αὐτόροφος: Difference between revisions

From LSJ

κινδυνεύει μὲν γὰρ ἡμῶν οὐδέτερος οὐδὲν καλὸν κἀγαθὸν εἰδέναι, ἀλλ᾽ οὗτος μὲν οἴεταί τι εἰδέναι οὐκ εἰδώς, ἐγὼ δέ, ὥσπερ οὖν οὐκ οἶδα, οὐδὲ οἴομαι· ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι. → for neither of us appears to know anything great and good; but he fancies he knows something, although he knows nothing; whereas I, as I do not know anything, so I do not fancy I do. In this trifling particular, then, I appear to be wiser than he, because I do not fancy I know what I do not know.

Source
m (pape replacement)
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)btext=(.*?:<br \/>)([\w\s'-]+)\.<br" to "btext=$1$2.<br")
Line 14: Line 14:
}}
}}
{{bailly
{{bailly
|btext=ος, ον :<br />qui forme un abri naturel.<br />'''Étymologie:''' [[αὐτός]], [[ὄροφος]].
|btext=ος, ον :<br />[[qui forme un abri naturel]].<br />'''Étymologie:''' [[αὐτός]], [[ὄροφος]].
}}
}}
{{ls
{{ls

Revision as of 13:00, 8 January 2023

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: αὐτόροφος Medium diacritics: αὐτόροφος Low diacritics: αυτόροφος Capitals: ΑΥΤΟΡΟΦΟΣ
Transliteration A: autórophos Transliteration B: autorophos Transliteration C: aftorofos Beta Code: au)to/rofos

English (LSJ)

ον, self-covered, roofed or vaulted by nature, πέτρα Opp. H.1.22; καλάμων σκηναί D.H.1.79; αὐ. στέγη a natural roof, Ael. NA16.17.

Spanish (DGE)

-ον
• Alolema(s): αὐτώροφος Gr.Naz.M.37.1439A
1 que forma techo natural πέτρα Opp.H.1.22, Eust.Op.324.51, καλάμων σκηναί D.H.1.79, μέλαθρον Nonn.D.14.67, οἶκος Gr.Naz.l.c.
2 que constituye un abrigo natural στέγη Ael.NA 16.17, κενέων Nonn.D.15.192, αὐτορόφοισιν ὑπ' οὔρεσι Orác. en ZPE 7.1971.207.6 (Dídima II d.C.).

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui forme un abri naturel.
Étymologie: αὐτός, ὄροφος.

Greek (Liddell-Scott)

αὐτόροφος: -ον, ἀφ’ ἑαυτοῦ ἐστεγασμένος, ὁ ἀφ’ ἑαυτοῦ ἔχων ὀροφήν, πέτραι Ὀππ. Ἁλ. 1. 22· σκηναὶ· Διον. Ἁλ. 1. 79· αὐτόροφος στέγη, φυσικὴ στέγη, Αἰλ. π. Ζ. 16. 17.

Greek Monolingual

αὐτόροφος, -ον (AM) και αὐτώροφος, -ον (Α)
ο αφευατού στεγασμένος, αυτός που έχει φυσική οροφή.
[ΕΤΥΜΟΛ. < αυτ(ο)- + όροφος. Το –ω του τ. αυτώροφος βάσει του νόμου της «εκτάσεως εν συνθέσει» (πρβλ. διώροφος, τριώροφος)].

German (Pape)

(ὀροφή), sich selbst bedachend, von Natur bedeckt, σκηναί Dion.Hal. 1.79; στέγη, natürliches Dach, Ael. N.A. 16.17; ἄντρα πέτρης αὐτορόφου Opp. H. 1.22; Cyn. 2.588.