ἀίσθω

German (Pape)

[Seite 62] Hom. zweimal, Il. 20, 403 αὐτὰρ ὁ θυμὸν ἄισθε καὶ ἤρυγεν, ὡς ὅτε ταῦρος –. ἃς ἄρα τόν γ' ἐρυγόντα λέπ' ὀστέα θυμὸς ἀγήνωρ; 16, 468 ὁ δ' ἔβραχε θυμὸν ἀίσθων, κὰδ δ' έπεσ' ἐν κονίῃσι μακών, απὸ δ' ἔπτατο θυμός. Hiernach kann θυμὸν ἄισθε nicht heißen = er hauchte die Seele aus; wie Einige erklären. Man vgl. vielmehr 15, 252 ἐφἀμην νέκυας καὶ δῶμ' Ἀίδαο ἤματι τῷδ' ἴξεσθαι, ἐπεἰ φίλον ἄιον ἦτορ, wo Ariston. Scholl. ἡ διπλῆ, ὅτι ἄιον ἀντὶ τοῦ ἐπῃσθόμην, τοῦτο δέ ἐστι τῆς ψυχῆς μοῦ ήψατο. καὶ ἐν ἄλλοις (11, 532) »τοὶ δὲ πληγῆς ἀίοντες« ἐπαισθόμενοι τῆς πληγῆς. Also ἀίσθω = αἴσθω, act. zu αἴσθομαι, αἰσθάνομαι; θυμὸν ἄισθε = er fühlte sein Leben, durch die Verwundung, d. h. er zuckte zusammen, im innersten Leben getroffen. Apoll. Lex. Hom. 16, 16 ἀίσθων αἰσθόμενος· »ὁ δ' ἀνέβραχε θυμὸν ἀίσθων«. – Opp. H. 5, 311.

English (Autenrieth)

(ἀϝίω, 2), only pres. and ipf. ἄισθε: breathe out; θῦμόν, of giving up the ghost, Il. 16.468 and Il. 20.403.

Spanish (DGE)

no percibir, no ver Hdn.Schem.6.

exhalar θυμόν antes de morir, del caballo Pegaso Il.16.468, de Hipodamante Il.20.403
•jadearuna ballena ἐς χέρσον καθέλκεται αἰνὸν ἀίσθων Opp.H.5.311.

• Etimología: Presente derivado de la misma raíz que se encuentra en ἄημι q.u.; aquí se parte de *°Hu̯H^i̯°s- > ἀϝισ-.