κυνηγετέω: Difference between revisions
ὅθεν λοιπὸν ἐπιτευκτικῶς καὶ ἐν τούτῳ ὁ µακάριος πράξας, ἔµεινεν ἀγαλλόµενος τῷ πνεύµατι· καὶ δοξάζων τὸν θεὸν ἐπὶ τῇ µεγαλειότητι αὐτοῦ, ἐν τῷ τόπῳ ἐκείνῳ ἀπελάσας καὶ τὰ ἀκάθαρτα πνεύµατα τὰ ἐκεῖσε ἐπὶ λύµῃ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρἰας → Thus, then, the blessed one achieved his aim here, too, and continuing to rejoice in the Spirit, and glorifying God for his greatness, he expelled from this place the impure spirits that lurked there so as to obstruct the salvation of human beings
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)(?s)Medium diacritics=(\w+)(έω)(?s)(.*)btext=(-ῶ)" to "Medium diacritics=$1$2$3btext=$1ῶ") |
|||
| Line 11: | Line 11: | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext= | |btext=[[κυνηγετῶ]] :<br /><b>1</b> <i>intr.</i> aller à la chasse;<br /><b>2</b> <i>tr.</i> poursuivre à la chasse, chasser ; <i>fig.</i> poursuivre, harceler, <i>ou simpl.</i> rechercher la piste, acc..<br />'''Étymologie:''' [[κυνηγέτης]]. | ||
}} | }} | ||
{{elnl | {{elnl | ||
Revision as of 18:30, 16 March 2024
English (LSJ)
Dor. κυναγετέω, hunt, Ar.Eq.1382, X. Cyn.5.34, etc.: c. acc., ὗς ἀγρίους κ. Aeschin.3.255, cf. Plb.31.14.3: metaph., persecute, harass, A.Pr.572 (lyr.); hunt down, τινας Plu. Mar.43: c. acc. cogn., κ. τέκνων διωγμόν E.HF898 (lyr.): abs., quest about, like a hound, S.Aj.5.
French (Bailly abrégé)
κυνηγετῶ :
1 intr. aller à la chasse;
2 tr. poursuivre à la chasse, chasser ; fig. poursuivre, harceler, ou simpl. rechercher la piste, acc..
Étymologie: κυνηγέτης.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κυνηγετέω, Dor. κυνᾱγετέω [κυνηγέτης] jagen, op jacht gaan. jacht maken op, achtervolgen.
German (Pape)
ein Jäger sein, jagen; Ar. Eq. 1382; Plat. Legg. VII.824; ὗς ἀγρίους κυνηγετεὶν Aesch. 3.255, wie Pol. 31.22.3. – Dah. = aufspüren, ausspähen, verfolgen, τινά, Aesch. Prom. 572; κυνηγετοῦντα καὶ μετρούμενον ἴχνη τὰ κείνου Soph. Aj. 5; τέκνων διωγμόν Eur. Herc.Fur. 896; Sp., wie Plut. Crass. 4.
Russian (Dvoretsky)
κῠνηγετέω: дор. κῠνᾱγετέω
1 идти на охоту Arph., Xen.;
2 охотиться, ловить или убивать на охоте (ὗς ἀγρίους Aeschin.);
3 выслеживать (τὰ ἴχνη τινός Soph.);
4 (тж. κ. διωγμόν τινος Eur.) преследовать (τινα Aesch., Plut.).
Greek Monotonic
κῠνηγετέω: Δωρ. κυνᾱγ-, μέλ. -ήσω (κυνηγέτης),
I. κυνηγώ, καταδιώκω, σε Αριστοφ., Ξεν. κ.λπ.· μεταφ., διώκω, καταδιώκω, σε Αισχύλ.
II. κατατρύχω, όπως ένας κυνηγετικός σκύλος, σε Σοφ.
Greek (Liddell-Scott)
κῠνηγετέω: Δωρ. κυνᾱγ- (ἴδε ἐν λέξ. κυναγός)· ― κυνηγῶ, Ἀριστοφ. Ἱππ. 1382, Ξεν., κλ.· πρβλ. ἐκκυνηγετέω· ― μεταφορ., καταδιώκω, κατατρύχω Αἰσχύλ., Πρ. 573. μετὰ συστοίχ. αἰτ., Σοφ. Αἴ. 5.
Middle Liddell
κῠνηγετέω, κυνηγέτης
I. to hunt, Ar., Xen., etc.:—metaph. to persecute, harass, Aesch.
II. to quest about, like a hound, Soph.
