ἐρημαῖος: Difference between revisions
τούτων γάρ ἑκάτερον κοινῷ ὀνόματι προσαγορεύεται ζῷον, καί ὁ λόγος δέ τῆς οὐσίας ὁ αὐτός → and these are univocally so named, inasmuch as not only the name, but also the definition, is the same in both cases (Aristotle, Categoriae 1a8-10)
m (LSJ1 replacement) |
|||
| (16 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=erimaios | |Transliteration C=erimaios | ||
|Beta Code=e)rhmai=os | |Beta Code=e)rhmai=os | ||
|Definition=η, ον, poet. for | |Definition=η, ον, ''poet.'' for [[ἐρῆμος]], [[desolate]], [[solitary]], Mosch.3.21, A.R.2.672, etc.; [[silent]], νύξ Emp.49; [[deserted]], νεοσσοί A.R.4.1298: c. gen., [[reft of]], AP9.439 (Crin.). | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1026.png Seite 1026]] p. = ἔρημος, νύξ, Emped. 185 u. öfter sp. D., wie Hosch. 3, 21. 63; αἰπόλια, Anton. ep. (IX, 102); [[ξύλοχος]], Coluth. 42; Ap. Rh. öfter; τινός, beraubt, Crinag. 35 (IX, 439). | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1026.png Seite 1026]] p. = ἔρημος, νύξ, Emped. 185 u. öfter sp. D., wie Hosch. 3, 21. 63; αἰπόλια, Anton. ep. (IX, 102); [[ξύλοχος]], Coluth. 42; Ap. Rh. öfter; τινός, beraubt, Crinag. 35 (IX, 439). | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=α, ον :<br /><b>1</b> [[désert]], [[solitaire]];<br /><b>2</b> privé de, gén..<br />'''Étymologie:''' [[ἔρημος]]. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἐρημαῖος:'''<br /><b class="num">1</b> [[безлюдный]], [[пустынный]], [[безмолвный]] ([[νύξ]] Emped.; αἰπόλια Anth.);<br /><b class="num">2</b> [[лишенный]] (τινος Anth.). | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἐρημαῖος''': -α, -ον, ποιητ. ἀντὶ [[ἐρῆμος]], ἔρημος, κοινῶς «ἔρμος», «ὁλομόναχος», Μόσχ. 3. 21, Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 672, κτλ.· [[σιωπηλός]] νὺξ Ἐμπεδ. 252· ἐγκαταλελειμμένος, νεοσσοὶ Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 1298: | |lstext='''ἐρημαῖος''': -α, -ον, ποιητ. ἀντὶ [[ἐρῆμος]], ἔρημος, κοινῶς «ἔρμος», «ὁλομόναχος», Μόσχ. 3. 21, Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 672, κτλ.· [[σιωπηλός]] νὺξ Ἐμπεδ. 252· ἐγκαταλελειμμένος, νεοσσοὶ Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 1298: μετὰ γεν., ἐστερημένος τινός, Ἀνθ. Π. 9. 439. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt= | |mltxt=ἐρημαῖος, -η, -ον, ποιητ. τ. του [[ἐρῆμος]] (AM) [[έρημος]]<br /><b>1.</b> [[έρημος]], [[ολομόναχος]], [[μοναχικός]] («ἐρημαίη [[νῆσος]]», Απολλ. Ρόδ.)<br /><b>2.</b> εγκαταλελειμμένος<br /><b>3.</b> στερημένος από [[κάτι]]<br /><b>4.</b> αυτός που προκαλεί το [[αίσθημα]] της ερημιάς, της μοναξιάς, [[σιωπηλός]] («ἐρημαίη νύξ», Εμπ.). | ||
}} | }} | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''ἐρημαῖος:''' -α, -ον, ποιητ. αντί [[ἐρῆμος]], απομακρυσμένος, [[ολομόναχος]], ερημωμένος, [[ακατοίκητος]], παραμελημένος, [[ερημίτης]], σε Μόσχ.· με γεν., στερημένος από, σε Ανθ. | |lsmtext='''ἐρημαῖος:''' -α, -ον, ποιητ. αντί [[ἐρῆμος]], απομακρυσμένος, [[ολομόναχος]], ερημωμένος, [[ακατοίκητος]], παραμελημένος, [[ερημίτης]], σε Μόσχ.· με γεν., στερημένος από, σε Ανθ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=[[ἐρημαῖος]], η, ον poet. for [[ἐρῆμος]]<br />[[desolate]], [[solitary]], Mosch.: c. gen. [[bereft]] of, Anth. | |mdlsjtxt=[[ἐρημαῖος]], η, ον poet. for [[ἐρῆμος]]<br />[[desolate]], [[solitary]], Mosch.: c. gen. [[bereft]] of, Anth. | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 10:58, 25 August 2023
English (LSJ)
η, ον, poet. for ἐρῆμος, desolate, solitary, Mosch.3.21, A.R.2.672, etc.; silent, νύξ Emp.49; deserted, νεοσσοί A.R.4.1298: c. gen., reft of, AP9.439 (Crin.).
German (Pape)
[Seite 1026] p. = ἔρημος, νύξ, Emped. 185 u. öfter sp. D., wie Hosch. 3, 21. 63; αἰπόλια, Anton. ep. (IX, 102); ξύλοχος, Coluth. 42; Ap. Rh. öfter; τινός, beraubt, Crinag. 35 (IX, 439).
French (Bailly abrégé)
α, ον :
1 désert, solitaire;
2 privé de, gén..
Étymologie: ἔρημος.
Russian (Dvoretsky)
ἐρημαῖος:
1 безлюдный, пустынный, безмолвный (νύξ Emped.; αἰπόλια Anth.);
2 лишенный (τινος Anth.).
Greek (Liddell-Scott)
ἐρημαῖος: -α, -ον, ποιητ. ἀντὶ ἐρῆμος, ἔρημος, κοινῶς «ἔρμος», «ὁλομόναχος», Μόσχ. 3. 21, Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 672, κτλ.· σιωπηλός νὺξ Ἐμπεδ. 252· ἐγκαταλελειμμένος, νεοσσοὶ Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 1298: μετὰ γεν., ἐστερημένος τινός, Ἀνθ. Π. 9. 439.
Greek Monolingual
ἐρημαῖος, -η, -ον, ποιητ. τ. του ἐρῆμος (AM) έρημος
1. έρημος, ολομόναχος, μοναχικός («ἐρημαίη νῆσος», Απολλ. Ρόδ.)
2. εγκαταλελειμμένος
3. στερημένος από κάτι
4. αυτός που προκαλεί το αίσθημα της ερημιάς, της μοναξιάς, σιωπηλός («ἐρημαίη νύξ», Εμπ.).
Greek Monotonic
ἐρημαῖος: -α, -ον, ποιητ. αντί ἐρῆμος, απομακρυσμένος, ολομόναχος, ερημωμένος, ακατοίκητος, παραμελημένος, ερημίτης, σε Μόσχ.· με γεν., στερημένος από, σε Ανθ.
Middle Liddell
ἐρημαῖος, η, ον poet. for ἐρῆμος
desolate, solitary, Mosch.: c. gen. bereft of, Anth.
