πολλοὶ γάρ εἰσιν κλητοὶ ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί → many are called, but few are chosen
Source
|
|
| Line 7: |
Line 7: |
| {{Autenrieth | | {{Autenrieth |
| |auten=enclitic indef. adv., at [[some]] [[time]], [[once]], [[some]] [[day]]. | | |auten=enclitic indef. adv., at [[some]] [[time]], [[once]], [[some]] [[day]]. |
| }}
| |
| {{Slater
| |
| |sltr=[[ποτέ]]<br /> &nnbsp;<b>1</b> [[once]]<br /> <b>a</b> in princ. cl., ([[often]] in [[conjunction]] [[with]] καί, [[otherwise]] [[within]] subs. [[phrase]]: [[exception]] fr. 93.) τὰ δὲ καί ποτ' ἐν ἀλκᾷ (O. 13.55) σὺν δὲ κείνῳ καί ποτ' Ἀμαζονίδων στρατὸν καὶ Χίμαιραν ἔπεφνεν (O. 13.87) ἔγνον ποτὲ καὶ Ἰόλαον [[οὐκ]] ἀτιμάσαντά νιν ἑπτάπυλοι [[Θῆβαι]] (P. 9.79) θρασείᾳ δὲ πνέων καρδίᾳ μόλεν Δανάας ποτὲ [[παῖς]] (P. 10.45) καί ποτε χαλκότοξον Ἀμαζόνων μετ' ἀλκὰν ἕπετό οἱ (N. 3.38) χρυσαλακάτου ποτὲ Καλλίας ἁδὼν ἔρνεσι Λατοῦς (N. 6.36) βοτάνα τέ [[νίν]] ποθ' ἁ λέοντος νικάσαντ ἤρεφε (N. 6.42) φεῦγε γὰρ Ἀμφιαρῆ ποτε θρασυμήδεα (N. 9.13) καί ποτ' ἐς ἑπταπύλους Θήβας [[ἄγαγον]] στρατὸν [[ἀνδρῶν]] (N. 9.18) Διομήδεα δ' ἄμβροτον ξανθά ποτε Γλαυκῶπις ἔθηκε θεόν (N. 10.7) ἐκράτησε δὲ καί ποθ' Ἕλλανα στρατὸν Πυθῶνι (N. 10.25) καί ποτ' Ἀνταίου δόμους προσπαλαίσων ἧλθ ἀνὴρ (v. l. [[καίτοι]] πότ, i. e. [[ποτί]]) (I. 4.52) [[ἐπεὶ]] περικτίονας ἐνίκασε [[δή ποτε]] καὶ [[κεῖνος]] (I. 8.65) καί ποτε τὸν τρικάρανον Πτωίου κευθμῶνα κατέσχεθε fr. 51b. ὑδάτεσσι δ' ἐπ Ἀσωποῦ π [οτ ἀ] πὸ προθύρων βαρύκολπον ἀνερέψατο παρθένον (Pae. 6.135) κεράιζε Τυφῶνα [[Ζεὺς]] πατὴρ ἐν Ἀρίμοις [[ποτέ]] fr. 93.<br /> <b>b</b> [[within]] rel. cl. ἐλαίας, [[τάν]] ποτε ἔνεικεν Ἀμφιτρυωνιάδας (O. 3.13) (ἔλαφον) ἅν ποτε Ταυγέτα ἔγραψεν ἱεράν (O. 3.29) ([[αἶνος]]) ὃν ποτ' ἐς Ἀμφιάρηον φθέγξατ, [[ἐπεὶ]] (O. 6.13) ἐς ἀμφιθάλασσον νομόν, [[ἔνθα]] ποτὲ βρέχε [[θεῶν]] βασιλεὺς (O. 7.33) [[ἔνθα]] Ῥόδῳ ποτὲ μιχθεὶς τέκεν ἑπτὰ παῖδας (O. 7.71) τὸ [[δή ποτε]] Λυδὸς [[ἥρως]] [[Πέλοψ]] ἐξάρατο (O. 9.9) ([[ὥρα]]) ἅ ποτε θάνατον ἆλκε (O. 10.104) ὃς [[τᾶς]] ὀφιώδεος [[υἱόν]] ποτε Γοργόνος ἦ πόλλ' Πάγασον ζεῦξαι ποθέων ἔπαθεν (O. 13.63) [[τόν]] ποτε [[Κιλίκιον]] θρέψεν πολυώνυμον [[ἄντρον]] (P. 1.16) [[οἶος]] ἐὼν θρέψεν ποτὲ Ἀσκλαπιόν (P. 3.5) στεφάνοις, τοὺς ἀριστεύων Φερένικος ἕλεν Κίρρᾳ [[ποτέ]] (P. 3.74) (Πυθῶνι) [[ἔνθα]] ποτὲ χρῆσεν (P. 4.4) ([[ἔπος]]) Αἰήτα τό ποτε ζαμενὴς [[παῖς]] ἀπέπνευσ (P. 4.10) “（[[ὄρνις]]) [[τόν]] ποτε δέξατ” (P. 4.20) “（υἱὸς) [[τόν]] ποτ' Εὐρώπα τίκτε” (P. 4.46) τὸν μὲν πολυχρύσῳ ποτ' ἐν δώματι [[Φοῖβος]] [[ἀμνάσει]]” (P. 4.53) “ἀρχαίαν κομίζων [[τάν]] ποτε [[Ζεὺς]] ὤπασεν τιμάν” (P. 4.107) “[[θρόνος]], ᾧ ποτε Κρηθείδας ἐγκαθίζων εὔθυνε” (P. 4.152) “τῷ ποτ' ἐκ πόντου σαώθη” (P. 4.161) τά ποτ' ἐν οὔρεσι (P. 6.21) λόγον φέρεις, τὸν ὅνπερ ποτ' Οἰκλέος [[παῖς]] αἰνίξατο (P. 8.39) Κυράνας· τὰν ὁ χαιτάεις ποτε Λατοίδας ἅρπασ (P. 9.5) ὅν ποτε Κρέοισ' ἔτικτεν (P. 9.15) παρ' [[οἶς]] ποτε Περσεὺς ἐδαίσατο [[λαγέτας]] (P. 10.31) τέχνᾳ, [[τάν]] ποτε Παλλὰς ἐφεῦρε (P. 12.6) σὺν ᾧ ποτε Τροίαν κραταιὸς Τελαμὼν πόρθησε (N. 4.25) τὸν κροπάτωρ σὸς ἄεισέν ποτε, παῖ (Hermann: ὁ σὸς ἀείσεται, παῖ codd.: ἀείσεται, παῖ, ὁ [[σός]] Mommsen) (N. 4.90) [[τάν]] ποτ' εὔανδρόν τε καὶ ναυσικλυτὰν θέσσαντο (N. 5.9) ([[θεός]]) [[ὅσπερ]] καὶ Κινύραν ἔβρισε πλούτῳ ποντίᾳ ἔν ποτε Κύπρῳ (N. 8.18) (φιάλαισι) ἅς ποθ' ἵπποι κτησάμεναι Χρομίῳ πέμψαν (N. 9.52) παῖδα, θρασεῖαι [[τόν]] ποτε Γηρυόνα φρίξαν κύνες (I. 1.13) “[[θηρός]], ὃν πάμπρωτον ἀέθλων κτεῖνά ποτ' ἐν Νεμέᾳ” (I. 6.48) [[ταί]] μιν ῥύοντό ποτε μάχας ἐναριμβρότου [[ἔργον]] ἐν πεδίῳ κορύσσοντα (I. 8.54) “χθόνα [[τοί]] ποτε πέμψαν (Pae. 4.42) ] ποτ' εἶδεν ὑπὸ σπλάγχ [νοις] φέροισα τόνδ ἀνέῤ” (ἅν] ποτ supp. G-H.) Πα. 8A. 18. οἶά ποτε Θήβᾳ [(Pae. 18.8) [[τόν]] ποτε [Πα. 22. b. 9. [[ἔνθα]] ποθ' Ἁρμονίαν [φ] άμα Δ. 2. 2. [[τόν]] ῥα Τέρπανδρός ποθ ὁ [[Λέσβιος]] εὗρεν fr. 125. 1. Ὀρχομενῶ [[ἔνθα]] ποτε [?fr. 333a. 9.