ἀκουστικός: Difference between revisions
Οὐδ' ἄμμε διακρινέει φιλότητος ἄλλο, πάρος θάνατόν γε μεμορμένον ἀμφικαλύψαι → Nor will anything else divide us from our love before the fate of death enshrouds us
m (Text replacement - "<i>η [[" to "η [[") |
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)(btext.*?<\/b>) ([a-zA-ZÀ-ÿŒ'œ ]+) :" to "$1 $2 :") |
||
| (20 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=akoustikos | |Transliteration C=akoustikos | ||
|Beta Code=a)koustiko/s | |Beta Code=a)koustiko/s | ||
|Definition= | |Definition=ἀκουστική, ἀκουστικόν,<br><span class="bld">A</span> [[of hearing]] or [[for hearing]], πάθος Epicur.''Ep.''1p.13U.; [[αἴσθησις]] ἀκουστική Plu.2.37f; [[δύναμις]] ἀκουστική Arr.''Epict.'' 2.23.2; [[πόρος]] ἀκουστικός = [[orifice]] [[of ear]], Gal.10.455; [[τὸ ἀκουστικόν]] = [[faculty of hearing]], Arist.''de An.''426a7.<br><span class="bld">2</span> [[ready to hear]], c. gen., Id.''EN''1103a3, Arr. ''Epict.''3.1.13. Adv. [[ἀκουστικῶς]] Phld.''Mus.''p.107 K., S.E.''M.''7.355.<br><span class="bld">3</span> = [[ἀκουσματικός]] ([[eager to hear]]), Gell.1.9.<br><span class="bld">4</span> = [[ἀκουστός]] ([[heard]], [[audible]]), Sch.E.''Or.''1281. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=ἀκουστική, ἀκουστικόν<br /><b class="num">I</b> de pers.<br /><b class="num">1</b> [[con buena disposición para escuchar]] Arist.<i>EN</i> 1103<sup>a</sup>3, Arr.<i>Epict</i>.3.1.13, como cualidad de los pitagóricos σιωπηλοὶ καὶ ἀκουστικοί Iambl.<i>VP</i> 163<br /><b class="num">•</b>subst. [[τὸ ἀκουστικόν]] = [[buena disposición para oír]] M.Ant.1.16.<br /><b class="num">2</b> subst. [[οἱ ἀκουστικοί]] = [[los Acusmáticos]] grado inferior en la escuela pitagórica, Gell.1.9.<br /><b class="num">II</b> de cosas<br /><b class="num">1</b> [[audible]] λόγος Sch.E.<i>Or</i>.1281D.<br /><b class="num">2</b> [[acústico]], [[auditivo]] [[πάθος]] Epicur.<i>Ep</i>.[2] 52.6, 53.7, [[αἴσθησις]] Plu.2.37f, πόρος ἀ. orificio del oído</i> Gal.10.455, [[δύναμις]] ἀκουστική Arr.<i>Epict</i>.2.23.2, ([[πνεῦμα]]) ἀκουστικὸν εἰς οὖς (el fluido) [[acústico]] (se extiende) hasta los oídos</i> Ph.1.573.<br /><b class="num">3</b> subst. [[τὸ ἀκουστικόν]] = [[facultad de oír]], [[oído]] ἡ δὲ τοῦ ἀκουστικοῦ ([[ἐνέργεια]]) [[ἀκοή]] el (acto) de la [[facultad]] de [[oír]] es la [[audición]]</i> Arist.<i>de An</i>.426<sup>a</sup>7.<br /><b class="num">III</b> adv. [[ἀκουστικῶς]] = [[en forma auditiva]] ὃ δὲ ἀκουστικῶς κινεῖται [[ἀκοή]] ἐστιν S.E.<i>M</i>.7.355<br /><b class="num">•</b>[[mediante el oído o la facultad de oír]] [[ἀκουστικῶς]] ὑπ' αὐτῆς (<i>[[sc.]]</i> τῆς [[μουσική|μουσικῆς]]) τερπόμεθα Phld.<i>Mus</i>.4.35.33. | |||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0078.png Seite 78]] das Gehör betreffend, [[αἴσθησις]] Plut. de Audit. 2; = τὸ ἀκουστικόν, Plac. Phil. 4, 4; – gern hörend, πατρός Arist. Eth. 1, 13, 19; τὸ ἀκ. die Bereitwilligkeit zu hören, τινός, auf Einen, M. Ant. 1, 16. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0078.png Seite 78]] das Gehör betreffend, [[αἴσθησις]] Plut. de Audit. 2; = τὸ ἀκουστικόν, Plac. Phil. 4, 4; – gern hörend, πατρός Arist. Eth. 1, 13, 19; τὸ ἀκ. die Bereitwilligkeit zu hören, τινός, auf Einen, M. Ant. 1, 16. