δίγλωσσος

English (LSJ)

Att. δίγλωττος, ον,
A speaking two languages, Th.8.85, 4.109, Gal.8.585:—as substantive, δίγλωσσος, ὁ, interpreter, dragoman, Plu. Them.6.
II double-tongued, deceitful, LXX Si.5.9, al.

Spanish (DGE)

-ον
• Alolema(s): át. -ττος
I bilingüe βάρβαροι Th.4.109, πόλεις D.S.11.60, ἄνθρωπος Plu.Alex.37, cf. Th.8.85, Gal.8.585.
II fig.
1 de doble lengua fig. de las alas de la cigarra διγλώσσῳ μελπόμενος στόματι AP 9.273 (Bianor).
2 falso, mentiroso ἀνήρ LXX Pr.11.13, cf. Si.5.9, 14, Ph.2.269 (vol.1.215), Ep.Barn.19.7a, Didache 2.4, Ath.Al.M.27.197C, Orac.Sib.3.37, ὁ δ. ὄφις ref. a pers., Eust.Mon.Ep.967.
3 de lenguaje ambiguo Hsch.
III subst.
1 ὁ δ. intérprete Plu.Them.6, Crass.28, Lib.Ep.865, δ. ἦν ἐς τὰ βαρβαρικὰ γράμματα Arr.An.3.6.6.
2 τὸ δ. bot. laurel alejandrino, Ruscus hypophyllus L., Ps.Apul.Herb.58.7.

German (Pape)

[Seite 615] att. -ττος, 1) zweizüngig; στόμα τέττιγος Bian. 3 (IX, 273); zweier Sprachen kundig, Thuc. 8, 85; Plut. Alex. 37; ὁ δ., der Dolmetscher, Plut. Them. 6. – 2) zweizüngig, hinterlistig, Orac. Sib., LXX.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
att. δίγλωττος;
qui parle deux langues ; ὁ δίγλωσσος interprète.
Étymologie: δίς, γλῶσσα.

Russian (Dvoretsky)

δίγλωσσος:
I атт. δίγλωττος 2
1 говорящий на двух языках, двуязычный Thuc., Plut.;
2 двуязыкий, с двойным языком (τέττιγος στόμα Anth.).
II ὁ переводчик Plut.

Greek (Liddell-Scott)

δίγλωσσος: Ἀττ. -ττος, ον· ‒ ὁ δύο γλώσσας ἔχων, Λατ. bilinguis, Ἀνθ. Π. 9, 273. ΙΙ. ὁ δύο γλώσσας ὁμιλῶν, Θουκ. 8. 85, πρβλ. 4. 109· ἐντεῦθεν ὡς οὐσιαστ. δίγλωσσος, ὁ, διερμηνεύς, Πλούτ. Θεμ. 6. ΙΙΙ. ὁ διπλῆν ἔχων γλῶσσαν, ἀπατηλός, Ἑβδ. (Σειρὰχ 5, 9 κ. ἀλλ.).

Greek Monolingual

-η, -ο (Α -σσος, -ον και -ττος, -ον)
1. αυτός που έχει δύο γλώσσες
2. αυτός που μιλά δύο γλώσσες
3. (για επιγραφές, βιβλία, νόμους κ.λπ.) ο συντεταγμένος σε δύο γλώσσες
νεοελλ.
το ουδ. ως ουσ. το δίγλωσσο
αρχ.
1. δόλιος, απατηλός («οὕτως ὁ ἁμαρτωλὸς ὁ δίγλωσσος», ΠΔ)
2. το αρσ. ως ουσ. ο δίγλωττος αυτός που μιλά δύο γλώσσες
β) ο διερμηνέας.

Greek Monotonic

δίγλωσσος: Αττ. -ττος, -ον (γλῶσσα)·
I. αυτός που ομιλεί δύο γλώσσες, Λατ. bilinguis, σε Θουκ.
II. ως ουσ., δίγλωσσος, ὁ, διερμηνέας, μεταφραστής, σε Πλούτ.

Middle Liddell

adj adj γλῶσσα
I. speaking two languages, Lat. bilinguis, Thuc.
II. as substantive, δίγλωσσος, ὁ, an interpreter, Plut.

English (Woodhouse)

bilingual, speaking two languages

Translations

bilingual

Afrikaans: tweetalig; Albanian: dygjuhësh; Arabic: ثُنَائِي اَللُّغَة; Assyrian Neo-Aramaic: ܬܪܲܝܵܢܵܝ ܠܸܫܵܢܹ̈ܐ, ܬܪܲܝܵܢܵܝܲܬ ܠܸܫܵܢܹ̈ܐ; Asturian: billingüe; Basque: elebidun; Belarusian: двухмоўны, дзвюхмоўны; Bengali: দ্বিভাষিক; Breton: divyezhek; Bulgarian: двуезичен; Catalan: bilingüe; Chinese Mandarin: 雙語, 双语; Czech: dvojjazyčný; Danish: tosproget, tvesproget; Dutch: tweetalig; Esperanto: dulingva; Estonian: kakskeelne; Finnish: kaksikielinen; French: bilingue; Galician: bilingüe; Georgian: ორენოვანი, ორენიანი; German: zweisprachig, bilingual; Greek: δίγλωσσος; Ancient Greek: ἀμφίγλωσσος, δίγλωσσος, δίγλωττος, δίφωνος; Hebrew: דו-לשוני; Hindi: द्विभाषी; Hungarian: bilingvis, kétnyelvű; Icelandic: tvítyngdur; Ido: bilingua; Interlingua: bilingue; Irish: dátheangach; Italian: bilingue; Japanese: 二言語を自由に話せる, バイリンガルの; Khmer: ឧភយពាក្យ, ពីរភាសា; Korean: 두 개(個) 국어(國語)를 말하다; Latin: bilinguis; Macedonian: двојазичен; Manx: daa-hengagh; Navajo: saad naaki yidiitsʼaʼ; Norwegian Bokmål: bilingv, bilingval, tospråklig; Nynorsk: bilingv, bilingval, tospråkleg; Pashto: دوه ژبی; Persian: دوزبانه; Polish: dwujęzyczny, bilingwalny; Portuguese: bilíngue, bilingue; Romanian: bilingv; Russian: двуязычный; Scottish Gaelic: dà-chànanach, dà-theangach; Serbo-Croatian Cyrillic: двојѐзичан, би̏лингва̄лан; Roman: dvojèzičan, bȉlingvālan; Slovak: dvojjazyčný; Spanish: bilingüe; Swedish: tvåspråkig; Tagalog: dalwika; Thai: สองภาษา; Tibetan: སྐད་གཉིས་སྨྲ་བ།; Ukrainian: двомовний; Vietnamese: song ngữ; Welsh: dwyieithog