ἀμφισβητήσιμος: Difference between revisions
Κἀν τοῖς ἀγροίκοις ἐστὶ παιδείας ἔρως → Doctrinae habetur ratio vel ab agrestis → Im Landmann lebt die Lust auf Bildung ebenso
(3) |
(2) |
||
| Line 24: | Line 24: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=-η, -ο (Α [[ἀμφισβητήσιμος]], -ον) [[ἀμφισβητῶ]]<br />αυτός που επιδέχεται [[αμφισβήτηση]], αυτός για τον οποίο υπάρχει [[διαφωνία]], [[αντίρρηση]]<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> (το ουδέτερο στον πληθυντικό ως ουσιαστικό) <i>τὰ ἀμφισβητήσιμα</i> διαφιλονικούμενη [[περιουσία]]<br /><b>2.</b> <b>φρ.</b> «[[χώρα]] [[ἀμφισβητήσιμος]]» — γη αμφισβητούμενης κυριότητας. | |mltxt=-η, -ο (Α [[ἀμφισβητήσιμος]], -ον) [[ἀμφισβητῶ]]<br />αυτός που επιδέχεται [[αμφισβήτηση]], αυτός για τον οποίο υπάρχει [[διαφωνία]], [[αντίρρηση]]<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> (το ουδέτερο στον πληθυντικό ως ουσιαστικό) <i>τὰ ἀμφισβητήσιμα</i> διαφιλονικούμενη [[περιουσία]]<br /><b>2.</b> <b>φρ.</b> «[[χώρα]] [[ἀμφισβητήσιμος]]» — γη αμφισβητούμενης κυριότητας. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''ἀμφισβητήσιμος:''' -ον ([[ἀμφισβητέω]]), αμφιλεγόμενος, [[αμφίβολος]], αυτός που υπόκειται σε [[αμφισβήτηση]], σε Πλάτ. κ.λπ.· [[χώρα]] ἀμφ., [[έδαφος]] αμφισβητούμενο, σε Ξεν.· <i>οὐκέτ' ἐν ἀμφισβητησίμῳ</i>, όχι [[πλέον]] σε [[αμφισβήτηση]], σε Δημ. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 18:08, 30 December 2018
English (LSJ)
ον,
A disputable, Antipho 3.1.1, etc.; χώρα ἀ. debatable ground, X.HG3.5.3, D.7.43, Hell.Oxy. 13.3, Theopomp. ap. Phot.p.104 R.; τὰ ἀ. disputed property, Pl.Lg. 954c; ἀ. ἀγαθά Arist.Rh.1362b29; doubtful, Pl.Smp.175e; ἀ. ἐστι πότερον . . Arist.Metaph.996b27; οὐκέτ' ἐν -ησίμῳ τὰ πράγματα ἦν D. 18.139.
German (Pape)
[Seite 144] ον, streitig, zweifelhaft, oft bei Att.; χώρα Xen. Hell. 3, 5, 3; ἀμφισβητήσιμον ὑμῖν την χώραν κατεσκεύακεν Dem. 7, 43; τὰ ἀμφ. ἐᾶν, sich nicht um das Zweifelhafte kümmern, Is. 1, 25; τοῦ πράγματος οὐκέτ' ὄντος ἀμφισβητησίμου Dem. 24, 9, da die Sache ausgemacht ist; τὰ πράγματα ἐν ἀμφισβητησίμῳ ἦν Dem.; τῆς μάχης ἀμφισβητησίμου γενομένης, unentschieden, Plat. Menex. 242 b; u. A.
Greek (Liddell-Scott)
ἀμφισβητήσιμος: -ον, ὁ ἀμφισβητούμενος ἢ ὃν δύναταί τις νὰ ἀμφισβητήσῃ, ὑποκείμενος εἰς ἀντιρρήσεις, ἀμφίβολος, Ἀντιφῶν 120, 41, Πλάτ. Συμπ. 175Ε, κτλ.· χώρα ἀμφ., ἔδαφος ἀμφισβητούμενον, Ξεν. Ἑλλ. 3. 5, 3, Δημ. 87. 13· τὰ ἀμφ., περιουσία διαφιλονεικουμένη, Πλάτ. Νόμ. 954C· ἀμφ. ἀγαθὰ Ἀριστ. Ρητ. 1. 6, 18· ἀμφ. ἐστι, εἶναι ἀντικείμενον συζητήσεως ἢ ἀμφιβολίας, πότερον... ὁ αὐτ. Μεταφ. 2. 2, 10· οὕτως, οὐκέτ’ ἐν ἀμφισβητησίμῳ τὰ πράγματα ἦν Δημ. 274. 5.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
sujet à contestation.
Étymologie: ἀμφισβητέω.
Spanish (DGE)
-ον
1 debatido, discutido ἀγαθά Arist.Rh.1362b29, τὰ ἀ. propiedad en disputa Pl.Lg.954c, τίμησις Pl.Lg.878e.
2 discutible, debatible Antipho 3.1.1, χώρα X.HG 3.5.3, cf. D.7.43, Theopomp.Hist.313, τοῦ δὲ πράγματος οὐκέτ' ὄντος ἀμφισβητησίμου estando resuelto ya el caso D.24.9, περὶ τῶν ἀ. ἀγωνιζόμεθα Isoc.3.8
•dudoso μάχη Pl.Mx.242b, γένησις Plu.2.665d, ἀ. καὶ τοῦτο λέγεις καὶ οὐδέν πω σαφές Pl.Grg.451d, οἱ δικασταὶ τῷ μηδὲν ἀμφισβητήσιμον ἔχοντι προστίθενται Plu.2.743a, ἀ. ἐστι πότερον ... es dudoso si Arist.Metaph.996b27
•neutr. como adv. ἐπένευσε μόλις καὶ ἀ. ἡ Δωρίς Aristaenet.1.22.32.
Greek Monolingual
-η, -ο (Α ἀμφισβητήσιμος, -ον) ἀμφισβητῶ
αυτός που επιδέχεται αμφισβήτηση, αυτός για τον οποίο υπάρχει διαφωνία, αντίρρηση
αρχ.
1. (το ουδέτερο στον πληθυντικό ως ουσιαστικό) τὰ ἀμφισβητήσιμα διαφιλονικούμενη περιουσία
2. φρ. «χώρα ἀμφισβητήσιμος» — γη αμφισβητούμενης κυριότητας.
Greek Monotonic
ἀμφισβητήσιμος: -ον (ἀμφισβητέω), αμφιλεγόμενος, αμφίβολος, αυτός που υπόκειται σε αμφισβήτηση, σε Πλάτ. κ.λπ.· χώρα ἀμφ., έδαφος αμφισβητούμενο, σε Ξεν.· οὐκέτ' ἐν ἀμφισβητησίμῳ, όχι πλέον σε αμφισβήτηση, σε Δημ.
