imperfectus: Difference between revisions
διήλθομεν διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος → we went through fire and water, we have gone through fire and water
(3_6) |
(2) |
||
| Line 7: | Line 7: | ||
{{Georges | {{Georges | ||
|georg=im-[[perfectus]], a, um (in u. [[perfectus]]), unvollendet, [[unvollständig]], [[unvollkommen]] (Ggstz. [[perfectus]]), I) im allg.: [[theatrum]] Niceae maximā [[iam]] parte constructum, imperfectum (unausgebaut) [[tamen]], Plin. ep.: [[fossa]] imperfecta, Plin.: [[novissimus]] imperfectusque [[liber]] od. [[commentarius]], Hirt. b. G.: [[aut]] imperfecta [[res]] est [[aut]] perfecta, ICt.: [[infans]] [[adhuc]] imp., Ov.: [[cibus]], unverdaute, Iuven. (so [[auch]] [[quidquid]] assumptum est, imperfectum [[[unverdaut]]] [[protinus]] reddunt, Cels.): verba, Ov.: [[sermo]], Quint.: [[reliquum]] [[corpus]] imperfectum ac rude relinquere, Cic.: u. so [[librum]] od. [[opus]] imperfectum relinquere, Suet.: [[pars]] imperfecta manebat, Verg. – neutr. subst., imperfecto [[nec]] absoluto [[simile]] pulchrum [[esse]] [[nihil]] potest, Cic.: Plur. imperfecta loqui, gebrochen [[reden]], Plin. – Compar., insuavius [[hoc]] imperfectiusque est, Gell. 1, 7, 20. – II) insbes., [[sittlich]] [[unvollkommen]] (Ggstz. [[sapiens]]), ad imperfectos et mediocres et [[male]] sanos [[hic]] [[meus]] [[sermo]] pertinet, [[non]] ad sapientem, Sen. de tranqu. anim. 11, 1. | |georg=im-[[perfectus]], a, um (in u. [[perfectus]]), unvollendet, [[unvollständig]], [[unvollkommen]] (Ggstz. [[perfectus]]), I) im allg.: [[theatrum]] Niceae maximā [[iam]] parte constructum, imperfectum (unausgebaut) [[tamen]], Plin. ep.: [[fossa]] imperfecta, Plin.: [[novissimus]] imperfectusque [[liber]] od. [[commentarius]], Hirt. b. G.: [[aut]] imperfecta [[res]] est [[aut]] perfecta, ICt.: [[infans]] [[adhuc]] imp., Ov.: [[cibus]], unverdaute, Iuven. (so [[auch]] [[quidquid]] assumptum est, imperfectum [[[unverdaut]]] [[protinus]] reddunt, Cels.): verba, Ov.: [[sermo]], Quint.: [[reliquum]] [[corpus]] imperfectum ac rude relinquere, Cic.: u. so [[librum]] od. [[opus]] imperfectum relinquere, Suet.: [[pars]] imperfecta manebat, Verg. – neutr. subst., imperfecto [[nec]] absoluto [[simile]] pulchrum [[esse]] [[nihil]] potest, Cic.: Plur. imperfecta loqui, gebrochen [[reden]], Plin. – Compar., insuavius [[hoc]] imperfectiusque est, Gell. 1, 7, 20. – II) insbes., [[sittlich]] [[unvollkommen]] (Ggstz. [[sapiens]]), ad imperfectos et mediocres et [[male]] sanos [[hic]] [[meus]] [[sermo]] pertinet, [[non]] ad sapientem, Sen. de tranqu. anim. 11, 1. | ||
}} | |||
{{LaEn | |||
|lnetxt=imperfectus imperfecta, imperfectum ADJ :: unfinished, incomplete; imperfect; not complete in every respect; undigested | |||
}} | }} | ||
Revision as of 03:35, 28 February 2019
Latin > English (Lewis & Short)
imperfectus: (inp-), a, um, adj. 2. inperfectus,
I unfinished, incomplete, imperfect (not freq. till after the Aug. per.): quidam homines in capite meo solum elaborarunt, reliquum corpus imperfectum ac rude reliquerunt, Cic. Fam. 1, 9, 15: quaedam (animalia), Ov. M. 1, 427; cf. infans, id. ib. 3, 310: pars manebat, Verg. A. 8, 428: pons, Caes. B. G. 6, 35, 6: cibus, i. e. undigested, Juv. 3, 233: imperfecto adhuc bello, Suet. Caes. 26: qui imperfectum librum supple verit, id. ib. 56; cf. Hirt. B. G. prooem. § 2: librum reliquerat, Suet. Gramm. 12: opera reliquit, id. Tib. 47: quae rudia atque imperfecta adhuc erant, Quint. 3, 1, 7: causae (opp. perfectae), id. 4, 2, 3: sermo, id. 9, 2, 57; 11, 3, 121: vita, Lucr. 3, 958.—Comp.: insuavius hoc imperfectiusque est, Gell. 1, 7, 20.—As subst.: imperfectum, i, n.: sunt omnia in quaedam genera partita aut incohata nulla ex parte perfecta; imperfecto autem nec absoluto simile pulchrum esse nihil potest, Cic. Univ. 4.—
II Esp., morally imperfect; plur. as subst. (opp. sapientes): ad imperfectos et mediocres et male sanos hic meus sermo pertinet, Sen. Tranq. 11, 1.—Adv.: imperfectē, imperfectly, incompletely: imperfecte atque praepostere syllogismo uti, Gell. 2, 8, 1.
Latin > French (Gaffiot 2016)
imperfectus,¹¹ a, um (in, perficio), non achevé, inachevé, incomplet, imparfait : Cic. Fam. 1, 9, 15 ; Cæs. G. 6, 35, 6 ; Virg. En. 8, 428 ; imperfectus cibus Juv. 3, 233, aliment mal digéré || -tior Gell. 1, 7, 20 || subst. m. pl., gens imparfaits : Sen. Tranq. 11, 1.
Latin > German (Georges)
im-perfectus, a, um (in u. perfectus), unvollendet, unvollständig, unvollkommen (Ggstz. perfectus), I) im allg.: theatrum Niceae maximā iam parte constructum, imperfectum (unausgebaut) tamen, Plin. ep.: fossa imperfecta, Plin.: novissimus imperfectusque liber od. commentarius, Hirt. b. G.: aut imperfecta res est aut perfecta, ICt.: infans adhuc imp., Ov.: cibus, unverdaute, Iuven. (so auch quidquid assumptum est, imperfectum [[[unverdaut]]] protinus reddunt, Cels.): verba, Ov.: sermo, Quint.: reliquum corpus imperfectum ac rude relinquere, Cic.: u. so librum od. opus imperfectum relinquere, Suet.: pars imperfecta manebat, Verg. – neutr. subst., imperfecto nec absoluto simile pulchrum esse nihil potest, Cic.: Plur. imperfecta loqui, gebrochen reden, Plin. – Compar., insuavius hoc imperfectiusque est, Gell. 1, 7, 20. – II) insbes., sittlich unvollkommen (Ggstz. sapiens), ad imperfectos et mediocres et male sanos hic meus sermo pertinet, non ad sapientem, Sen. de tranqu. anim. 11, 1.
Latin > English
imperfectus imperfecta, imperfectum ADJ :: unfinished, incomplete; imperfect; not complete in every respect; undigested
