δάπανος

English (LSJ)

[δᾰ], ον, = δαπανηρός, ἐλπίς Th.5.103; ῥᾳθυμία cj. in Longin.44.11: c. gen., Plu.2.624d.

Spanish (DGE)

(δάπᾰνος) -ον
• Prosodia: [δᾰ-]
1 pródigo fig. ἐλπίς Th.5.103
•derrochador, malgastador κόλλοψ AP 12.42 (Diosc.).
2 c. gen. que consume δύναμις ... δ. ὑγρῶν Plu.2.624d
•que echa a perder δ. ... τῶν νῦν γεννωμένων φύσεων ἡ ῥᾳθυμία Longin.44.11.

German (Pape)

[Seite 522] ον, dasselbe, verschwenderisch, ἐλπίς Thuc. 5, 103; τινός Ath. II, 52 e Plut. Symp. 1, 6, 4; κόλλοψDiosc. 3 (XII, 42).

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 dépensier, prodigue;
2 qui consume, qui épuise, gén..
Étymologie: cf. δαπάνη.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

δάπανος -ον [δαπανάω] verkwistend:. ἐλπίς... δάπανος γὰρ φύσει hoop is immers verkwistend van aard Thuc. 5.103.1.

Russian (Dvoretsky)

δάπᾰνος:
1 расточительный (δ. φύσει, sc. ἐλπίς Thuc.);
2 поглощающий (δόναμις δ. ὑγρῶν Plut.).

Greek (Liddell-Scott)

δάπανος: -ον, = δαπανηρός, ἐλπὶς Θουκ. 5. 103· μ. γεν., Ἀθήν. 52Ε.

Greek Monolingual

δάπανος, -ον (Α)
1. δαπανηρός, πολυδάπανος
2. αυτός που έχει την τάση να δαπανά, ο σπάταλος.
[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. δάπανος που απαντά στον Θουκυδίδη ως επίθετο της λ. ελπίς και ξαναχρησιμοποιείται από τον Πλούταρχο αποτελεί πιθ. μεταρρηματικό σχηματισμό του δαπανώ].

Greek Monotonic

δάπανος: -ον, = δαπανηρός, σε Θουκ.

Lexicon Thucydideum

prodigus, wasteful, prodigal, 5.103.1.

Lexicon Thucydideum

prodigus, wasteful, prodigal, 5.103.1.