ἠπειρώτης: Difference between revisions
αἰτήσεις ἀκοὐεις σῶν ἱκετῶν· ταχἐως συνδραμεῖς ἀναπαὐων εὐεργετῶν· ἰάματα παρἐχεις, Ἱερἀρχα, τῇ πρὀς Θεὀν παρρησἰᾳ κοσμοὐμενος → You hear the prayers of your suppliants; quickly you come to their assistance, bringing relief and benefits; you provide the remedies, Archbishop, since you are endowed with free access to God.
(Bailly1_2) |
(16) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ου;<br /><b>1</b> <i>adj. m.</i> de la terre ferme, du continent, continental;<br /><b>2</b> <i>subst.</i> habitant de l’Asie, Asiatique <i>ou</i> habitant de l’Épire, Épirote.<br />'''Étymologie:''' [[ἤπειρος]]. | |btext=ου;<br /><b>1</b> <i>adj. m.</i> de la terre ferme, du continent, continental;<br /><b>2</b> <i>subst.</i> habitant de l’Asie, Asiatique <i>ou</i> habitant de l’Épire, Épirote.<br />'''Étymologie:''' [[ἤπειρος]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=ο, θηλ. ηπειρώτις και ηπειρώτισσα (AM [[ἠπειρώτης]], θηλ. [[ἠπειρῶτις]])<br /><b>1.</b> ο [[χερσαίος]], ο [[στεριανός]], σε [[αντιδιαστολή]] με τον θαλασσινό<br /><b>2.</b> ο [[κάτοικος]] ηπειρωτικής περιοχής, σε [[αντιδιαστολή]] με τον νησιώτη («τοὺς νησιώτας δασμολογεῑν... τους δ' ἠπειρώτας δι' ἀφθονίαν της χώρας... περιορῶντας», Ισοκρ.)<br /><b>3.</b> <b>ως κύρ. όν.</b> <i>ο Ηπειρώτης</i>, <i>η Ηπειρώτισσα</i><br />ο [[κάτοικος]] της Ηπείρου ή αυτός που κατάγεται από την Ήπειρο<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> αυτός που ανήκει στην ήπειρο της Ασίας<br /><b>2.</b> <b>φρ.</b> «[[ἠπειρῶτις]] ξυμμαχία» — [[συμμαχία]] με ηπειρωτική [[δύναμη]] (<b>Θουκ.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[ήπειρος]] <span style="color: red;">+</span> -<i>ώτης</i>, <b>[[πρβλ]].</b> <i>επαρχι</i>-<i>ώτης</i>. Δηλώνει τον κάτοικο της ξηράς σε [[αντιδιαστολή]] [[προς]] αυτόν τών νησιών και αναφερόταν [[κυρίως]] στους κατοίκους της Μικράς Ασίας και της Ηπείρου]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:17, 29 September 2017
English (LSJ)
ον, ὁ, fem. ἠπειρ-ῶτις, ιδος,
A landsman, Luc.Ind.19; ἄγειν ἀπειρώταν [ἰχθύν] to treat it as a landsman, Theoc.21.58 (prob. l.); ἵπποι Philostr.Im.1.30. II Subst. -ώτης, ὁ, dweller on the mainland, opp. νησιώτης, Hdt.6.49, cf. 1.171, Isoc.4.132: fem. Adj., αἱ ἠπειρώτιδες Αἰολίδες πόλιες, opp. to those in islands, Hdt.1.151, cf. 7.109, Th.1.5, al.; also ἠ. ξυμμαχία alliance with a military power, opp. ναυτική, ib.35, cf. 4.12; πόλεις τῇ παρασκευῇ ἠπειρώτιδας Id.6.86. III Asiatic, ψυχή E.Andr.159: Subst. fem., ib.652. 2 Ἠπειρώτης, ου, ὁ, an Epirote, Arist.Fr.494.
German (Pape)
[Seite 1174] ὁ, fem. ἠπειρῶτις, ιδος, ἡ, auf dem Festlande, Ggstz νησιώτης, Isocr. 4, 132; πόλιες ἠπειρώτιδες, Städte im Binnenlande (im Continent Asien), Ggstz Küsten- u. Inselstädte, Her. 1, 151. 7, 109; ξυμμαχία ἠπ., im Ggstz von ναυτική, Thuc. 1, 35; – Ggstz von θαλάσσιος, 4, 2; – auch = asiatisch, Eur. Andr. 159. 650.
Greek (Liddell-Scott)
ἠπειρώτης: -ου, ὁ, θηλ. -ῶτις, ιδος, Ι. ἐκ τῆς ξηρᾶς, ζῶν ἐπὶ τῆς ξηρᾶς, ἀντίθ. νησιώτης, Ἡροδ. 6. 49, πρβλ. 1. 171· αἱ ἠπειρώτιδες Αἰολίδες πόλιες, κατ᾿ ἀντίθεσιν πρὸς τὰς ἐν ταῖς νήσοις, αὐτόθι 151, πρβλ. 7. 109, Θουκ. 1. 5, κ. ἀλλ.· - ὡσαύτως, ἠπ. ξυμμαχία, συμμαχία μετ᾿ ἠπειρωτικῆς δυνάμεως, ἀντιθ. ναυτική, αὐτόθι 35, πρβλ. 4. 12· πόλεις τῇ παρασκευῇ ἠπειρώτιδας ὁ αὐτ. 6. 86. ΙΙ. ὁ ἀνήκων εἰς τὴν ἤπειρον τῆς Ἀσίας Ἀσιατικός, Εὐρ. Ἀνδρ. 159, 652, Ἱσοκρ. 68Α· πρβλ. ἤπειρος ΙΙΙ, Πρβλ. Κόντον ἐν Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 177. 2) Ἠπειρώτης, ὁ, κάτοικος τῆς Ἠπείρου, Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 452, Λουκ. πρὸς Ἀπαίδ. 19.
French (Bailly abrégé)
ου;
1 adj. m. de la terre ferme, du continent, continental;
2 subst. habitant de l’Asie, Asiatique ou habitant de l’Épire, Épirote.
Étymologie: ἤπειρος.
Greek Monolingual
ο, θηλ. ηπειρώτις και ηπειρώτισσα (AM ἠπειρώτης, θηλ. ἠπειρῶτις)
1. ο χερσαίος, ο στεριανός, σε αντιδιαστολή με τον θαλασσινό
2. ο κάτοικος ηπειρωτικής περιοχής, σε αντιδιαστολή με τον νησιώτη («τοὺς νησιώτας δασμολογεῑν... τους δ' ἠπειρώτας δι' ἀφθονίαν της χώρας... περιορῶντας», Ισοκρ.)
3. ως κύρ. όν. ο Ηπειρώτης, η Ηπειρώτισσα
ο κάτοικος της Ηπείρου ή αυτός που κατάγεται από την Ήπειρο
αρχ.
1. αυτός που ανήκει στην ήπειρο της Ασίας
2. φρ. «ἠπειρῶτις ξυμμαχία» — συμμαχία με ηπειρωτική δύναμη (Θουκ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ήπειρος + -ώτης, πρβλ. επαρχι-ώτης. Δηλώνει τον κάτοικο της ξηράς σε αντιδιαστολή προς αυτόν τών νησιών και αναφερόταν κυρίως στους κατοίκους της Μικράς Ασίας και της Ηπείρου].
