ἐκκακέω

English (LSJ)

   A to be faint-hearted, lose heart, grow weary, v.l. for ἐγκ-, Ev.Luc.18.1, 2 Ep.Cor.4.1,16,al., cf. Vett. Val.201.15, Gloss.

German (Pape)

[Seite 761] im Unglück den Muth verlieren, übh. müde werden, N. T.

Greek (Liddell-Scott)

ἐκκᾰκέω: εἶμαι λιπόψυχος, ἀποδειλιῶ, χάνω τὸ θάρρος, ἀποκάμνω, Εὐαγγ. κ. Λουκ. ιη΄, 1, 2 Ἐπιστ. π. Κορινθ. δ΄, 1 καί 16 κ. ἀλλ.˙ ἀλλ’ ἁπανταχοῦ τῆς Κ. Δ. ἤδη διορθοῦται ἐγκακέω.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
1 perdre courage, céder au découragement;
2 agir mollement, mettre peu d’empressement à faire qch.
Étymologie: ἐκ, κακός.

Spanish (DGE)

desfallecer, perder el ánimo ὁ δ' ἐκκακήσας ὤλεσε<ν> τὰς ἐλπίδας Men.Comp.1.42, cf. Herm.Mand.9.8, Vett.Val.191.24, T.Iob 24, παρακαλοῦμεν ὑμᾶς μὴ ἐκκακεῖν Basil.Ep.220, cf. Ath.Al.H.Ar.47.3, Gr.Nyss.Instit.80.9, Epiph.Const.Anc.23.5, Corp.Herm.Fr.23.46, c. rég. de part. τὸ δὲ καλὸν ποιοῦντες μὴ ἐκκακῶμεν no desfallezcamos en hacer el bien Clem.Al.Strom.1.1.4, c. rég. prep. ἐ. ἐν τῇ ἀναγνώσει τῆς θείας γραφῆς Origenes Philoc.12 tít., πρὸς τὰς θλίψεις A.Thom.A 160.5.

English (Strong)

from ἐκ and κακός; to be (bad or) weak, i.e. (by implication) to fail (in heart): faint, be weary.

English (Thayer)

ἐκκάκω; (1st aorist ἐξεκάκησα); (κακός); to be utterly spiritless, to be wearied out, exhausted; see ἐγκακέω (cf. Winer s Grammar, 25).

Greek Monotonic

ἐκκᾰκέω: μέλ. -ήσω, είμαι λιπόψυχος, δειλιάζω, σε Καινή Διαθήκη

Russian (Dvoretsky)

ἐκκᾰκέω: падать духом, унывать NT.