κακοτυχής: Difference between revisions
Ἔνιοι δὲ καὶ μισοῦσι τοὺς εὐεργέτας → Nonnulli oderunt adeo beneficos sibi → Es hassen manche sogar ihre Wohltäter
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{.*}}\n)({{elru.*}}\n)({{elnl.*}}\n)" to "$4$3$2$1") |
||
| Line 16: | Line 16: | ||
|btext=ής, ές :<br />malheureux.<br />'''Étymologie:''' [[κακός]], [[τύχη]]. | |btext=ής, ές :<br />malheureux.<br />'''Étymologie:''' [[κακός]], [[τύχη]]. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{elnl | ||
| | |elnltext=κακοτυχής -ές [κακός, τύχη] ongelukkig, onfortuinlijk. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''κᾰκοτῠχής:''' [[несчастливый]], [[злополучный]] (πότμοι Eur.); несчастный ([[γυνή]] Eur.): τὸ κακοτυχές Eur. злой рок, несчастье. | |||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
| Line 25: | Line 28: | ||
|lsmtext='''κᾰκοτῠχής:''' -ές ([[τύχη]]), [[κακότυχος]], σε Ευρ. | |lsmtext='''κᾰκοτῠχής:''' -ές ([[τύχη]]), [[κακότυχος]], σε Ευρ. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{ls | ||
| | |lstext='''κακοτῠχής''': -ές, «κακότυχος», ἀντίθετον τῷ [[εὐτυχής]], Εὐρ. Μήδ. 1274, Ἱππ. 669, Ἱκέτ., [[αὐτόθι]] 679· τὸ κακοτυχὲς = τῷ ἑπομ., ὁ αὐτ. ἐν Ἡρ. Μαιν. 133. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=κᾰκο-τῠχής, ές [[τύχη]]<br />[[unfortunate]], Eur. | |mdlsjtxt=κᾰκο-τῠχής, ές [[τύχη]]<br />[[unfortunate]], Eur. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 20:21, 2 October 2022
English (LSJ)
ές, unfortunate, used by E. in lyr., Med. 1274, Hipp. 669 ; Sup., ib. 679 ; τὸ κ., = κακοτυχία (misfortune), Id. HF 133 ; κ. καὶ ἄθλιον γένος Sch. rec. A. Pers. 1013, cf. Cat.Cod.Astr. 8(4).142.
German (Pape)
[Seite 1304] ές, unglücklich; ἰὼ κακοτυχὲς γύναι Eur. Med. 1274; πότμοι γυναικῶν Hipp. 669; τὸ κ., das Unglück, Herc. f. 133.
French (Bailly abrégé)
ής, ές :
malheureux.
Étymologie: κακός, τύχη.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κακοτυχής -ές [κακός, τύχη] ongelukkig, onfortuinlijk.
Russian (Dvoretsky)
κᾰκοτῠχής: несчастливый, злополучный (πότμοι Eur.); несчастный (γυνή Eur.): τὸ κακοτυχές Eur. злой рок, несчастье.
Greek Monolingual
-ές (Α κακοτυχής, -ές)
αυτός που έχει κακή τύχη, κακότυχος
αρχ.
το ουδ. ως ουσ. τὸ κακοτυχές
η κακοτυχία («τὸ δὲ δὴ κακοτυχὲς οὐ λέλοιπεν ἐκ τέκνων», Ευρ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < κακ(ο)- + -τυχής (< τύχη), πρβλ. σκληρο-τυχής].
Greek Monotonic
κᾰκοτῠχής: -ές (τύχη), κακότυχος, σε Ευρ.
Greek (Liddell-Scott)
κακοτῠχής: -ές, «κακότυχος», ἀντίθετον τῷ εὐτυχής, Εὐρ. Μήδ. 1274, Ἱππ. 669, Ἱκέτ., αὐτόθι 679· τὸ κακοτυχὲς = τῷ ἑπομ., ὁ αὐτ. ἐν Ἡρ. Μαιν. 133.
Middle Liddell
κᾰκο-τῠχής, ές τύχη
unfortunate, Eur.