<br /> <b>c</b> in quasi rel. cl., c. [[part]]., simm. τᾶσδέ ποτε χθονὸς οἰκιστὴρ (O. 7.30) [[τάν]] ποτε Καλλίσταν ἀπῴκησαν νᾶσον (Boeckh: ἅν ποτε codd.) (P. 4.258) κίχε νιν λέοντί ποτ' [[εὐρυφαρέτρας]] ὀβρίμῳ μούναν παλαίοισαν [[ἄτερ]] ἐγχέων [[ἑκάεργος]] [[Ἀπόλλων]] (P. 9.26)<br /> <b>d</b> in subord. cl. [[ὅτε]] τε μεγαλοκευθέεσσιν ἔν ποτε θαλάμοις Διὸς ἄκοιτιν ἐπειρᾶτο (P. 2.33) ἄκουσεν Δαναόν ποτ' ἐν Ἄργει [[οἶον]] εὗρεν [[τεσσαράκοντα]] καὶ ὀκτὼ παρθένοισι γάμον (P. 9.112)<br /> <b>e</b> modifying adv. [[ὅτι]] [[πρόσθε]] ποτὲ Τιρύνθιον ἔπερσαν [[αὐτῷ]] στρατὸν (O. 10.31)<br /> <b>2</b> [[ever]]<br /> <b>a</b> c. neg.<br /> <b>I</b> in princ. cl. ὁ [[χάλκεος]] οὐρανὸς οὔ ποτ' ἀμβατὸς [[αὐτῷ]] (P. 10.27) ἐμοὶ δὲ θαυμάσαι [[θεῶν]] τελεσάντων [[οὐδέν]] ποτε φαίνεται [[ἔμμεν]] ἄπιστον (P. 10.49) [[οὐδέ]] [[μίν]] ποτε [[φόβος]] [[ἀνδροδάμας]] ἔπαυσεν ἀκμὰν φρενῶν (N. 3.39) οὔ ποτ' ἀτρεκεῖ κατέβα [[ποδί]] (N. 3.41) τὸ δ' ἐμὸν οὔ ποτε φάσει [[κέαρ]] (N. 7.102) εἴη μή [[ποτέ]] μοι τοιοῦτον [[ἦθος]] (N. 8.35) [[οὐδέ]] ποτε ξενίαν [[οὖρος]] ἐμπνεύσαις ὑπέστειλ' [[ἱστίον]] ἀμφὶ τράπεζαν (I. 2.39) μήτ' ἀρετάν ποτε σιγάτω πατρῴαν (I. 2.44)<br /> <b>II</b> c. inf. [[οὐδέ]] ποτ' ἐκλείψειν γενεάν (O. 6.51) παραγορεῖτο μή ποτε σφετέρας [[ἄτερθε]] ταξιοῦσθαι αἰχμᾶς (O. 9.77) μή ποτε τιμᾶς ἀμείρειν γονέων βίον (P. 6.26)<br /> <b>b</b> in subord. indef. cl.<br /> <b>I</b> conditional [[διδοῖ]] ψᾶφον περ' αὐτᾶς, [[εἴ ποτε]] χειμέριον [[πῦρ]] ἐξίκηται λοίσθιον (P. 4.266) “εἴ ποτ' ἐμᾶν, ὦ Ζεῦ πάτερ, θυμῷ θέλων ἀρᾶν ἄκουσας” (I. 6.42)<br /> <b>II</b> rel. [[οἷς]] ποτε πρώτοις περὶ δωδέκατον δρόμον ἐλαυνόντεσσιν ποτιστάξῃ [[Χάρις]] μορφάν (O. 6.76)<br /> <b>3</b> referring to fut., [[some]] [[day]] “φαμὶ γὰρ τᾶσδ' ἐξ ἁλιπλάκτου ποτὲ γᾶς Ἐπάφοιο κόραν ἀστέων ῥίζαν φυτεύσεσθαι” (P. 4.14) ἀλλ' εὔχεται ποτὲ οἶκον [[ἰδεῖν]] (P. 4.293)<br /> <b>4</b> fragg. καί ποτε [(Pae. 6.73) ἀλόχῳ ποτὲ θωραχθεὶς ἔπεχ' ἀλλοτρίᾳ ὠαρίων fr. 72.
