λυσσητήρ: Difference between revisions
Ἀνάπαυσίς ἐστι τῶν κακῶν ἀπραξία → Mali est levamen esse sine negotio → Erleichterung vom Unglück bringt Untätigkeit
m (pape replacement) |
m (Text replacement - "mdlsjtxt=<br />" to "mdlsjtxt=") |
||
(4 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=lyssitir | |Transliteration C=lyssitir | ||
|Beta Code=lusshth/r | |Beta Code=lusshth/r | ||
|Definition= | |Definition=λυσσητῆρος, ὁ, [[one that is raging]] or [[raving mad]], κύων Il.8.299; ἰὸς κυνός ''AP''5.265 (Paul. Sil.). | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ῆρος;<br /><i>adj. m.</i><br />enragé.<br />'''Étymologie:''' [[λυσσάω]]. | |btext=ῆρος;<br /><i>adj. m.</i><br />[[enragé]].<br />'''Étymologie:''' [[λυσσάω]]. | ||
}} | |||
{{pape | |||
|ptext=ῆρος, ὁ, <i>der [[Wütende]], [[Tolle]]</i>; [[κύων]], <i>Il</i>. 8.299; [[πούς]], Philp. 6 (VI.94). | |||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''λυσσητήρ:''' ῆρος adj. m<br /><b class="num">1 | |elrutext='''λυσσητήρ:''' ῆρος adj. m<br /><b class="num">1</b> [[бешеный]] ([[κύων]] Hom.);<br /><b class="num">2</b> [[беснующийся]] (в пляске), неистовствующий ([[πούς]] Anth.). | ||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
Line 29: | Line 32: | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt= | |mdlsjtxt=one that is [[raging]] or [[raving]] mad, Il., Anth. | ||
}} | }} |
Latest revision as of 11:15, 3 March 2024
English (LSJ)
λυσσητῆρος, ὁ, one that is raging or raving mad, κύων Il.8.299; ἰὸς κυνός AP5.265 (Paul. Sil.).
French (Bailly abrégé)
ῆρος;
adj. m.
enragé.
Étymologie: λυσσάω.
German (Pape)
ῆρος, ὁ, der Wütende, Tolle; κύων, Il. 8.299; πούς, Philp. 6 (VI.94).
Russian (Dvoretsky)
λυσσητήρ: ῆρος adj. m
1 бешеный (κύων Hom.);
2 беснующийся (в пляске), неистовствующий (πούς Anth.).
Greek (Liddell-Scott)
λυσσητήρ: ῆρος, ὁ, λυσσώδης, μανιώδης, κύων λ. Ἰλ. Θ. 299· ἰὸς κυνὸς Ἀνθ. Π. 5. 266· ποὺς λ. αὐτόθι 6. 94.
English (Autenrieth)
ῆρος: one who rages, raging, w. κύων, Il. 8.299†.
Greek Monolingual
λυσσητήρ, -ῆρος, ὁ (ΑM)
λυσσώδης, μανιώδης.
[ΕΤΥΜΟΛ. < λυσσώ (I) + επίθημα -(η)τήρ (πρβλ. οικητήρ, πωλητήρ)].
Greek Monotonic
λυσσητήρ: -ῆρος, ὁ, κάποιος που είναι λυσσασμένος, μανιώδης, σε Ομήρ. Ιλ., Ανθ.