Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

patricius

From LSJ

Νέµουσι δ' οἴκους καὶ τὰ ναυστολούµενα ἔσω δόµων σῴζουσιν, οὐδ' ἐρηµίᾳ γυναικὸς οἶκος εὐπινὴς οὐδ' ὄλβιος → They manage households, and save what is brought by sea within the home, and no house deprived of a woman can be tidy and prosperous

Euripides, Melanippe Captiva, Fragment 6.11

Latin > English

patricius patricia, patricium ADJ :: patrician, noble

Latin > English (Lewis & Short)

pā̆trĭcĭus: (pā̆trĭtĭus, Aug. Mon. Ancyr.), a, um, adj. patres,
I of the rank or dignity of the patres; belonging to the patricians, patrician, noble (cf. nobilis): patricii pueri, Plaut. Capt. 5, 4, 5: familia, Cic. Leg. 2, 3, 6; Vell. 2, 59, 2: gens, Juv. 10, 332: sanguis, Pers. 1, 61: ostrum, Stat. S. 1, 4, 97: Patricius Vicus Romae dictus eo, quod ibi patricii habitaverunt (the mod. Via Urbana), Fest. p. 221 Müll.—
II Subst.: pā̆trĭcĭus, i (usu. plur., pā̆trĭcĭi, ōrum), m., a patrician, a member of the Roman nobility, divided into patricii majorum and minorum gentium (of the older and younger families): olim patricii dicebant, plebiscitis se non teneri, Gai. Inst. 1, 3: patres ab honore, patriciique progenies eorum appellati, Liv. 1, 8 fin.: patricios Cincius ait appellari solitos, qui nunc ingenui vocentur, Fest. p. 241 Müll.; Cic. Caecin. 35, 101: patricii minorum gentium, id. Fam. 9, 21, 2: (Sulla) primus e patriciis Corneliis igni voluit cremari, of the Cornelian patricians, id. Leg. 2, 22, 57: exire e patriciis, to pass, by adoption, into a plebeian family, id. Dom. 14, 37; Juv. 8, 190; 1, 24.—In sing.: nisi qui patricius sit, Cic. Mur. 7, 15; id. Brut. 16, 62.—
   B From the time of the emperor Constantine, patricius became the title of a person high in office at court, Inscr. Grut. 1076, 2; Sid. 2, 90.

Latin > French (Gaffiot 2016)

(1) pătrĭcĭus,⁸ a, um (patres), de patricien : Pl. Capt. 1002 ; Cic. Leg. 2, 6 ; Sest. 77 ; Cat. 3, 22 || subst. m., v. patricii.

Latin > German (Georges)

patricius, a, um (patres, s. paterno. II, D, b), patrizisch (adelig), I) adi.: pueri, Plaut.: homo, ein Patrizier, Salv.: gens, Iuven.: familia, Cic. u. Vell. – II) subst., patricius, der Patrizier, Plur. patricii, die Patrizier (eingeteilt in patricii maiorum u. minorum gentium, Patrizier aus den älteren und jüngeren Geschlechtern), u. patricia, die Patrizierin, cur non sancitis, ne vicinus patricio sit plebeius? Liv.: quid enim in re est aliud, si plebeiam patricius duxerit, si patriciam plebsius? Liv.: si hoc tibi sumis, nisi qui patricius sit, neminem bono esse genere natum, Cic.: fuerunt patricii minorum gentium, quorum princeps etc., Cic.: primus e patriciis Corneliis, Cic.: e patriciis exire, aus einer patrizischen Familie in eine plebejische durch Adoption übergehen, Cic. – / Von des Kaisers Konstantins Zeiten an war patricius nur noch ein sehr hoher Ehrentitel u. Rang.

Latin > Chinese

patricius, a, um. adj. :: 貴人。— casus 第二座。
patricius, ii. m. :: 議事廳人