| |
| }}
| |
| {{Slater
| |
| |sltr=[[ποτέ]]<br /> &nnbsp;<b>1</b> [[once]]<br /> <b>a</b> in princ. cl., ([[often]] in [[conjunction]] [[with]] καί, [[otherwise]] [[within]] subs. [[phrase]]: [[exception]] fr. 93.) τὰ δὲ καί ποτ' ἐν ἀλκᾷ (O. 13.55) σὺν δὲ κείνῳ καί ποτ' Ἀμαζονίδων στρατὸν καὶ Χίμαιραν ἔπεφνεν (O. 13.87) ἔγνον ποτὲ καὶ Ἰόλαον [[οὐκ]] ἀτιμάσαντά νιν ἑπτάπυλοι [[Θῆβαι]] (P. 9.79) θρασείᾳ δὲ πνέων καρδίᾳ μόλεν Δανάας ποτὲ [[παῖς]] (P. 10.45) καί ποτε χαλκότοξον Ἀμαζόνων μετ' ἀλκὰν ἕπετό οἱ (N. 3.38) χρυσαλακάτου ποτὲ Καλλίας ἁδὼν ἔρνεσι Λατοῦς (N. 6.36) βοτάνα τέ [[νίν]] ποθ' ἁ λέοντος νικάσαντ ἤρεφε (N. 6.42) φεῦγε γὰρ Ἀμφιαρῆ ποτε θρασυμήδεα (N. 9.13) καί ποτ' ἐς ἑπταπύλους Θήβας [[ἄγαγον]] στρατὸν [[ἀνδρῶν]] (N. 9.18) Διομήδεα δ' ἄμβροτον ξανθά ποτε Γλαυκῶπις ἔθηκε θεόν (N. 10.7) ἐκράτησε δὲ καί ποθ' Ἕλλανα στρατὸν Πυθῶνι (N. 10.25) καί ποτ' Ἀνταίου δόμους προσπαλαίσων ἧλθ ἀνὴρ (v. l. [[καίτοι]] πότ, i. e. [[ποτί]]) (I. 4.52) [[ἐπεὶ]] περικτίονας ἐνίκασε [[δή ποτε]] καὶ [[κεῖνος]] (I. 8.65) καί ποτε τὸν τρικάρανον Πτωίου κευθμῶνα κατέσχεθε fr. 51b. ὑδάτεσσι δ' ἐπ Ἀσωποῦ π [οτ ἀ] πὸ προθύρων βαρύκολπον ἀνερέψατο παρθένον (Pae. 6.135) κεράιζε Τυφῶνα [[Ζεὺς]] πατὴρ ἐν Ἀρίμοις [[ποτέ]] fr. 93.<br /> <b>b</b> [[within]] rel. cl. ἐλαίας, [[τάν]] ποτε ἔνεικεν Ἀμφιτρυωνιάδας (O. 3.13) (ἔλαφον) ἅν ποτε Ταυγέτα ἔγραψεν ἱεράν (O. 3.29) ([[αἶνος]]) ὃν ποτ' ἐς Ἀμφιάρηον φθέγξατ, [[ἐπεὶ]] (O. 6.13) ἐς ἀμφιθάλασσον νομόν, [[ἔνθα]] ποτὲ βρέχε [[θεῶν]] βασιλεὺς (O. 7.33) [[ἔνθα]] Ῥόδῳ ποτὲ μιχθεὶς τέκεν ἑπτὰ παῖδας (O. 7.71) τὸ [[δή ποτε]] Λυδὸς [[ἥρως]] [[Πέλοψ]] ἐξάρατο (O. 9.9) ([[ὥρα]]) ἅ ποτε θάνατον ἆλκε (O. 10.104) ὃς [[τᾶς]] ὀφιώδεος [[υἱόν]] ποτε Γοργόνος ἦ πόλλ' Πάγασον ζεῦξαι ποθέων ἔπαθεν (O. 13.63) [[τόν]] ποτε [[Κιλίκιον]] θρέψεν πολυώνυμον [[ἄντρον]] (P. 1.16) [[οἶος]] ἐὼν