μήνιγγα

Greek Monolingual

η (Α μῆνιγξ, μήνιγγος)
καθένα από τα τρία μεμβρανώδη περιβλήματα —χοριοειδής, αραχνοειδής και σκληρά μήνιγγα— τα οποία περιβάλλουν τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό
νεοελλ.
στον πληθ. οι μήνιγγες
ονομασία τών κροτάφων, τα μηλίγγια
αρχ.
1. το τύμπανο του αφτιού
2. ο αφρός του γάλατος
3. (κατά τον Ησύχ.) «τὸ ὑφιστάμενον τοῖς οἰνηροῖς πίθοις ἐν τῷ οἴνῳ πρὸ τοῦ ἀνθεῖν».
[ΕΤΥΜΟΛ. Τεχνικός όρος αβέβαιης ετυμολ., που εμφανίζει εκφραστικό επίθημα -ιγξ, -ιγγος (πρβλ. σάλπιγξ, σύριγξ). Η λ. ανάγεται πιθ. σε ΙΕ ρίζα me(m)s-n- «κρέας» (πρβλ. μηρός) και συνδέεται με λέξεις που έχουν σημ. «κρέας» (πρβλ. αρχ. ινδ. māmsa-, mās, αρμ. mis, αρχ. σλαβ. męso). Για την εξέλιξη από τη σημ. «κρέας» στη σημ. «εσωτερικό μέρος του δέρματος» πρβλ. σλοβεν. mezdra, ρωσ. myazdra «ενδότερο τμήμα του δέρματος» και το λατ. membrāna «υμένας, λεπτό δέρμα» (< λατ. membrum «μέλος του σώματος»).
ΠΑΡ. μηνίγγι(ον)
νεοελλ.
μηνιγγικός, μηνιγγισμός, μηνιγγιτικός, μηνιγγίτιδα.
ΣΥΝΘ. (Α συνθετικό) αρχ. μηνιγγότρωτος, μηνιγγοφύλαξ
νεοελλ.
μηνιγγαιμορραγία, μηνιγγοεγκεφαλίτιδα, μηνιγγοκήλη, μηνιγγόκοκκος, μηνιγγομυελίτιδα, μηνιγγοτροπισμός, μηνιγγότυφος].