ἄμη

English (LSJ)

ἡ,

   A shovel, Ar.Av.1145, Pax 426, X.Cyr.6.2.34; hod, IG1.225e, cf. Suid.    2 water-bucket, pail, ἄμαις καὶ σκάφαις ἀρύσασθαι, prov. of great abundance, Plu.2.963c.    3 spade, Gp.2.23.5.    4 Ion. for ἄμης, Silen. ap. Ath.14.644f.    5 hobble for young goats Hsch.

German (Pape)

[Seite 123] ἡ (VLL. ἐργαλεῖον ὀρυκτικόν Orion.; σκαφεῖον E. Gud., ὅτι πλατὺ ὃν ἅμα καὶ ὑφ' ἓν ἕλκει πολλά; nach Schol. Ar. Av. 1145 σιδηροῦν σκεῦος), 1) Schaufel, Hacke zum Graben; bei Xen. Cyr. 6, 2, 34 u. 36 zum Instandsetzen der Wege; Ael. H. A. 4, 27 zum Graben des Goldes; Aesch. 3, 122 verb. ἄμαι καὶ δίκελλαι; Phani. 4 (VI, 297) nennt sie φιλόδουπος; bei Ar. Pax 418 ἄμαις τοὺς λίθους ἀφέλκετε, wozu 299 noch μοχλοὶ καὶ σχοινία genommen werden; Av. 1145 zum Ausstechen des Lehms. – 2) Wassereimer, Tonne, Plut. de Sol. anim. 5 ἄμαις καὶ σκάφαις ἀρύσασθαι, wie wir: aus dem Vollen schöpfen. – 3) Harke, Geop.; die Bdtg Sichel scheint von den alten Etym. aus ἀμάω gefolgert. Bei Aesch. hat Bekk. ἅμη.

Greek (Liddell-Scott)

ἄμη: ἡ, πτύον, πτυάριον ἢ σκαπάνη, δίκελλα, Ἀριστοφ. Ὄρν. 1145, Εἰρ. 426, Ξεν. Κύρ. 6. 2, 34. 2) καδίσκος πρὸς ἄντλησιν ὕδατος, ἄντλημα, κουβᾶς, Λατ. hama, ἄμαις καὶ σκάφαις ἁρύσασθαι, παροιμ. ἐπὶ μεγάλης ἀφθονίας, Πλούτ. 2. 963C. 3) σκαλιστήριον, ἀγρίφη, «τσουγκράνα» πρὸς ἰσοπέδωσιν τῆς γῆς ἢ συλλογὴν τῶν ξηρῶν χόρτων, Γεωπ. 4) Ἰων. ἀντὶ ἄμης, Ἀθήν. 644F. (Πιθαν. συγγενὲς τῷ ἀμάω).

French (Bailly abrégé)

ης (ἡ) :
1 bêche, pioche;
2 vase à puiser de l’eau.
Étymologie: DELG ἀμάομαι.