ἀνένδοτος
Περὶ τοῦ ἐπέκεινα τοῦ νοῦ κατὰ μὲν νόησιν πολλὰ λέγεται, θεωρεῖται δὲ ἀνοησίᾳ κρείττονι νοήσεως → On the subject of that which is beyond intellect, many statements are made on the basis of intellection, but it may be immediately cognised only by means of a non-intellection superior to intellection
English (LSJ)
ἀνένδοτον, unyielding, rigid, τόνος κλίνης Antyll. ap. Orib.9.14.5; not giving way, Ph.1.154, al.: metaph., προθυμία Hierocl.p.57.3A., Orib.Fr.55; πάθος Herod.Med.in Rh.Mus.58.89. Adv. ἀνενδότως = unyieldingly, διαθλεῖν Ph.2.66, cf. Eustr.in EN 297.23.
Spanish (DGE)
-ον
I 1tenso, rígido τόνος τής κλίνης Antyll. en Orib.9.14.5.
2 fig. que no cede, inflexible ὁ θεός Ph.1.154, ἀρεταί en el martirio, Gr.Nyss.Hom.in Cant.110.1, προθυμία Hierocl.p.57, Orib.Ec.54.5, πάθος Herod.Med.Rh.Mus.58.89, ἀ. πρὸς μετάγνωσιν Isid.Pel.Ep.M.78.285C
•subst. τὸ ἀνένδοτον = la inflexibilidad, la resistencia M.Ant.7.55.
3 ininterrumpido, incesante νηστεία Basil.M.31.949A.
II adv. ἀνενδότως = firmemente διαθλῆσαι Ph.2.66.
German (Pape)
[Seite 223] nicht nachgebend, streng. – Adv., unablässig, eifrig, Sp.
Greek (Liddell-Scott)
ἀνένδοτος: -ον, ὁ μὴ ὑποχωρῶν, αὐστηρός, τραχύς, τόνος κλίνης Ἄντυλλ. ἐν Matthaei Med. 235, Φίλων 2. 269: - μεταφ. προθυμία Ἱεροκλ. παρὰ Στοβ. 469. 19 - Ἐπίρρ. -τως Ἐκκλ.
Greek Monolingual
-η, -ο (Α ἀνένδοτος, -ον) ενδίδω
1. εκείνος που δεν ενδίδει, ανυποχώρητος, αμετάπειστος
2. εκείνος που γίνεται με επιμονή, συνεχής, αδιάκοπος.
Mantoulidis Etymological
(=ἀνυποχώρητος) Σύνθετο ἀπό τό α στερητ. + ἐνδίδωμι (=ὑποχωρῶ). Δές γιά περισσότερα παράγωγα στό ρῆμα δίδωμι
