κομμωτικός

English (LSJ)

κομμωτική, κομμωτικόν, of or for embellishment, ἄσκησις Luc.Am.9; ποικιλία Them.Or.24.303c; τίνι διαφέρει τοῦ κ. τὸ κοσμητικὸν τῆς ἰατρικῆς μέρος Gal.12.434, cf. UP1.9: ἡ κομμωτική (sc. τέχνη) the art of embellishment, Pl.Grg. 463b, Phld.Rh.2.183 S.: metaph., of style, κόσμος τις ἐπικείμενος ἔξωθεν κ. Hermog.Id.1.12, cf. 9, Them.Or.24.303c. Adv. κομμωτικῶς, ἔχειν Sch.Ar.Pl.1064.

German (Pape)

[Seite 1479] zum Putzen, Schmücken, Schminken gehörig; ἡ κομμωτική, sc. τέχνη, die Kunst sich zu putzen, Plat. Gorg. 465 b u. Sp.; immer mit tadelnder Nebenbedeutung, auch bei Rhett., κομμωτικὸν κάλλος τοῦ λόγου. – Auch adv., κομμωτικῶς καὶ ἐψιμυθισμένως ἔχει Schol. Ar. Plut. 1064.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
1 qui concerne la parure ; ἡ κομμωτική (τέχνη) l'art de parer avec recherche, de farder, de pomponner;
2 orné, prétentieux (style).
Étymologie: κομμόω.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κομμωτικός -ή -όν [κομμωτής] verfraaiings-; subst. ἡ κομμωτική ( sc. τέχνη) opsierkunst.

Russian (Dvoretsky)

κομμωτικός: служащий для украшения, украшающий (ἄσκησις Luc.).

Greek Monolingual

-ή, -ό (AM κομμωτικός -ή, -όν) κομμώ (II)]
αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην περιποίηση και στον καλλωπισμό της κόμης
νεοελλ.
το θηλ. ως ουσ.) η κομμωτική
η τέχνη του κομμωτή
μσν.-αρχ.
(για ύφος) αυτός που έχει καλλιέπεια («οὐ μεῖον ταῖς ἐννοίαις ἡδύς, ἀλλὰ καὶ τῇ φράσει κομμωτικός», Ευστ.)
αρχ.
το θηλ. ως ουσ. ἡ κομμωτική
η τέχνη του καλλωπισμού («τὴν γε κομμωτικὴν καὶ τὴν σοφιστικὴν», Πλάτ.).
επίρρ...
κομμωτικῶς (Α)
με καλλωπισμό.

Greek Monotonic

κομμωτικός: -ή, -όν, αυτός που ανήκει ή ταιριάζει στον καλλωπισμό· ἡ -κή (ενν. τέχνη), η τέχνη του καλλωπισμού, σε Πλάτ.

Greek (Liddell-Scott)

κομμωτικός: -ή, -όν, ἀνήκων ἢ ἁρμόζων εἰς καλλώπισιν, ἄσκησις Λουκ. Ἔρωτες 9· τὸ κ. τῆς ἰατρικῆς μέρος Γαλην.· ― ἡ -κὴ (δηλ. τέχνη), ἡ τέχνη τοῦ καλλύνειν ἢ καλλωπίζειν, Πλάτ. Γοργ. 463Β, 465Β. ― μεταφ. ἐπὶ ὕφους, Ἑρμογ., κτλ.· ― Ἐπίρρ. -κῶς, Σχόλ. εἰς Ἀριστοφ. Πλ. 1063.

Middle Liddell

κομμωτικός, ή, όν
of or for embellishment:— ἡ -κή (sc. τέχνἠ, the art of embellishment, Plat.