εἰσπνοή

English (LSJ)

ἡ, inspiration, inhalation, opp. ἐκπνοή, Arist.Resp.471a8, cf. Str.3.5.7; μιᾷ ἐσπνοῇ θνῄσκουσι Aret. SA1.7.

Spanish (DGE)

-ῆς, ἡ
• Alolema(s): ἐσ- Hp.Nat.Puer.12
1 cien. penetración de aire τὸ πνεῦμα ... χωρέον δὲ ψόφον παρέχει, ᾗ τὴν ἐσπνοὴν ποιεῖται Hp.Nat.Puer.12
•inspiración op. ἐκπνοή ‘espiración’ ἡ μὲν εἰ. ἐστι ψυχροῦ εἰσαγωγή Arist.Pr.900^a37, ἡ μὲν εἰ. ἕλξις, ἡ δ' ἐκπνοὴ ὦσις Arist.Ph.243^b12, cf. Iuu.471^a8, Hp.Cord.5, Str.3.5.7, Ph.2.318, Plu.2.903e, οὐ μόνον τὴν διὰ τοῦ στόματος (εἰσπνοήν), ἀλλὰ καὶ τὴν διὰ τοῦ δέρματος Gal.5.712, εἰ. ἀβίαστος op. μετὰ βίας Gal.5.234, μιᾷ ἐσπνοῇ θνῄσκουσι ὥνθρωποι Aret.SA 1.7.2, ἡ εἰ. τοῦ κατὰ τὴν ἀέρα πνεύματος Meth.Res.1.35.2.
2 concr. sopladero, bufador abertura en terreno volcánico que expulsa aire caliente, Arist.Mir.832^b30.

German (Pape)

[Seite 745] ἡ, das Einathmen, Plut. plac. phil. 4, 22 u. Medic.

French (Bailly abrégé)

ῆς (ἡ) :
aspiration.
Étymologie: εἰσπνέω.

Russian (Dvoretsky)

εἰσπνοή: ἡ Arst., Plut. = εἴσπνευσις.

Greek (Liddell-Scott)

εἰσπνοή: ἡ τὸ εἰσπνεῖν, εἴσπνευσις, ἀναπνοὴ... ταύτης δὲ τὸ μὲν ἐκπνοή ἐστι τὸ δὲ εἰσπνοὴ Ἀριστ. π. Ἀναπν. 2. 3, Ἀρετ. π. Αἰτ. Ὀξ. Παθ. 1. 7.

Greek Monolingual

η (AM εἰσπνοή)
εισαγωγή αέρα ή άλλων ουσιών στους πνεύμονες με την αναπνοή («εισπνοή οξυγόνου»)
νεοελλ.
η διεύρυνση τών πνευμόνων και του θώρακα κατά την αναπνοή.