θρέψεν ποτὲ Ἀσκλαπιόν (P. 3.5) στεφάνοις, τοὺς ἀριστεύων Φερένικος ἕλεν Κίρρᾳ [[ποτέ]] (P. 3.74) (Πυθῶνι) [[ἔνθα]] ποτὲ χρῆσεν (P. 4.4) ([[ἔπος]]) Αἰήτα τό ποτε ζαμενὴς [[παῖς]] ἀπέπνευσ (P. 4.10) “（[[ὄρνις]]) [[τόν]] ποτε δέξατ” (P. 4.20) “（υἱὸς) [[τόν]] ποτ' Εὐρώπα τίκτε” (P. 4.46) τὸν μὲν πολυχρύσῳ ποτ' ἐν δώματι [[Φοῖβος]] [[ἀμνάσει]]” (P. 4.53) “ἀρχαίαν κομίζων [[τάν]] ποτε [[Ζεὺς]] ὤπασεν τιμάν” (P. 4.107) “[[θρόνος]], ᾧ ποτε Κρηθείδας ἐγκαθίζων εὔθυνε” (P. 4.152) “τῷ ποτ' ἐκ πόντου σαώθη” (P. 4.161) τά ποτ' ἐν οὔρεσι (P. 6.21) λόγον φέρεις, τὸν ὅνπερ ποτ' Οἰκλέος [[παῖς]] αἰνίξατο (P. 8.39) Κυράνας· τὰν ὁ χαιτάεις ποτε Λατοίδας ἅρπασ (P. 9.5) ὅν ποτε Κρέοισ' ἔτικτεν (P. 9.15) παρ' [[οἶς]] ποτε Περσεὺς ἐδαίσατο [[λαγέτας]] (P. 10.31) τέχνᾳ, [[τάν]] ποτε Παλλὰς ἐφεῦρε (P. 12.6) σὺν ᾧ ποτε Τροίαν κραταιὸς Τελαμὼν πόρθησε (N. 4.25) τὸν κροπάτωρ σὸς ἄεισέν ποτε, παῖ (Hermann: ὁ σὸς ἀείσεται, παῖ codd.: ἀείσεται, παῖ, ὁ [[σός]] Mommsen) (N. 4.90) [[τάν]] ποτ' εὔανδρόν τε καὶ ναυσικλυτὰν θέσσαντο (N. 5.9) ([[θεός]]) [[ὅσπερ]] καὶ Κινύραν ἔβρισε πλούτῳ ποντίᾳ ἔν ποτε Κύπρῳ (N. 8.18) (φιάλαισι) ἅς ποθ' ἵπποι κτησάμεναι Χρομίῳ πέμψαν (N. 9.52) παῖδα, θρασεῖαι [[τόν]] ποτε Γηρυόνα φρίξαν κύνες (I. 1.13) “[[θηρός]], ὃν πάμπρωτον ἀέθλων κτεῖνά ποτ' ἐν Νεμέᾳ” (I. 6.48) [[ταί]] μιν ῥύοντό ποτε μάχας ἐναριμβρότου [[ἔργον]] ἐν πεδίῳ κορύσσοντα (I. 8.54) “χθόνα [[τοί]] ποτε πέμψαν (Pae. 4.42) ] ποτ' εἶδεν ὑπὸ σπλάγχ [νοις] φέροισα τόνδ ἀνέῤ” (ἅν] ποτ supp. G-H.) Πα. 8A. 18. οἶά ποτε Θήβᾳ [(Pae. 18.8) [[τόν]] ποτε [Πα. 22. b. 9. [[ἔνθα]] ποθ' Ἁρμονίαν [φ] άμα Δ. 2. 2. [[τόν]] ῥα Τέρπανδρός ποθ ὁ [[Λέσβιος]] εὗρεν fr. 125. 1. Ὀρχομενῶ [[ἔνθα]] ποτε [?fr. 333a. 9.