σχῖνος: Difference between revisions
Κακὸν μέγιστον ἐν βροτοῖς ἀπληστία → Malumm est hominibus maximum immoderatio → Das größte Übel ist bei Menschen Völlerei
(6) |
(nl) |
||
Line 27: | Line 27: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''σχῖνος:''' ἡ,<br /><b class="num">I. 1.</b> [[μαστιχόδεντρο]], Λατ. entiscus, σε Θεόκρ.<br /><b class="num">2.</b> ο [[καρπός]] του δέντρου, σε Ηρόδ.<br /><b class="num">II.</b> [[φυτό]] σκυλοκρέμμυδο ή [[κρεμμύδι]] της θάλασσας, = [[σκίλλα]], σε Αριστοφ. | |lsmtext='''σχῖνος:''' ἡ,<br /><b class="num">I. 1.</b> [[μαστιχόδεντρο]], Λατ. entiscus, σε Θεόκρ.<br /><b class="num">2.</b> ο [[καρπός]] του δέντρου, σε Ηρόδ.<br /><b class="num">II.</b> [[φυτό]] σκυλοκρέμμυδο ή [[κρεμμύδι]] της θάλασσας, = [[σκίλλα]], σε Αριστοφ. | ||
}} | |||
{{elnl | |||
|elnltext=σχῖνος -ου, ἡ mastix-boom. | |||
}} | }} |
Revision as of 10:56, 31 December 2018
English (LSJ)
ἡ,
A mastich, Pistacia Lentiscus, Hdt.4.177, Thphr HP9.1.2, LXXSu.54, Sor.1.121, al., Gal.6.644; trodden on by goats, Theoc.5.129, Babr.3.4. II = σκίλλα, Epich.160, Hp.Mul.2.201 (cf. Gal. 19.145), Cratin.232, Ar.Pl.720, Fr.255, Anaxandr.5c, Thphr.CP5.6.10, Sign.55.
German (Pape)
[Seite 1056] ἡ, 1) der Mastixbaum, lentiscus, zuerst bei Her. 4, 177. – 2) die Meerzwiebel, Ar. Plut. 720.
Greek (Liddell-Scott)
σχῖνος: ἡ, ὡς καὶ νῦν, κοινῶς «σκῖνος», μαστιχιά, μαστιχόδενδρον, Λατ. lentiscus, Ἱππ. 670, 5, Θεόκρ. 7. 133· ἐσθιόμενος ὑπὸ τῶν αἰγῶν, ὁ αὐτ. 5. 129, Βάβρ. 3. 4, πρβλ. λήδανον. 2) ὁ καρπὸς τῆς σχίνου, Ἡρόδ. 4. 177. ΙΙ. σκίλλα, σκιλλοκρόμμυδον, λάμβανε χερσὶν σχῖνον μεγάλην Κρατῖνος ἐν «Χείρωσι» 7, Ἀριστοφ. Πλ. 720, Ἀποσπ. 251, Κωμικοὶ παρ’ Ἀθην. 68Β, 71Α· ἴδε Foës. Oec. n. Hipp. ― Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 376-377.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
1 lentisque, plante ; fruit du lentisque;
2 oignon marin (d’ord. σκίλλα).
Étymologie: DELG étym. ignorée.
Spanish
Greek Monolingual
ο / σχῑνος, ἡ, ΝΜΑ, και σκίνος και τ. ουδ. πληθ. σκίνα, τα, Ν
κοινή σήμερα ονομασία του φυτού Pistacia lentiscus που, σύμφωνα με τη σύγχρονη ταξινόμηση, ανήκει στο γένος πιστακία, αλλ. μαστιχόδενδρο
νεοελλ.
βοτ. γένος αγγειόσπερμων δικότυλων φυτών το οποίο ανήκει στην οικογένεια ανακαρδιίδες της τάξης ρουτώδη και περιλαμβάνει 20 ώς 30 είδη αειθαλών μικρών δένδρων ή θάμνων που καλλιεργούνται ως καλλωπιστικά και για τη σκιά τους, συνήθως σε δενδροστοιχίες κατά μήκος τών δρόμων, αλλ. σχοίνος
αρχ.
ο βολβός του φυτού σκίλλα.
[ΕΤΥΜΟΛ. Όνομα φυτού, άγνωστης ετυμολ. Στη Νέα Ελληνική χρησιμοποιείται και ο μεταπλασμένος τ. πληθ. σκίνα (πρβλ. σκίζω: σχίζω.
Greek Monotonic
σχῖνος: ἡ,
I. 1. μαστιχόδεντρο, Λατ. entiscus, σε Θεόκρ.
2. ο καρπός του δέντρου, σε Ηρόδ.
II. φυτό σκυλοκρέμμυδο ή κρεμμύδι της θάλασσας, = σκίλλα, σε Αριστοφ.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
σχῖνος -ου, ἡ mastix-boom.