οὐρέω: Difference between revisions
νόσημα γὰρ αἴσχιστον εἶναί φημι συνθέτους λόγους → for I consider false words to be the foulest sickness
(2a) |
m (elru replacement) |
||
| (26 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=oureo | |Transliteration C=oureo | ||
|Beta Code=ou)re/w | |Beta Code=ou)re/w | ||
|Definition=(A), impf. | |Definition=(A), impf. [[ἐούρουν]] (προσ-) D.54.4; Ion. οὔρεον Hp.Epid.1.26.δ', or [[οὔρεσκον]] (v. infr.): fut. οὐρήσω ib.7.85; Att. -ήσομαι Ar. Pax1266: aor. ἐούρησα (ἐν-) Eup.45; Ion. οὔρησα Hp.Epid.1.26. έ: pf. [[ἐούρηκα]] (ἐν-) Ar.Lys.402: Ion. plpf. οὐρήκειν Hp.Epid.6.8.30:—Pass., Ion. aor. οὐρήθην Id.Prorrh.1.92, Coac.571: ([[οὖρον]] A):—[[urinate]], [[make water]], Hes.Op.729,758, [[Herodotus|Hdt.]]1.133, etc.<br><span class="bld">2</span> c. acc. rei, [[pass with the water]], [[αἷμα]] Hp.Aph.4.80,81; οὔρεσκεν ὄφεις Ant.Lib.41:—Pass., τὸ [[οὐρούμενον]] = [[οὔρημα]], Hp.Coac.584, etc.; οὐρέεται [[μᾶλλον]] = [[is]] [[more]] [[diuretic]], Id.Vict.2.46, cf. Ath.1.32f, Orib.inc.4.28; [[οἶνος]] οὐρεόμενος = [[diuretic]] [[wine]], Aret.CD1.4.<br><span class="bld">3</span> Act., [[act as diuretic]], Id.CA1.10.(B), ([[οὖρος]] B)[[watch]], Sch.A.R.4.1614, EM54.31. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0418.png Seite 418]] (von [[οὖρος]], der Wächter), bewachen, Schol. Par. Ap. Rh. 4, 1614. = [[οὐρίζω]], v. l. bei Soph. O. R. 696. impf. ἐούρουν, Urin lassen, pissen; μηδ' ἐπὶ κρηνάων οὐρεῖν, Hes. O. 760; μήτ' ἐν ὁδῷ, μήτ' ἐκτὸς ὁδοῦ [[προβάδην]] οὐρήσῃς, 731; Ar. Vesp. 394 Thesm. 611 u. öfter; fut. οὐρήσομαι, Par 1266; οὐρῆσαι [[ἀντίον]] [[ἄλλου]], Her. 1, 133; Xen. Cyr. 1, 2, 16 u. Sp. – Auch τί, aus-, wegpissen, dah. pass., [[οἶνος]] [[μᾶλλον]] οὐρεῖται, Ath. I, 32 f. – Auch = Samen lassen, Ant. Lib. 41. – Der inf. soll nach den Gramm. οὐρῆν gelautet haben. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0418.png Seite 418]] (von [[οὖρος]], der Wächter), bewachen, Schol. Par. Ap. Rh. 4, 1614. = [[οὐρίζω]], [[varia lectio|v.l.]] bei Soph. O. R. 696. impf. ἐούρουν, Urin lassen, pissen; μηδ' ἐπὶ κρηνάων οὐρεῖν, Hes. O. 760; μήτ' ἐν ὁδῷ, μήτ' ἐκτὸς ὁδοῦ [[προβάδην]] οὐρήσῃς, 731; Ar. Vesp. 394 Thesm. 