κερκέτης
Πενία δ' ἄτιμον καὶ τὸν εὐγενῆ ποιεῖ → Pauper inhonorus, genere sit clarus licet → Die Armut nimmt selbst dem, der edel ist, die Ehr'
English (LSJ)
κερκέτου, ὁ, weight used to steady a ship under sail, Paus.Gr.Fr. 118, Hsch.
German (Pape)
[Seite 1424] ὁ, der kleine Anker od. das kleine Steuer, VLL.
Greek (Liddell-Scott)
κερκέτης: -ου, ὁ, βάρος χρησιμεῦον ὅπως κρατῇ ἰσόρροπον τὸ πλοῖον κατὰ τὸν πλοῦν, «ὅτι ὁ δελφὶς ὁ καλούμενος κερκέτης ἔστι μηχάνημα σιδηροῦν ὃ ἐξαρτᾶται τῆς νεὼς ὅταν ᾖ ἄνεμος πρὸς τὸ ἀντέχειν» Παυσ. παρ’ Εὐσταθ. 1221. 28· ― καθ’ Ἡσύχ.: «τὸ μικρὸν πηδάλιον. ἀπὸ τῶν εὑρόντων».
Greek Monolingual
ο (Α κερκέτης)
νεοελλ.
ναυτ.) είδος μικρής άστυπης άγκυρας με τρεις όνυχες που χρησιμοποιείται συνήθως σε λέμβους, για αγκυροβολία ή και για ανάσυρση αντικειμένων από τον βυθό
αρχ.
1. βάρος που κρεμούσαν στην προσήνεμη πλευρά του πλοίου, όταν φυσούσε σφοδρός άνεμος, για να μετριάζεται η κλίση του πλοίου
2. μικρό πηδάλιο, από την ονομ. του ινδικού φύλου τών Κερκιτών, οι οποίοι το επινόησαν και το χρησιμοποιούσαν.
[ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Συνδέεται πιθ. με το κέρκος.
