ἀνυπόστατος

English (LSJ)

ον,

   A not to be withstood, irresistible, δύναμις Pl.Lg.686b; ἀνάγκη X.Lac.10.7; φρόνημα, πόλις, Id.Cyr.5.2.33, Mem.4.4.15; τολμήματα D.54.38; ἀ. τισὶν ἀνταγωνισταί D.Chr.8.17. Adv. -τως Aristobul. ap. Eus.PE8.10.    II without sure foundation, ἡ τῆς ὑποθέσεως ἀρχὴ ἀ. Plb.1.5.3, cf. 12.25f.4; ἀ. εἶναι τὰς τῶν ὅλων ἀρχάς D.L.9.99, cf. Ath. 3.98c.    2 without sediment, οὖρα Aret.SD1.13, cf. CD1.13, Hp. Epid.2.2.23.    3 unsubstantial, Stoic.2.117, Syrian.in Metaph.25.3; of accidental or secondary qualities, Syn.Alch.p.62B.; nonexistent, Ps.-Archyt. ap. Simp.in Ph.785.17; μαντικαί D.L.7.149; τὸ ἀ. . . τῆς μαντικῆς Diogenian.Epicur.4.79; κειμήλιον Secund.Sent. 11.    4 without significance, φωνή Them.in Ph.124.27.

German (Pape)

[Seite 266] 1) nicht aufzuhalten, unwiderstehlich, δύναμις Plat. Legg. III, 686 b; Isocr. 4, 71; Xen. φρόνημα Cyr. 5, 2, 33, wo der Ggstz ἐκπεπληγμένος φόβος. Auch Sp., ἀνυπόστατος ῥώμην Dion. Hal. 11. 27. – 2) ohne Subsistenz, nicht bestehend, Sp., vgl. Ath. III, 98 c; ohne sichere Grundlage, Pol. 1, 5; – ohne Niederschlag, rein, Medic.

Greek (Liddell-Scott)

ἀνυπόστᾰτος: -ον, ᾧ δὲν δύναταί τις νὰ ἀντιστῇ, ἀκαταγώνιστος, δύναμις Πλάτ. Νόμ. 686Β· ἀνάγκη Ξεν. Λακ. 10. 7· φρόνημα, πόλις ὁ αὐτ. Κύρ. 5. 2, 33, Ἀπομν. 4. 4, 15· τολμήματα Δημ. 1268, ἐν τέλ.: - Ἐπίρρ. -τως Ἀριστόβ. παρ’ Εὐσ. Εὐαγγ. Πρ. 377D. ΙΙ. ἄνευ ἀσφαλοῦς βάσεως, ὁ μὴ ἔχων ὑπόστασιν, ἡ τῆς ἀρχῆς ὑπόθεσις Πολύβ. 1. 5, 3· ἀν. εἶναι τὰς τῶν ὅλων ἀρχὰς Διογ. Λ. 9. 99· ἴδε τὸ λογοπαίγνιον ἐν Ἀθην. 98C. 2) ἄνευ ὑποστάθμης, οὖρα Ἀρετ. π. Αἰτ. Χρον. Παθ. 1. 13, πρβλ. Χρον. Παθ. Θερ. 1. 13.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
irrésistible.
Étymologie: ἀ, ὑφίστημι.

Spanish (DGE)

-ον
I irresistible, δύναμις Pl.Lg.686b, Isoc.6.43, 14.40, ἀνάγκη X.Lac.10.7, φρόνημα X.Cyr.5.2.33, πόλις X.Mem.4.4.15, τολμήματα D.54.38, τόλμα Plb.3.63.13, ἔπαυσα δειν[].ς κἀνυποστατ S.Fr.730c.20, ἄνθρωποι Plu.Tim.30, ἀνταγωνισταί D.Chr.8.17, Σκύθαι IPE 1².352.8 (Quersoneso I a.C.), σῦς Luc.ITr.40
•que no puede soportarse de la blasfemia contra Dios, Ephr.Syr.2.243E
•subst. τὸ ἀ. lo irresistible τὸ ἀ. αὐτοῦ τῆς ἀρετῆς IPE 1².34.18 (Olbia I a.C.).
II 1que no tiene fundamento, inconsistente ἡ τῆς ὅλης ὑποθέσεως ἀρχή el punto de partida del tema general Plb.1.5.3
•incoherente de una narración histórica, Plb.12.25f.4
•sin base de una acusación, Gr.Nyss.Eun.3.3.42
•inestable del imperio romano, Ath.98c
•vivo, fluyente del agua, Gr.Nyss.V.Mos.104.2.
2 que no tiene sedimento, sin poso, limpio οὖρα Aret.SD 1.13.7, cf. CD 1.13, Hp.Epid.2.2.23.
3 que no tiene significado φωνή Them.in Ph.124.27, ἦχος ὀνόματος ἀνυποστάτου Const.Or.S.C. en Eus.VC p.161.
III 1que no es una sustancia ἀνυπόστατα γάρ ἐστι τῇ διανοίᾳ ταῦτα Chrysipp.Stoic.2.117, ἀνυπόστατα ... τὰ τοῦ νοῦ θεάματα Syrian.in Metaph.25.3, de las cualidades accidentales o secundarias ἀνυποστάτων αὐτῶν ὑπαρχόντων Syn.Alch.p.62, cf. Hippol.Haer.8.10.
2 inexistente τὰς τῶν ὅλων ἀρχάς D.L.9.99, τὸ ... πόκα καὶ ὁ χρόνος ... ἔχει τὸ ἀμερές καὶ τὸ ἀ. Archyt.Fr.Sp.5 (2, p.118), μαντική Panaet. en D.L.7.149, τὸ ἀ. ... τῆς μαντικῆς Diogenian.Epicur.4.79, καὶ πάντα λοιπὸν ἀνυπόστατα Cyr.H.Catech.13.37, de lo que sólo existe en el pensamiento, Basil.M.29.524A.
3 subst. τὸ ἀ. lo que no ha llegado a existir Gr.Nyss.M.46.184A.
IV adv. -ως de forma irresistible Aristobul.Alex.p.220.10.

Greek Monolingual

-η, -ο (Α ἀνυπόστατος, -ον)
αυτός που δεν έχει υπόσταση, ο αβάσιμος, ο αστήριχτος
αρχ.-μσν.
1. εκείνος που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από κανέναν, ο ακαταγώνιστος
(«ἀνυπόστατος δύναμις», Πλάτων
«ἀνυπόστατος ἀνάγκη», Ξενοφών
«τὸ ὕδωρ τὸ ἀνυπόστατον», ΠΔ)
2. Ιατρ. αυτός που δεν έχει υποστάθμη, δεν αφήνει κατακάθι.