σκαπτήρ: Difference between revisions
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{.*}}\n)({{elru.*}}\n)({{elnl.*}}\n)" to "$4$3$2$1") |
||
| Line 16: | Line 16: | ||
|btext=ῆρος (ὁ) :<br />tout homme qui creuse la terre (vigneron, <i>etc.</i>).<br />'''Étymologie:''' [[σκάπτω]]. | |btext=ῆρος (ὁ) :<br />tout homme qui creuse la terre (vigneron, <i>etc.</i>).<br />'''Étymologie:''' [[σκάπτω]]. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{elnl | ||
| | |elnltext=σκαπτήρ -ῆρος, ὁ [σκάπτω] graver, spitter. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''σκαπτήρ:''' ῆρος ὁ вскапыватель, землекоп Hom., Xen. | |||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
| Line 25: | Line 28: | ||
|lsmtext='''σκαπτήρ:''' -ῆρος, ὁ, αυτός που σκάβει, [[σκαπανέας]], [[σκαφτιάς]], σε Όμηρ. (χωρίο που παρατίθεται στον Αριστ.). | |lsmtext='''σκαπτήρ:''' -ῆρος, ὁ, αυτός που σκάβει, [[σκαπανέας]], [[σκαφτιάς]], σε Όμηρ. (χωρίο που παρατίθεται στον Αριστ.). | ||
}} | }} | ||
{{ | {{ls | ||
| | |lstext='''σκαπτήρ''': ῆρος, ὁ, ὁ σκάπτων, Ὅμ. παρ’ Ἀριστ. ἐν Ἠθικ. Νικ. 6. 7, 2. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=[[σκαπτήρ]], ῆρος, ὁ,<br />a [[digger]], delver, Hom. ap. Arist. | |mdlsjtxt=[[σκαπτήρ]], ῆρος, ὁ,<br />a [[digger]], delver, Hom. ap. Arist. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 22:05, 2 October 2022
English (LSJ)
ῆρος, ὁ, digger, Margites 2, X.ap.Poll.7.148.
German (Pape)
[Seite 889] ῆρος, ὁ, der Grabende, Xen. bei Poll. 7, 148.
French (Bailly abrégé)
ῆρος (ὁ) :
tout homme qui creuse la terre (vigneron, etc.).
Étymologie: σκάπτω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
σκαπτήρ -ῆρος, ὁ [σκάπτω] graver, spitter.
Russian (Dvoretsky)
σκαπτήρ: ῆρος ὁ вскапыватель, землекоп Hom., Xen.
Greek Monolingual
-ῆρος, ὁ, θηλ. σκάπτειρα, Α
αυτός που σκάβει, σκαφέας, σκαφτιάς.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. σκαπ- του σκάπτω (βλ. λ. σκάβω) + επίθημα -τήρ / -τειρα (πρβλ. θρεπ-τήρ / θρέπ-τειρα)].
Greek Monotonic
σκαπτήρ: -ῆρος, ὁ, αυτός που σκάβει, σκαπανέας, σκαφτιάς, σε Όμηρ. (χωρίο που παρατίθεται στον Αριστ.).
Greek (Liddell-Scott)
σκαπτήρ: ῆρος, ὁ, ὁ σκάπτων, Ὅμ. παρ’ Ἀριστ. ἐν Ἠθικ. Νικ. 6. 7, 2.
