μίσθωσις

English (LSJ)

εως, ἡ,

   A letting for hire, Pl.Sph.219d, D.36.7, 27.59; αἱ μ. τῶν τεμενῶν Arist.Ath.47.4, cf. Pl.Lg.759e.    b lease, PCair.Zen.334.5 (iii B.C.), PFay.96 (ii A.D.); μ. ἁπλῆ, δισσὴ γραφεῖσα, POxy.1037.20 (v A.D.), 913.20 (v A.D.).    II rent, ὁπόσην ἂν ἄλφῃ μ. τὸ τέμενος IG12.94.15; μ. φέρειν D.36.51; μ. ἀποδιδόναι Lexap. eund.43.58, cf. Arist.Ath.2.2; ὀφείλειν μισθώσεις τεμενῶν D.57.63; σιτικὴ μ. PAmh.2.31.6 (ii B.C.).    III payment of wages earned by slaves to their master, D.28.12; of soldiers' pay, Lys.19.43.    IV income from an estate, μ. φέρειν, λαμβάνειν, Is.5.35,36.    V farming out by contract, PLille 1v.3 (iii B.C.).

German (Pape)

[Seite 191] ἡ, das Vermiethen, Verpachten, Dingen; Plat. Soph. 219 d; πελταστῶν, Lys. 19, 43; μίσθωσιν λαβεῖν, im Ggstz von οὐσίαν ἔχειν, eine Pachtung übernehmen, Is. 5, 36; δίκη μισθώσεως οἴκου, Klage gegen den Vormund, der seines Mündels Haus nicht gut vermiethet hat, Isocr. u. Sp.; Pacht, μίσθωσιν ἀποδοῦναι, Inscr. 93.

Greek (Liddell-Scott)

μίσθωσις: ἡ, (μισθόω) τὸ νὰ δώσῃ τίς τι ἐπὶ μισθῷ, δίκη μισθώσεως ἢ δ. μισθώσεως οἴκου, ἀγωγὴ καὶ δίκη ἐναντίον ἐπιτρόπου ἀμελήσαντος νὰ ἐνοικιάσῃ τὴν οἰκίαν ἐπιτροπευομένου ἐπωφελῶς, εἰς τὴν μ. ἐγράφη ὀφείλων Δημ. 946. 11. ΙΙ. (ἐκ τοῦ μέσ.) ἁπλῶς μίσθωσις, Λυσ. 155. 37, Πλάτ. Σοφιστ. 219D, Νόμ. 759Ε. ΙΙΙ. = μίσθωμα Ι. 2, ἐνοίκιον, μ. φέρειν, ἀποδιδόναι Ἰσαῖ. 54. 27, Δημ. 839. 7., 1096. 26· εἰσπράττειν ὁ αὐτ. 1318. 20· μίσθωσιν φέρειν τάλαντον τοῦ ἐνιαυτοῦ Ἰσαῖ. 54. 34, κτλ.

French (Bailly abrégé)

εως (ἡ) :
action de prendre à gages ou à loyer, location.
Étymologie: μισθόω.

Greek Monotonic

μίσθωσις: ἡ,
I. ενοικίαση έναντι μισθώματος, δίκη μισθώσεως ή δίκη μισθώσεως οἴκου, καταγγελία εναντίον ενός επιτρόπου που αμέλησε να νοικιάσει οικία που ανήκει σ' αυτόν που επιτροπεύει και να του αποφέρει έτσι κέρδη,
II. ενοικίαση, σε Δημ.