Bion

From LSJ

Βίος βίου δεόμενος οὐκ ἔστιν βίος → Non est vitalis vita victus indigens → Kein Leben ist ein Leben ohne Unterhalt

Menander, Monostichoi, 74

Latin > English (Lewis & Short)

Bĭōn: (in the class. per. perh. more correctly Bio, analog. to Plato, Meno, Dio, etc.), ōnis, m., = Βίων ὁ Βορυσθενίτης, Strab.),
I a very witty philosopher of the Cyrenaic school, born at Borysthenes: facetum illud Bionis, Cic. Tusc. 3, 26, 62.—Hence, Bĭōnēus, a, um, adj., Bionian, for witty, satirical, biting: hic delectatur iambis, Ille Bioneis sermonibus et sale nigro, Hor. Ep. 2, 2, 60 Orell. ad loc. (Bioneis sermonibus, lividis jocis, id est, satira, Acro).—
II Bion Soleus or Soleusis, a writer on agriculture, Varr. R. R. 1, 1, 8; Plin. 6, 29, 35, § 178.

Latin > French (Gaffiot 2016)

Bĭōn¹⁴ (Bĭō), ōnis, m. (Βίων),
1 philosophe satirique : Cic. Tusc. 3, 62 || -ōnēus, a, um, de Bion [spirituel, satirique, mordant] : Hor. Ep. 2, 2, 60
2 Bion de Soles [agronome] : Varro R. 1, 1, 8.

Latin > German (Georges)

Biōn, ōnis, m. (Βίων), I) (ὁ Βορυσθενίτης, am Borysthenes geboren) ein Schüler des Theophrast, Anhänger der cyrenaischen u. später der zynischen Schule (um 300 v. Chr.), ein bissiger Satiriker, dah. Muster Lucians, Cic. Tusc. 3, 62; vgl. Orelli Hor. ep. 2, 2, 60. – Dav. Biōnēus, a, um, bionëisch = bissig, sermones, Hor. ep. 2, 2, 60. – II) B. Soleus od. Solensis, ein Schriftsteller über Landbau, Varr. r. r. 1, 1, 8. Plin. 1. ind. lib. 8. Plin. 6, 179 D.