<br /> <b>c</b> in quasi rel. cl., c. [[part]]., simm. τᾶσδέ ποτε χθονὸς οἰκιστὴρ (O. 7.30) [[τάν]] ποτε Καλλίσταν ἀπῴκησαν νᾶσον (Boeckh: ἅν ποτε codd.) (P. 4.258) κίχε νιν λέοντί ποτ' [[εὐρυφαρέτρας]] ὀβρίμῳ μούναν παλαίοισαν [[ἄτερ]] ἐγχέων [[ἑκάεργος]] [[Ἀπόλλων]] (P. 9.26)<br /> <b>d</b> in subord. cl. [[ὅτε]] τε μεγαλοκευθέεσσιν ἔν ποτε θαλάμοις Διὸς ἄκοιτιν ἐπειρᾶτο (P. 2.33) ἄκουσεν Δαναόν ποτ' ἐν Ἄργει [[οἶον]] εὗρεν [[τεσσαράκοντα]] καὶ ὀκτὼ παρθένοισι γάμον (P. 9.112)<br /> <b>e</b> modifying adv. [[ὅτι]] [[πρόσθε]] ποτὲ Τιρύνθιον ἔπερσαν [[αὐτῷ]] στρατὸν (O. 10.31)<br /> <b>2</b> [[ever]]<br /> <b>a</b> c. neg.<br /> <b>I</b> in princ. cl. ὁ [[χάλκεος]] οὐρανὸς οὔ ποτ' ἀμβατὸς [[αὐτῷ]] (P. 10.27) ἐμοὶ δὲ θαυμάσαι [[θεῶν]] τελεσάντων [[οὐδέν]] ποτε φαίνεται [[ἔμμεν]] ἄπιστον (P. 10.49) [[οὐδέ]] [[μίν]] ποτε [[φόβος]] [[ἀνδροδάμας]] ἔπαυσεν ἀκμὰν φρενῶν (N. 3.39) οὔ ποτ' ἀτρεκεῖ κατέβα [[ποδί]] (N. 3.41) τὸ δ' ἐμὸν οὔ ποτε φάσει [[κέαρ]] (N. 7.102) εἴη μή [[ποτέ]] μοι τοιοῦτον [[ἦθος]] (N. 8.35) [[οὐδέ]] ποτε ξενίαν [[οὖρος]] ἐμπνεύσαις ὑπέστειλ' [[ἱστίον]] ἀμφὶ τράπεζαν (I. 2.39) μήτ' ἀρετάν ποτε σιγάτω πατρῴαν (I. 2.44)<br /> <b>II</b> c. inf. [[οὐδέ]] ποτ' ἐκλείψειν γενεάν (O. 6.51) παραγορεῖτο μή ποτε σφετέρας [[ἄτερθε]] ταξιοῦσθαι αἰχμᾶς (O. 9.77) μή ποτε τιμᾶς ἀμείρειν γονέων βίον (P. 6.26)<br /> <b>b</b> in subord. indef. cl.<br /> <b>I</b> conditional [[διδοῖ]] ψᾶφον περ' αὐτᾶς, [[εἴ ποτε]] χειμέριον [[πῦρ]] ἐξίκηται λοίσθιον (P. 4.266) “εἴ ποτ' ἐμᾶν, ὦ Ζεῦ πάτερ, θυμῷ θέλων ἀρᾶν ἄκουσας” (I. 6.42)<br /> <b>II</b> rel. [[οἷς]] ποτε πρώτοις περὶ δωδέκατον δρόμον ἐλαυνόντεσσιν ποτιστάξῃ [[Χάρις]] μορφάν (O. 6.76)<br /> <b>3</b> referring to fut., [[some]] [[day]] “φαμὶ γὰρ τᾶσδ' ἐξ ἁλιπλάκτου ποτὲ γᾶς Ἐπάφοιο κόραν ἀστέων ῥίζαν φυτεύσεσθαι” (P. 4.14) ἀλλ' εὔχεται ποτὲ οἶκον [[ἰδεῖν]] (P. 4.293)<br /> <b>4</b> fragg. καί ποτε [(Pae. 6.73) ἀλόχῳ ποτὲ θωραχθεὶς ἔπεχ' ἀλλοτρίᾳ ὠαρίων fr. 72.
