θεόγλωσσος: Difference between revisions

From LSJ

Ῥῦσέ με δεινῶν νοσημάτων, ἱερώτατε, ἱερωσύνην συναρμόσας ἐν χαρᾷ και ἐπιστήμης τὸ πολύτιμον κεφάλαιον → Deliver me from grievous afflictions, most holy one, joining sanctity together in joy with the precious fountainhead of knowledge

Source
m (pape replacement)
m (Text replacement - "(?s)({{elru\n\|elrutext.*}}\n)({{.*}}\n)({{pape.*}})" to "$3 $1$2")
Line 12: Line 12:
{{bailly
{{bailly
|btext=ος, ον :<br />à la parole divine.<br />'''Étymologie:''' [[θεός]], [[γλῶσσα]].
|btext=ος, ον :<br />à la parole divine.<br />'''Étymologie:''' [[θεός]], [[γλῶσσα]].
}}
{{pape
|ptext=γυναῖκες, <i>[[göttlich]] [[redend]]</i>, von [[Dichterinnen]], Antip.Thess. 23 (IX.26); Nonn.
}}
}}
{{elru
{{elru
Line 27: Line 30:
{{mdlsj
{{mdlsj
|mdlsjtxt=θεό-γλωσσος, ον [[γλῶσσα]]<br />with the [[tongue]] of a god, Anth.
|mdlsjtxt=θεό-γλωσσος, ον [[γλῶσσα]]<br />with the [[tongue]] of a god, Anth.
}}
{{pape
|ptext=γυναῖκες, <i>[[göttlich]] [[redend]]</i>, von [[Dichterinnen]], Antip.Thess. 23 (IX.26); Nonn.
}}
}}

Revision as of 12:32, 30 November 2022

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: θεόγλωσσος Medium diacritics: θεόγλωσσος Low diacritics: θεόγλωσσος Capitals: ΘΕΟΓΛΩΣΣΟΣ
Transliteration A: theóglōssos Transliteration B: theoglōssos Transliteration C: theoglossos Beta Code: qeo/glwssos

English (LSJ)

ον, with the tongue of a god, γυναῖκες, of poetesses, AP9.26 (Antip. Thess.).

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
à la parole divine.
Étymologie: θεός, γλῶσσα.

German (Pape)

γυναῖκες, göttlich redend, von Dichterinnen, Antip.Thess. 23 (IX.26); Nonn.

Russian (Dvoretsky)

θεόγλωσσος: одаренный божественным языком, т. е. поэтическим даром (γυναῖκες Anth.).

Greek (Liddell-Scott)

θεόγλωσσος: -ον, ἔχων θείαν γλῶσσαν, περὶ ποιητριῶν, Ἀνθ. Π. 9. 26.

Greek Monolingual

θεόγλωσσος, -ον (Α)
(για ποιητή) αυτός που έχει θεϊκή γλώσσα, που τα ποιήματά του έχουν θεία έμπνευση.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο- + -γλωσσος (γλώσσα), πρβλ. άγλωσσος, πολύγλωσσος].

Greek Monotonic

θεόγλωσσος: -ον (γλῶσσα), αυτός που μιλάει τη γλώσσα των θεών, σε Ανθ. Π.

Middle Liddell

θεό-γλωσσος, ον γλῶσσα
with the tongue of a god, Anth.