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ή, όν :<br /><b>1</b> [[qui concerne l'ouïe]] : [[αἴσθησις]] ἀκουστική PLUT le sens de l'ouïe;<br /><b>2</b> qui écoute volontiers, docile à, gén..<br />'''Étymologie:''' [[ἀκούω]]. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἀκουστικός:'''<br /><b class="num">1</b> [[слуховой]] ([[αἴσθησις]] Plut.; [[πάθος]] Sext.);<br /><b class="num">2</b> [[слушающийся]], [[послушный]] (τινος Arst.). | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἀκουστικός''': [ᾰ], ή, όν, ἀνήκων ἢ [[ἐπιτήδειος]] διὰ τὴν αἴσθησιν τῆς ἀκοῆς, [[αἴσθησις]] ἀκ., Πλουτ. 2. 37F· [[πόρος]] ἀκ., τοῦ ὠτὸς ὁ ἀκουστικὸς [[σωλήν]], Γαλην.: τὸ ἀκ., ἡ [[αἴσθησις]] τῆς ἀκοῆς, Ἀριστ. περὶ Ψυχ. 3. 2, 5. 2) = [[ἀκουσματικός]], μ. γεν. Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 1. 13, 19, Ἀρρ. Ἐπίκτ. 3. 1, 13. ― Ἐπίρρ. -κῶς, Σέξτ. Ἐμπ. Μ. 7. 355. II. = [[ἀκουστός]], Σχόλ. εἰς Εὐρ. Ὀρ. 1281. | |lstext='''ἀκουστικός''': [ᾰ], ή, όν, ἀνήκων ἢ [[ἐπιτήδειος]] διὰ τὴν αἴσθησιν τῆς ἀκοῆς, [[αἴσθησις]] ἀκ., Πλουτ. 2. 37F· [[πόρος]] ἀκ., τοῦ ὠτὸς ὁ ἀκουστικὸς [[σωλήν]], Γαλην.: τὸ ἀκ., ἡ [[αἴσθησις]] τῆς ἀκοῆς, Ἀριστ. περὶ Ψυχ. 3. 2, 5. 2) = [[ἀκουσματικός]], μ. γεν. Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 1. 13, 19, Ἀρρ. Ἐπίκτ. 3. 1, 13. ― Ἐπίρρ. -κῶς, Σέξτ. Ἐμπ. Μ. 7. 355. II. = [[ἀκουστός]], Σχόλ. εἰς Εὐρ. Ὀρ. 1281. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=-ή, -ό (AM [[ἀκουστικός]], -ή, -όν)<br /><b>1.</b> αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην [[αίσθηση]] της ακοής ή στο [[ακουστικό]] όργανο<br /><b>2.</b> ο [[κατάλληλος]] για την [[αίσθηση]] της ακοής<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>1.</b> (για τύπους προσώπων) ο [[ευαίσθητος]] στις ακουστικές αντιλήψεις<br /><b>2.</b> <b>το θηλ. ως ουσ.</b> η [[ακουστική]]<br /><b>3.</b> <b>το ουδ. ως ουσ.</b | |mltxt=-ή, -ό (AM [[ἀκουστικός]], -ή, -όν)<br /><b>1.</b> αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην [[αίσθηση]] της ακοής ή στο [[ακουστικό]] όργανο<br /><b>2.</b> ο [[κατάλληλος]] για την [[αίσθηση]] της ακοής<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>1.</b> (για τύπους προσώπων) ο [[ευαίσθητος]] στις ακουστικές αντιλήψεις<br /><b>2.</b> <b>το θηλ. ως ουσ.</b> η [[ακουστική]]<br /><b>3.</b> <b>το ουδ. ως ουσ.</b> το [[ακουστικό]]<br /><b>μσν.</b><br />αυτός που μπορεί ή [[πρέπει]] να ακουστεί<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> αυτός που [[είναι]] [[πρόθυμος]] να ακούσει<br /><b>2.</b> <b>το ουδ. ως ουσ.</b> <i>τὸ ἀκουστικόν</i><br />διεξιότητα στην [[ακοή]]<br /><b>3.</b> <b>πληθ.</b> <i>οἱ ἀκουστικοί</i><br />οι ακουσματικοί (<b>βλ.</b> [[ακουσματικός]]).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[ἀκουστός]].<br /><b><span style="color: brown;">ΠΑΡ.</span></b> <b>νεοελλ.</b> [[ακουστικότητα]]]. | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 08:56, 10 December 2022
English (LSJ)
ἀκουστική, ἀκουστικόν,
A of hearing or for hearing, πάθος Epicur.Ep.1p.13U.; αἴσθησις ἀκουστική Plu.2.37f; δύναμις ἀκουστική Arr.Epict. 2.23.2; πόρος ἀκουστικός = orifice of ear, Gal.10.455; τὸ ἀκουστικόν = faculty of hearing, Arist.de An.426a7.
