συμβουλευτικός

English (LSJ)

ή, όν,

   A of or for advising, hortatory, opp. βιαστικός, Pl.Lg.921e; of oratory, deliberative, opp. δικανικός and ἐπιδεικτικός, Arist.Rh.1358b7; ἡ -κή (sc. τέχνη) S.E.M.2.90; so τὸ -κόν and τὰ -κά, Arist.Rh.1391b21, Plu.2.744e, Philostr.Her.19.3; τὸ σ. μέρος Phld.Rh.2.214 S., cf. Stoic.2.96. Adv. -κῶς Hermog.Stat. 1, Poll.4.26.

German (Pape)

[Seite 980] ή, όν, zum Rathen od. Berathschlagen gehörig, geschickt, Plat. Legg. XI, 921 a; τὸ συμβουλευτικόν, genus dicendi deliberativum, Plut. Symp. 9, 14, 3.

Greek (Liddell-Scott)

συμβουλευτικός: -ή, -όν, ὁ ἀνήκων ἢ ἁρμόζων εἰς τὸ συμβουλεύειν, παραινετικός, ἀντίθ. τῷ βιαστικός, Πλάτ. Νόμ. 921F· ― ἐπὶ ῥητορ. λόγου, ἐπὶ προτροπῆς ἢ ἀποτροπῆς, ἀντίθ. τῷ δικανικὸς καὶ ἐπιδεικτικός, Ἀριστ. Ρητ. 1. 3, 3· ― ἡ συμβουλευτικὴ (ἐξυπακ. τέχνη) Σέξτ. Ἐμπ. π. Μ. 2. 90· οὕτω καὶ τὸ συμβουλευτικὸν καὶ τὰ συμβουλευτικά, Ἀριστ. Ρητ. 2. 18. 1, Πλούτ. 2. 744D, Φιλόστρ. 731. ― Ἐπίρρ. -κῶς, Πολυδ. Δ΄, 26.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
t. de rhét. qui concerne la délibération, propre à la délibération, délibératif ; τὸ συμβουλευτικόν le genre délibératif.
Étymologie: συμβουλεύω.

Greek Monolingual

-ή, -ό / συμβουλευτικός, -ή, -όν, ΝΜΑ συμβουλεύω
1. αυτός που έχει την ικανότητα να δίνει συμβουλές ή που έχει λεχθεί ή γραφεί για να δίνει συμβουλές («νόμος συμβουλευτικός... οὐ βιαστικός», Πλάτ.)
2. (ρητ.) (για πολιτικό λόγο) αυτός με τον οποίο προτρέπεται ή αποτρέπεται το ακροατήριο να λάβει ορισμένη απόφαση, σε αντιδιαστολή προς τον επιδεικτικό και τον δικανικό λόγο
νεοελλ.
φρ. α) «συμβουλευτική θέση» — αξίωμα που δεν παρέχει δικαιοδοσία αποφάσεων αλλά μόνο υποδείξεων λόγω ειδικών γνώσεων ή εμπειρίας
β) «συμβουλευτική ψήφος» — ψήφος που δίνεται από κάποιον ο οποίος μετέχει σε συνεδρίαση ενός σώματος για να εκφράσει γνώμη, αλλά δεν συνυπολογίζεται κατά τη λήψη αποφάσεων
αρχ.
(το θηλ. ή το ουδ. πληθ. ως ουσ.) ἡ συμβουλευτική, τὰ συμβουλευτικά
η ικανότητα να δίνει κανείς συμβουλές.
επίρρ...
συμβουλευτικά / συμβουλευτικῶς ΝΜΑ
με συμβουλές, παραινετικά.