ἀσώματος

English (LSJ)

ον, A disembodied, incorporeal, Pl.Phd.85e, al., Arist.Ph.209a16, de An.404b31, al., Epicur.Ep.1p.22U., Stoic.2.117, etc.; σῶμα ἀσωματώτατον Arist.de An.409b21: Comp. -ώτερος Id.Ph.215b5. Adv. -τως Iamb.Myst.5.16, Procl. Inst.142, Dam.Pr.376. II non-metallic, Maria ap.Zos.Alch. p.196B. III in Law, not specified in the body of a document, PSI 6.709.19.

Spanish (DGE)

-ον
I 1incorpóreo, inmaterial Ἀνάγκη Orph.Fr.54, τὸ ὄν Meliss.B 9, Numen.7.2, ἁρμονία Pl.Phd.85e, αἱ ἀρχαί Arist.de An.404^b31, πῦρ Arist.de An.405^a7 (= Democr.A 101), δύναμις Gal.17(2).248, ἡ ψυχὴ ... σῶμα ... ἀσωματώτατον Arist.de An.409^b21, ἡ ψυχὴ καθαρθεῖσα ... ἀ. Plot.1.6.6, τὸ κενόν Epicur.Ep.[2] 67, χρόνος Chrysipp.Stoic.2.117, ὕλη Plot.2.4.1, φύσις Plot.2.4.9, ἡ κίνησις Aristid.Quint.108.15, πανήγυρις Philostr.VA 8.18
•de nociones geom. αἱ ἐπιφάνειαι καὶ αἱ γραμμαί Plu.2.63c, μονάς Hero Def.1, τὸ πέρας S.E.M.3.81, αἱ διαστάσεις S.E.M.3.84
•ref. a la divinidad θεὸς ἄλλο τι ἢ ἄνθρωπος ἀσώματος D.C.30.3, esp. en lit. crist. δαιμόνιος Ign.Sm.3.2, πνεῦμα Clem.Al.Fr.39, cf. Eus.DE 4.13.1, Gr.Nyss.Eun.1.166
•subst. τὰ ἀσώματα Arist.Ph.209^a16, Didym.Eun.M.29.680B.
2 informe, no organizado en formas corpóreas ἡ δὲ ἀσώματος ἐν μυχοῖς φύσις ἐξέτευξε παντάμορφα σπλάγχνων γένη Hp.Ep.23.
3 alquim. que no es cuerpo sólido τὸ ἀσώματον lo que no es metal, la materia volátil en los minerales, Maria Alch. en Zos.Alch.194, 195, 196.
4 que no tiene cuerpo de una cabeza separada de su tronco νέκυς ἀσώματος AP 9.52 (Carph.).
5 en pap. no mencionado en un documento σωματικοῦ τε καὶ ἀσωμάτου conste o no conste en el contrato, PSI 709.19 (VI d.C.), cf. PMich.659.158 (VI d.C.), 663.8 (VI d.C.), PMasp.299.14 (VII d.C.).
II adv. -ως en abstracto Iambl.Myst.5.16, Procl.Inst.142, Dam.in Prm.376.

German (Pape)

[Seite 382] (σῶμα), unkörperlich, Cic. N. D. 1, 12; Plut. adv. St. 30 u. öfter Anthol., z. B. I, 33. 34.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
sans corps, incorporel.
Étymologie: ἀ, σῶμα.

Greek (Liddell-Scott)

ἀσώμᾰτος: -ον, ὡς καὶ νῦν, ὁ μὴ ἔχων σῶμα, Πλάτ. Φαίδων 85Ε, κ. ἄλλ. Ἀριστ. Φυσ. 4. 1, 10, περὶ Ψυχ. 1. 2, 20, κ. ἀλλ.· ἀσωματώτατον ὁ αὐτ. 1. 5, 4. ― Ἐπίρρ. -τως Ἀθανάσ., κτλ.: ― καὶ ἀσωματοειδής, ές, Κύριλλ.

Greek Monolingual

-η, -ο (AM ἀσώματος, -ον)
1. αυτός που δεν έχει σώμα ή σωματική υπόσταση
2. αυτός που υπάρχει ως πνεύμα
μσν.- νεοελλ.
(ως ουσ., συνήθως στον πληθ.) οι άγγελοι και οι Αρχάγγελοι
νεοελλ.
ο ναός των Αρχαγγέλων.
[ΕΤΥΜΟΛ. < α- στερ. + -σώματος < σώμα (πρβλ. ηδυσώματος, τρισώματος κ.ά.)].

Greek Monotonic

ἀσώμᾰτος: -ον (σῶμα), ασώματος, σε Πλάτ.

Russian (Dvoretsky)

ἀσώμᾰτος: бестелесный, бесплотный Plat., Arst., Plut.

Middle Liddell

σῶμα
unembodied, incorporeal, Plat.

English (Woodhouse)

without body