βαρυηχής: Difference between revisions
Κακὸν μέγιστον ἐν βροτοῖς ἀπληστία → Malumm est hominibus maximum immoderatio → Das größte Übel ist bei Menschen Völlerei
m (Text replacement - "(?s)({{LSJ.*}}\n)({{.*}}\n)({{DGE.*}}\n)" to "$1$3$2") |
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0434.png Seite 434]] ές, schwer, d. i. laut rauschend, tosend, [[αὐδή]] Opp. H. 4, 317; Qu. Sm. 4, 60 u. A.; in Prosa, D. Sic. 5, 31. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0434.png Seite 434]] ές, schwer, d. i. laut rauschend, tosend, [[αὐδή]] Opp. H. 4, 317; Qu. Sm. 4, 60 u. A.; in Prosa, D. Sic. 5, 31. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ής, ές :<br />qui produit un bruit fort <i>ou</i> retentissant.<br />'''Étymologie:''' [[βαρύς]], [[ἦχος]]. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''βᾰρυηχής''': -ές, ὁ [[βαρέως]] ἤ βαθέως ἠχῶν, Διόδ. 5. 31, Ὀππ. Ἁλ. 4. 317, κτλ.· - [[ὡσαύτως]], - ήχητος, ον, Ἰω. Δαμασκ. · καὶ ἐν Α. Β. 225 [[βαρύ]]-ηχος, ον· ἐν τῷ ὑπερθ. -ηχότατος Ἀγαθ. 294. 8. | |lstext='''βᾰρυηχής''': -ές, ὁ [[βαρέως]] ἤ βαθέως ἠχῶν, Διόδ. 5. 31, Ὀππ. Ἁλ. 4. 317, κτλ.· - [[ὡσαύτως]], - ήχητος, ον, Ἰω. Δαμασκ. · καὶ ἐν Α. Β. 225 [[βαρύ]]-ηχος, ον· ἐν τῷ ὑπερθ. -ηχότατος Ἀγαθ. 294. 8. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
Revision as of 18:50, 1 October 2022
English (LSJ)
ές, deep-voiced, ταῖς φωναῖς D.S.5.31, cf. Opp.H.4.317; deep-roaring, θάλασσα Orph.Fr.168.28; θόρυβος LXX 3 Ma.5.48.
Spanish (DGE)
(βᾰρυηχής) -ές
• Alolema(s): βαρυηαχής B.16.18, Ar.Au.1750, Lyr.Alex.Adesp.7.15
1 que emite ruido o sonido grave ταῦροι B.l.c., Ὠκεανός Ar.l.c., cf. Orph.Fr.168.28, αὔρη GDRK 60.2.16
•retumbante de voces, D.S.5.31, αὐδή Opp.H.4.317, θόρυβος LXX 3Ma.5.48.
2 que provoca graves lamentos S.OC 1560, cf. Sch.ad loc.
German (Pape)
[Seite 434] ές, schwer, d. i. laut rauschend, tosend, αὐδή Opp. H. 4, 317; Qu. Sm. 4, 60 u. A.; in Prosa, D. Sic. 5, 31.
French (Bailly abrégé)
ής, ές :
qui produit un bruit fort ou retentissant.
Étymologie: βαρύς, ἦχος.
Greek (Liddell-Scott)
βᾰρυηχής: -ές, ὁ βαρέως ἤ βαθέως ἠχῶν, Διόδ. 5. 31, Ὀππ. Ἁλ. 4. 317, κτλ.· - ὡσαύτως, - ήχητος, ον, Ἰω. Δαμασκ. · καὶ ἐν Α. Β. 225 βαρύ-ηχος, ον· ἐν τῷ ὑπερθ. -ηχότατος Ἀγαθ. 294. 8.
Greek Monolingual
βαρυηχής (-οῦς), -ές, (AM) και βαρυαχής, -ές δωρ. τ. (Α)
αυτός που ηχεί βαριά.
Russian (Dvoretsky)
βαρυηχής: дор. βαρυᾱχής 2
1) глухо грохочущий (Ὠκεανός Arph.);
2) низко звучащий, низкий, грубый (φωναί Diod.).
Middle Liddell
deep-voiced, Ar.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
βαρυηχής -ές, Dor. βαρυᾱχής βαρύς, ἦχος zwaar klinkend, brullend; van stieren; Bacchyl.; van de oceaan. Aristoph. Av. 1750.
