προαμαρτάνω

English (LSJ)

   A fail or sin before, 2 Ep.Cor.12.21, 13.2: pf. part. Pass., τὰ προημαρτημένα OGI751.10 (Amblada, ii B.C.), J.BJ1.24.4, Hdn.3.14.4.

German (Pape)

[Seite 706] (s. ἁμαρτάνω), vorher fehlen, sündigen, K. S. In B. A. 193 v. παρανόμων ist προαμαρτήσας verderbt.

Greek (Liddell-Scott)

προᾰμαρτάνω: μέλλ. -ᾰμαρτήσομαι, ἁμαρτάνω πρότερον, Β΄ Ἐπιστ. πρ. Κορ. ιβ΄, 21, ιγ΄, 2· μετοχ. παθ. πρκμ., τὰ προημαρτημένα Ἡρῳδιαν. 3. 14.

French (Bailly abrégé)

pécher auparavant.
Étymologie: πρό, ἁμαρτάνω.

English (Strong)

from πρό and ἁμαρτάνω; to sin previously (to conversion): sin already, heretofore sin.

English (Thayer)

perfect participle προημαρτηκως; to sin before: οἱ προημαρτηκοτες, of those who before receiving baptism had been guilty of the vices especially common muong the Gentiles, Justin Martyr, Apology i. e. 61; Clement of Alexandria, strom. 4,12; cf. Lücke, Conjectanea Exeget. I. (Götting. 1837), p. 14ff (but on the reference of the προ(see Meyer on 2Cor. the passages cited (R. V. heretofore)). (Herodian, 3,14, 18 (14edition, Bekker); ecclesiastical writings.)

Greek Monolingual

ΜΑ
σφάλλω ή αμαρτάνω πριν από κάποια πράξη ή στο παρελθόν.

Greek Monotonic

προᾰμαρτάνω: μέλ. -ᾰμαρτήσομαι, αόρ. βʹ -ήμαρτον· αμαρτάνω ή σφάλλω από πριν, σε Καινή Διαθήκη