ἐφήκω: Difference between revisions
Νέµουσι δ' οἴκους καὶ τὰ ναυστολούµενα ἔσω δόµων σῴζουσιν, οὐδ' ἐρηµίᾳ γυναικὸς οἶκος εὐπινὴς οὐδ' ὄλβιος → They manage households, and save what is brought by sea within the home, and no house deprived of a woman can be tidy and prosperous
(Bailly1_2) |
(15) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=<b>1</b> survenir;<br /><b>2</b> se rapporter à, convenir.<br />'''Étymologie:''' [[ἐπί]], [[ἥκω]]. | |btext=<b>1</b> survenir;<br /><b>2</b> se rapporter à, convenir.<br />'''Étymologie:''' [[ἐπί]], [[ἥκω]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[ἐφήκω]] (Α)<br /><b>1.</b> [[έρχομαι]], [[φθάνω]] σε κατάλληλη [[στιγμή]] («καιρὸν δ' ἐφήκεις» — έχεις φθάσει στον κατάλληλο καιρό, <b>Σοφ.</b>)<br /><b>2.</b> (για χρόνο) [[φθάνω]], έχω καταφθάσει («[[ἐπειδὴ]] ἡ [[ἡμέρα]] ἐφῆκε», <b>Θουκ.</b>)<br /><b>3.</b> [[καταλαμβάνω]] [[έκταση]], [[κατέχω]] χώρο («ὅσον ἄν ἡ [[μόρα]] ἐφήκῃ» — όσο [[τόπο]] κατέχει η [[μόρα]], <b>Ξεν.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>επί</i> <span style="color: red;">+</span> <i>ἥκω</i> «[[φθάνω]]»]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:15, 29 September 2017
English (LSJ)
fut. -ξω S.El.304:—
A to have arrived, Id.Aj.34, Ant.1257 (anap.), etc.; ἐπειδὴ ἡ ἡμέρα ἐφῆκε Th.8.67. 2 ὅσον ἂν ἡ μόρα ἐφήκῃ so far as it reaches, so much space as it occupies, X.Lac.12.5.
German (Pape)
[Seite 1117] dazu kommen, ankommen, καιρὸν ἐφήκεις, du kommst zu rechter Zeit, Soph. Ai. 34, öfter; ἐφῆκεν ἡμέρα Thuc. 8, 67; ἐφήξειν ἔμελλεν ἑσπέρα πυκτεύουσιν αὐτοῖς nach Böckh, mss. ἐφέξειν, Paus. 8, 40, 3; – ὅσαν ἂν ἡ μόρα ἐφήκῃ, so weit sie reicht, Xen. Lac. 12, 6.
Greek (Liddell-Scott)
ἐφήκω: μέλλ. ἐφήξω, Σοφ. Ἠλ. 304· - ἔχω φθάσει, ὁ αὐτ. ἐν Αἴ. 34, Ἀντ. 1257, κτλ.· ἐφῆκεν ἡμέρα Θουκ. 8. 61. 2) ὅσον ἂν ἡ μόρα ἐφήκῃ, ὅσον τόπον καταλαμβάνει ἢ κατέχει, Ξεν. Λακ. 12. 5.
French (Bailly abrégé)
1 survenir;
2 se rapporter à, convenir.
Étymologie: ἐπί, ἥκω.
Greek Monolingual
ἐφήκω (Α)
1. έρχομαι, φθάνω σε κατάλληλη στιγμή («καιρὸν δ' ἐφήκεις» — έχεις φθάσει στον κατάλληλο καιρό, Σοφ.)
2. (για χρόνο) φθάνω, έχω καταφθάσει («ἐπειδὴ ἡ ἡμέρα ἐφῆκε», Θουκ.)
3. καταλαμβάνω έκταση, κατέχω χώρο («ὅσον ἄν ἡ μόρα ἐφήκῃ» — όσο τόπο κατέχει η μόρα, Ξεν.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + ἥκω «φθάνω»].
