: приговоренный к смерти NT.

Chinese

原文音譯：™piqan£tioj 誒披-他那提哦士
詞類次數：形容詞（1）
原文字根：在上-死（的）
字義溯源：定死罪的；由（ἐπί）*=在⋯上）與（θάνατος / ἀθάνατος）=死亡）組成；而 （θάνατος / ἀθάνατος）出自（θνῄσκω）*=死）
出現次數：總共（1）；林前（1）
譯字彙編：
1） 定死罪的（1） 林前4:9

French (New Testament)

ος, ον
1 qui est à l'article de la mort
2 condamné à mort
[ἐπί, θάνατος]