ὑπερήνωρ: Difference between revisions
Οὐδ' ἄμμε διακρινέει φιλότητος ἄλλο, πάρος θάνατόν γε μεμορμένον ἀμφικαλύψαι → Nor will anything else divide us from our love before the fate of death enshrouds us
(43) |
(6) |
||
| Line 21: | Line 21: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=και δωρ. τ. [[ὑπεράνωρ]], -ορος, ὁ, ἡ, Α<br /><b>1.</b> [[ὑπερηνορέων]]<br /><b>2.</b> (για ψυχικές ιδιότητες) αυτός που ενέχει ή δηλώνει [[ανδρεία]], [[υψηλοφροσύνη]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ὑπερ</i>- <span style="color: red;">+</span> -<i>ήνωρ</i> (<span style="color: red;"><</span> [[ἀνήρ]], <i>ἀνδρός</i>), <b>πρβλ.</b> <i>ἀντ</i>-<i>ήνωρ</i>]. | |mltxt=και δωρ. τ. [[ὑπεράνωρ]], -ορος, ὁ, ἡ, Α<br /><b>1.</b> [[ὑπερηνορέων]]<br /><b>2.</b> (για ψυχικές ιδιότητες) αυτός που ενέχει ή δηλώνει [[ανδρεία]], [[υψηλοφροσύνη]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ὑπερ</i>- <span style="color: red;">+</span> -<i>ήνωρ</i> (<span style="color: red;"><</span> [[ἀνήρ]], <i>ἀνδρός</i>), <b>πρβλ.</b> <i>ἀντ</i>-<i>ήνωρ</i>]. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''ὑπερήνωρ:''' Δωρ. -άνωρ, -ορος, ὁ, ἡ ([[ἀνήρ]]), [[αυταρχικός]], [[δεσποτικός]], [[υπερφίαλος]], ξιπασμένος, [[αλαζόνας]], σε Ησίοδ., Ευρ. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 02:16, 31 December 2018
English (LSJ)
Dor. ὑπερ-άνωρ, ορος, ὁ, ἡ, (ἀνήρ) = foreg.,
A overbearing, overweening, of the tyrant Pelias, Hes.Th.995; θήρ Orph.A.944; also μεγαλαγορία E.Ph.184 (lyr.); θυμός Orph.A.671.—In Hom. only as pr. n.
German (Pape)
[Seite 1196] ορος, ὁ, ἡ, wie ὑπερηνορέων, übermännlich, übermüthig, gewaltthätig, im tadelnden Sinne, Pelias Hes. Th. 995, u. einzeln bei sp. D. – S. nom. pr.
Greek (Liddell-Scott)
ὑπερήνωρ: Δωρικ. -άνωρ, ορος, ὁ, ἡ, (ἀνὴρ) ὡς τὸ προηγ., ἀλαζών, ὑπεροπτικός, βίαιος, ἐπὶ τοῦ τυράννου Πελίου, Ἡσ. Θεογ. 995· θὴρ Ὀρφ. Ἀργ. 942· καὶ μεγαληγορία Εὐρ. Φοίν. 185· θυμὸς Ὀρφ. Ἀργ. 669. - Καθ’ Ἡσύχ.: «ὑπερήνωρ· εὔψυχος, ἀνδρεῖος. ὑβριστής. ὑπερέχων. ὑπερήφανος. παράνομος. ἢ ὁ ὑπερέχων κατὰ τὴν ἀνδρείαν»· - παρ’ Ὁμ. μόνον ὡς κύριον ὄνομα.
French (Bailly abrégé)
ορος (ὁ, ἡ)
fier de sa force, orgueilleux, arrogant.
Étymologie: ὑπέρ, ἀνήρ.
Greek Monolingual
και δωρ. τ. ὑπεράνωρ, -ορος, ὁ, ἡ, Α
1. ὑπερηνορέων
2. (για ψυχικές ιδιότητες) αυτός που ενέχει ή δηλώνει ανδρεία, υψηλοφροσύνη.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ- + -ήνωρ (< ἀνήρ, ἀνδρός), πρβλ. ἀντ-ήνωρ].
Greek Monotonic
ὑπερήνωρ: Δωρ. -άνωρ, -ορος, ὁ, ἡ (ἀνήρ), αυταρχικός, δεσποτικός, υπερφίαλος, ξιπασμένος, αλαζόνας, σε Ησίοδ., Ευρ.