2 ready to hear, c. gen., Id.EN1103a3, Arr. Epict.3.1.13. Adv. ἀκουστικῶς Phld.Mus.p.107 K., S.E.M.7.355.
3 = ἀκουσματικός (eager to hear), Gell.1.9.
4 = ἀκουστός (heard, audible), Sch.E.Or.1281.
Spanish (DGE)
ἀκουστική, ἀκουστικόν
I de pers.
1 con buena disposición para escuchar Arist.EN 1103a3, Arr.Epict.3.1.13, como cualidad de los pitagóricos σιωπηλοὶ καὶ ἀκουστικοί Iambl.VP 163
•subst. τὸ ἀκουστικόν = buena disposición para oír M.Ant.1.16.
2 subst. οἱ ἀκουστικοί = los Acusmáticos grado inferior en la escuela pitagórica, Gell.1.9.
II de cosas
1 audible λόγος Sch.E.Or.1281D.
2 acústico, auditivo πάθος Epicur.Ep.[2] 52.6, 53.7, αἴσθησις Plu.2.37f, πόρος ἀ. orificio del oído Gal.10.455, δύναμις ἀκουστική Arr.Epict.2.23.2, (πνεῦμα) ἀκουστικὸν εἰς οὖς (el fluido) acústico (se extiende) hasta los oídos Ph.1.573.
3 subst. τὸ ἀκουστικόν = facultad de oír, oído ἡ δὲ τοῦ ἀκουστικοῦ (ἐνέργεια) ἀκοή el (acto) de la facultad de oír es la audición Arist.de An.426a7.
III adv. ἀκουστικῶς = en forma auditiva ὃ δὲ ἀκουστικῶς κινεῖται ἀκοή ἐστιν S.E.M.7.355
•mediante el oído o la facultad de oír ἀκουστικῶς ὑπ' αὐτῆς (sc. τῆς μουσικῆς) τερπόμεθα Phld.Mus.4.35.33.
German (Pape)
[Seite 78] das Gehör betreffend, αἴσθησις Plut. de Audit. 2; = τὸ ἀκουστικόν, Plac. Phil. 4, 4; – gern hörend, πατρός Arist. Eth. 1, 13, 19; τὸ ἀκ. die Bereitwilligkeit zu hören, τινός, auf Einen, M. Ant. 1, 16.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
1 qui concerne l'ouïe : αἴσθησις ἀκουστική PLUT le sens de l'ouïe;
2 qui écoute volontiers, docile à, gén..
Étymologie: ἀκούω.
Russian (Dvoretsky)
ἀκουστικός:
1 слуховой (αἴσθησις Plut.; πάθος Sext.);
2 слушающийся, послушный (τινος Arst.).
Greek (Liddell-Scott)
ἀκουστικός: [ᾰ], ή, όν, ἀνήκων ἢ ἐπιτήδειος διὰ τὴν αἴσθησιν τῆς ἀκοῆς, αἴσθησις ἀκ., Πλουτ. 2. 37F· πόρος ἀκ., τοῦ ὠτὸς ὁ ἀκουστικὸς σωλήν, Γαλην.: τὸ ἀκ., ἡ αἴσθησις τῆς ἀκοῆς, Ἀριστ. περὶ Ψυχ. 3. 2, 5. 2) = ἀκουσματικός, μ. γεν. Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 1. 13, 19, Ἀρρ. Ἐπίκτ. 3. 1, 13. ― Ἐπίρρ. -κῶς, Σέξτ. Ἐμπ. Μ. 7. 355. II. = ἀκουστός, Σχόλ. εἰς Εὐρ. Ὀρ. 1281.
Greek Monolingual
-ή, -ό (AM ἀκουστικός, -ή, -όν)
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην αίσθηση της ακοής ή στο ακουστικό όργανο
2. ο κατάλληλος για την αίσθηση της ακοής
νεοελλ.
1. (για τύπους προσώπων) ο ευαίσθητος στις ακουστικές αντιλήψεις
2. το θηλ. ως ουσ. η ακουστική
3. το ουδ. ως ουσ. το ακουστικό
μσν.
αυτός που μπορεί ή πρέπει να ακουστεί
αρχ.
1. αυτός που είναι πρόθυμος να ακούσει
2. το ουδ. ως ουσ. τὸ ἀκουστικόν
διεξιότητα στην ακοή
3. πληθ. οἱ ἀκουστικοί
οι ακουσματικοί (βλ. ακουσματικός).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀκουστός.
ΠΑΡ. νεοελλ. ακουστικότητα].
