πρόσκλησις

English (LSJ)

εως, ἡ, (προσκαλέω) A calling, call to judgment, citation, invitation, judicial summons, Ar.V.1041 (pl.), Pl.Lg.846c (pl.), 855d (pl.), D.43.16: generally, ἡ τοῦ δίσκου πρόσκλησις = summons to quoit-throwing, LXX 2 Ma.4.14. II invocation, evocation f.l. for πρόσκλισις in Iamb.Myst.1.12.

German (Pape)

[Seite 769] ἡ, 1) das Hinzurufen. – 2) bei den Attikern bes. die Vorforderung, Vorladung vor Gericht, die Anklage; Ar. Vesp. 1041; Plat. Legg. VIII, 846 b IX, 855 d.

French (Bailly abrégé)

εως (ἡ) :
citation en justice.
Étymologie: προσκαλέω.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

πρόσκλησις -εως, ἡ [προσ- καλέω] dagvaarding.

Russian (Dvoretsky)

πρόσκλησις: εως ἡ
1) вызов в суд Arph., Plat., Dem.;
2) пристрастие (μηδὲν ποιεῖν κατὰ πρόσκλησιν NT).

Greek (Liddell-Scott)

πρόσκλησις: ἡ, (προσκαλέω) «κλῆσις ἐπὶ δίκην» καὶ «ἡ εἰς δικαστήριον κλῆσις» (Φώτ.), Ἀριστοφ. Σφ. 1041, πρβλ. Πλάτ. Νόμ. 846Β, 855D, Δημ. 1054, 21 κἑξ.· ἴδε προσκαλέω ΙΙ. 2.

Spanish

invocación

English (Thayer)

(πρόσκλισις) προσκλισεως, ἡ, an inclination or proclivity of mind, a jollying the party of one (Polybius (Diodorus)); partiality: κατά πρόσκλισιν, led by partiality (Vulg. in (aliam on) alteram partem declinando), R G T WH Tr text); κατά προσκλισεις, Clement of Rome, 1 Corinthians 21,7 [ET]; δίχα προσκλισεως ἀνθρωπίνης, ibid. 50,2 [ET], cf. 47,3 f [ET]. (Cf. πρόσκλησις.)

Greek Monotonic

πρόσκλησις: ἡ (προσκαλέω), κλήτευση σε δίκη ή παραπομπή, σε Αριστοφ., Δημ.

Middle Liddell

πρόσκλησις, εως, προσκαλέω
a judicial summons or citation, Ar., Dem.

Chinese

原文音譯：prÒsklisij 普羅士-克利西士
詞類次數：名詞（1）
原文字根：向著-斜（著）
字義溯源：傾向，偏見，偏心；由（πρός）=向著）與（κλίνω）*=傾斜）組成；而 （πρός）出自（πρό）*=前）
出現次數：總共（1）；提前（1）
譯字彙編：
1） 偏心（1） 提前5:21

English (Woodhouse)

summons, summons into court