ἐπικός
Ἡ βουλὴ καὶ ὁ δῆμος ἐτίμησεν... → The Council and the People honored... (inscription in the Roman city of Aizonai)
English (LSJ)
ἐπική, ἐπικόν, epic, ποίησις D.H.Comp.22; ἐγκώμιον IG9(2).531.45 (Larissa); στίχοι Sch.Ar.Pax1288; ἐ. κύκλος (v. κύκλος); παροιμίαι Heph.8.6. Adv. ἐπικῶς, = λογίως, Suid. s.v. Μαρῖνος.
German (Pape)
[Seite 952] episch, heroisch, ποίησις, D. Hsl. u. a. Gramm.; auch adv. ἐπικῶς, auf epische Weise, VLL.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπικός: -ή, -όν, (ἔπος) ἀνήκων εἰς τὸ ἔπος, ποίησις Διον. Ἁλ. π. Συνθέσ. 22· ἐπ. κύκλος, ἴδε κύκλος· οἱ ἐπικοί, οἱ ἐπ. ποιηταί. ‒ Ἐπίρρ. -κῶς, Σουΐδ.
Greek Monolingual
-ή, -ό (AM ἐπικός, -ή, -όν) έπος
αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στο έπος
(«επικός ποιητής»)
νεοελλ.
αυτός που αξίζει να υμνηθεί με ηρωικό έπος, ηρωικός
αρχ.
φρ. «ἐπικὸς κύκλος» — συλλογή ποιημάτων που γράφηκαν μετά τον Όμηρο και έχουν ως υποθέσεις μύθους της ελληνικής μυθολογίας.
Mantoulidis Etymological
(=πού ἀνήκει στό ἔπος). Ἀπό τή λέξη ἔπος, τοῦ ἀόρ. β' εἶπον, τοῦ ρημ. λέγω, ὅπου δές γιά περισσότερα παράγωγα.
