ἔφαλος: Difference between revisions

From LSJ

μέγα πνεῦμα καὶ πολλὴν θάλασσαν → strong wind and high waves

Source
(Autenrieth)
(15)
Line 21: Line 21:
{{Autenrieth
{{Autenrieth
|auten=([[ἅλς]]): [[situated]] on the [[sea]], epith. of [[maritime]] cities, Il. 2.538, 584. (Il.)
|auten=([[ἅλς]]): [[situated]] on the [[sea]], epith. of [[maritime]] cities, Il. 2.538, 584. (Il.)
}}
{{grml
|mltxt=[[ἔφαλος]], -ον (Α)<br /><b>1.</b> αυτός που βρίσκεται [[δίπλα]] στη [[θάλασσα]], ο [[παράλιος]] (α. «Κήρινθόν τ' ἔφαλον», <b>Ομ. Ιλ.</b><br />β. «[[ἔφαλος]] [[οἰκία]]», Φιλόστρ.)<br /><b>2.</b> <b>το θηλ. ως ουσ.</b> <i>ἡ [[ἔφαλος]] (ενν. <i>γῆ</i>)<br />η [[παραλία]], η [[ακτή]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>επί</i> <span style="color: red;">+</span> -[[άλος]] (<span style="color: red;"><</span> <i>ἅλς</i> «[[θάλασσα]]»), <b>[[πρβλ]].</b> [[αμφί]]-<i>αλος</i>, <i>πάρ</i>-<i>αλος</i>].
}}
}}

Revision as of 07:15, 29 September 2017

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ἔφᾰλος Medium diacritics: ἔφαλος Low diacritics: έφαλος Capitals: ΕΦΑΛΟΣ
Transliteration A: éphalos Transliteration B: ephalos Transliteration C: efalos Beta Code: e)/falos

English (LSJ)

ον, (ἅλς B)

   A on the sea, of seaports, Κήρινθόν τ' ἔφαλον Il.2.538, cf. 584, S.Aj.190 (lyr.); οἰκία Philostr.Im.1.12; ἡ ἔ. (sc. γῆ) the coast, Luc.Am.7.

German (Pape)

[Seite 1112] am Meere, am Meeresufer gelegen; von Städten, Il. 2, 538. 584; κλισίαι Soph. Ai. 190; ἡ ἔφαλος, sc. γῆ, die Küste, Luc. Amor. 7; – auf dem Meere, ναῦς, Meerschiff, Posidipp. bei Ath. XIII, 596 f.

Greek (Liddell-Scott)

ἔφᾰλος: -ον, (ἅλς) ὁ παρὰ τὴν θάλασσαν κείμενος, παράλιος, ἐπὶ λιμένων. Κήρινθόν τ’ ἔφαλον Ἰλ. Β. 538, πρβλ. 584, Σοφ. Αἴ. 192· ἡ ἔφ. (δηλ. γῆ), ἡ παραλία, Λουκ. Ἔρωτ. 7. ΙΙ. ἐπὶ πλοίων, Ποσείδιππ. παρ’ Ἀθην. 596D.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
situé près de la mer, maritime.
Étymologie: ἐπί, ἅλς¹.

English (Autenrieth)

(ἅλς): situated on the sea, epith. of maritime cities, Il. 2.538, 584. (Il.)

Greek Monolingual

ἔφαλος, -ον (Α)
1. αυτός που βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα, ο παράλιος (α. «Κήρινθόν τ' ἔφαλον», Ομ. Ιλ.
β. «ἔφαλος οἰκία», Φιλόστρ.)
2. το θηλ. ως ουσ. ἔφαλος (ενν. γῆ)
η παραλία, η ακτή.
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + -άλος (< ἅλς «θάλασσα»), πρβλ. αμφί-αλος, πάρ-αλος].