ἄμφω

English (LSJ)

τώ, τά, tw/, also οἱ, αἱ, τά; gen.

   A ἀμφοῖν S.Ph.25, etc., dat. ἀμφοῖν Aj.1264, etc.:—both, of individuals, Il.1.363; of armies or nations, 2.124:—Hom. uses only nom. and acc.: from Hom. downwards freq. with pl. Noun or Verb, Il.2.767, 7.255, etc.; ἐξ ἀμφοῖν, = ἐξ ἀλλήλοιν, S.OC1425: sts. indecl., h.Cer.15, Arist. Top.118a28, Theoc.17.26, A.R.1.165. (For the root cf. ἀμφί.)

German (Pape)

[Seite 146] ἀμφοῖν (ἀμφί, ambo), für alle genera: Hom. oft, aber nur in der Form ἄμφω, nom. u. accus., vgl. Iliad. 6, 17 u. 19 nebst Scholl. Aristonic.; Iliad. 3, 211 στάντων μὲν Μενέλαος ὑπείρεχεν εὐρέας ὤμους, ἄμφω δ' ἑζομένω, γεραρώτερος ἦεν Ὀδυσσεύς, vgl. Scholl. Aristonic.; meistens von zwei Individuen, von zwei Völkern Iliad. 2, 124; mit nominib. u. verbb. im dual. u. im plur. ohne Unterschied verbunden, vgl. z. B. Iliad. 16, 758. 17, 103. 18, 517. 23, 686; – Pind. ἄμφω P. 4, 183, ἀμφοῖν P. 3, 57 I. 4, 18; auch nach Hom. sowohl mit plur. als mit dual. verb.; Plat. zieht den dual. vor; indeclinabel H. h. Cer. 15; Ap. Rh. 1, 1 1 69.

Greek (Liddell-Scott)

ἄμφω: τώ, τά, τώ, ὡσαύτως οἱ, αἱ, τά· γεν. ἀμφοῖν Σοφ. Φ. 25, κτλ.· δοτ. ἀμφοῖν ὁ αὐτ. Α. 1264, κτλ.: - καὶ οἱ δύο ὁμοῦ, ἀμφότεροι, οὐ μόνον ἐπὶ ἀτόμων, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ δύο στρατῶν ἢ ἐθνῶν, Ἰλ. Α. 364., Β. 124: - Ὁ Ὅμηρος μεταχειρίζεται μόνον ὀνομ. καὶ αἰτ. ἄμφω: - ἀπὸ τοῦ Ὁμ. καὶ ἐφεξῆς συχνάκις συνδυάζεται μετὰ πληθυντικοῦ ὀνόματος ἢ ῥήματος: - ἐξ ἀμφοῖν = ἐξ ἀλλήλοιν, Σοφ. Ο. Κ. 1425. Ἐνίοτε ἡ λέξις εἶναι ἄκλιτος, ὡς τὸ δύο, Ruhnk Ὕμ. Ὁμ. εἰς Δήμ. 15, Θεόκρ. 17. 26. (Περὶ τῆς ῥίζης ἴδε ἀμφί, κτλ.: πρβλ. ἀμφότερος· Σανσκρ. ubbâu, Λατ. ambo· Γοτθ. bai, bajôps· Παλαιοσκανδιναυ. badir· Παλ. Ὑψ. Γερμ. beidê, (ἀγγλ. both), Σλαυ. oba, κτλ.).

French (Bailly abrégé)

gén.-dat. ἀμφοῖν;
adj. et pron.
tous deux :
1 en parl. de deux pers., animaux, choses τὼ δ’ ἄμφω χεῖρας ἀνέσχον OD et tous deux levèrent les mains;
2 en parl. de deux groupes εἴπερ γάρ κ’ ἐθέλοιμεν Ἀχαιοί τε Τρῶές τε… ἄμφω IL car si nous voulions par hasard Grecs et Troyens… les uns et les autres également.
Étymologie: cf. lat. ambo.

English (Autenrieth)

both, whether of individuals or of parties, Il. 1.363, Il. 2.124; ‘the two pieces’ (defined by what follows), Od. 12.424.