| |
| }} | | }} |
Revision as of 13:06, 17 August 2017
German (Pape)
[Seite 688] enclitisch, u. wenn es zu Anfange des Satzes steht, Oxytonon, indefinit. zum Vorigen, irgendeinmal, einst, sowohl auf die Vergangenheit, als auf die Zukunft gehend; τάχ' ἄν ποτε, Il. 1, 205; ἤδη γάρ ποτε, 260; ὅν ποτ' Ἀθήνη θρέψε, 2, 547; ἤδη γὰρ καὶ δεῦρό ποτ' ἤλυθε, 3, 205; ὥς ποτέ τις ἐρέει, so wird man dereinst sprechen, 4, 182; μέλλεν μέν ποτε ἔμμεναι, Od. 1, 232, u. sonst, wie Hes., Pind. u. Tragg.; ὅπως μὴ σαυτὸν οἰκτιεῖς ποτε, Aesch. Prom. 68, u. öfter mit dem fut.; πρίν ποτε λέκτρων ἐπιβῆναι, Suppl. 37; u. wie das lat. tandem in der Frage, τί ποτε, πᾶ ποτε u. ä., Prom. 124. 183, wie Soph. O. R. 279 Phil. 222 u. öfter; auch beim imperat., μέθες ποτέ, 805, d och. – Aehnlich in Prosa: ἦν ποτε χρόνος, Plat. Prot. 320 c; εἰ μέλλομέν ποτε καθαρῶς τι εἴσεσθαι, Phaed. 66 d; μόγις οὖν ποτε, endlich einmal, 314 e; u. in der Frage, τί ποτε δύναται, 324 a, τί οὖν δή ποτε καλεῖς, Gorg. 450 b; τί ποτε, Xen. Cyr. 1, 3, 11 u. öfter, An. 3, 5, 13 Mem. 1, 1, 1 u. Sp., ἀεί ποτε, immerdar, Thuc. 1, 13 u. oft. – Ποτὲ μέν – ποτὲ δέ, bald – bald, Plat. Theaet. 170 c. u. Sp, wie Pol. 10, 22, 4; auch π οτὲ μὲν γελῶντες, ἐνίοτε δὲ δακρύοντες, Plat. Phaed. 59 a; ποτὲ μέν – αὖθις δέ, Rep. VIII, 560 a, ἤδη ποτέ, D. Hal. 7, 49 u. a. Sp. Vgl. ὁπότε, πώποτε u. ähnl.
French (Bailly abrégé)
adv. indéf. enclitique;
quelquefois, une fois par hasard, un jour :
I. avec idée de temps indéterminé ἦ σοι γὰρ Αἴας πολέμιος προὔστη ποτέ ; SOPH le belliqueux Ajax s’opposa-t-il jamais à toi ? càd fut-il jamais ton ennemi ? en ce sens, après les conj. dubitatives εἰ, ἐάν, εἴπερ, etc. ; avec une nég. οὔ ποτε, μή ποτε ATT ; en un mot • οὔποτε, • μήποτε ATT non en un temps quelconque, jamais ; ποτὲ μὲν… ποτὲ δέ, tantôt … tantôt ; ποτὲ μὲν… ἐνίοτε δέ, ποτὲ μὲν… νῦν δέ, m. sign. ; qqf pour marquer l’attente au sens de enfin : τίς ποτε ; ESCHL qui enfin ? ἀεί ποτε THC toujours enfin;
II. avec idée de temps déterminé;
1 en parl. du passé autrefois, jadis : ὅν ποτ’ Ἀθήνη θρέψε IL qu’Athènes nourrit jadis ; οὕτω ποτ’ ἦν μῦς καὶ γαλῆ AR ainsi donc il était une fois un rat et un chat ; avec un prés. hist. τὸν μὲν ξένοι ποτὲ λῃσταὶ φονεύουσι SOPH des brigands étrangers le tuent un jour;
2 en parl. de l’avenir un jour : καί ποτέ τοι παρέσσεται δῶρα IL et un jour tu recevras des présents.
Étymologie: *πός.
English (Autenrieth)
enclitic indef. adv., at some time, once, some day.