611 u. öfter; fut. οὐρήσομαι, Par 1266; οὐρῆσαι [[ἀντίον]] [[ἄλλου]], Her. 1, 133; Xen. Cyr. 1, 2, 16 u. Sp. – Auch τί, aus-, wegpissen, dah. pass., [[οἶνος]] [[μᾶλλον]] οὐρεῖται, Ath. I, 32 f. – Auch = Samen lassen, Ant. Lib. 41. – Der inf. soll nach den Gramm. οὐρῆν gelautet haben. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=<span class="bld">1</span>-ῶ :<br /><i>impf.</i> ἐούρουν, <i>f.</i> οὐρήσω, <i>att.</i> οὐρήσομαι, <i>ao.</i> ἐούρησα, <i>pf.</i> ἐούρηκα;<br />[[uriner]].<br />'''Étymologie:''' [[οὖρον]]¹.<br /><span class="bld">2</span>-ῶ :<br />[[avoir une heureuse navigation]].<br />'''Étymologie:''' [[οὖρος]]². | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''οὐρέω:''' (impf. ἐούρουν, fut. οὐρήσω - атт. οὐρήσομαι, aor. ἐούρησα - атт. οὔρησα, pf. ἐούρηκα) испускать мочу Hes., Her., Arph., Xen., Arst. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''οὐρέω''': Ἡσ., Ἀττ.· παρατ. ἐούρουν (προσ-) Δημ., Ἰων. οὔρεον Ἱππ. 976F, ἢ οὔρεσκον, ἰδὲ κατωτ.: μέλλ. οὐρήσω Ἱππ. 589. 42, Ἀττ. -ήσομαι Ἀριστοφ. Εἰρ. 1206: ἀόρ. ἐούρησα (ἐν) Εὔπολ. ἐν «Αὐτολύκῳ» 12, Ἰων. οὔρησα Ἵππ.· πρκμ. ἐούρηκα (ἐν-) Ἀριστοφ. Λυσ. 402· Ἰων. ὑπερσ. οὐρήκειν Ἱππ. 1201F· - Παθ., Ἰων. ἀόρ. οὐρήθην ὁ αὐτ. 213F· ([[οὖρον]]). - Οὐρῶ, κανονικῶς «κατουρῶ», Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 727, 756, Ἡρόδ. 1. 133, κτλ.<br /> 2) μετ’ αἰτ. πράγμ., [[ἐκβάλλω]] | |lstext='''οὐρέω''': Ἡσ., Ἀττ.· παρατ. ἐούρουν (προσ-) Δημ., Ἰων. οὔρεον Ἱππ. 976F, ἢ οὔρεσκον, ἰδὲ κατωτ.: μέλλ. οὐρήσω Ἱππ. 589. 42, Ἀττ. -ήσομαι Ἀριστοφ. Εἰρ. 1206: ἀόρ. ἐούρησα (ἐν) Εὔπολ. ἐν «Αὐτολύκῳ» 12, Ἰων. οὔρησα Ἵππ.· πρκμ. ἐούρηκα (ἐν-) Ἀριστοφ. Λυσ. 402· Ἰων. ὑπερσ. οὐρήκειν Ἱππ. 1201F· - Παθ., Ἰων. ἀόρ. οὐρήθην ὁ αὐτ. 213F· ([[οὖρον]]). - Οὐρῶ, κανονικῶς «κατουρῶ», Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 727, 756, Ἡρόδ. 1. 133, κτλ.<br /> 2) μετ’ αἰτ. πράγμ., [[ἐκβάλλω]] μετὰ οὔρων, Ἱππ. Ἀφ. 1252· οὔρεσκον ὄφεις Ἀντών. Λιβ. 41. - Παθ., τὸ οὐρούμενον = [[οὔρημα]] Ἱππ. 216C, κτλ. ΙΙ. [[ἐκσπερματίζω]] ὡς τὸ Λατ. [[meiere]] [[semen]] [[emittere]], τὴν γονὴν οὐρεῖν, Foës. Oecon. Hipp. | ||
}} | }} | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''οὐρέω:''' ([[οὖρον]]), παρατ. <i>ἐούρουν</i>, μέλ. <i>-ήσομαι</i>· [[ουρώ]], [[κατουρώ]], σε Ησίοδ., Ηρόδ. | |lsmtext='''οὐρέω:''' ([[οὖρον]]), παρατ. <i>ἐούρουν</i>, μέλ. <i>-ήσομαι</i>· [[ουρώ]], [[κατουρώ]], σε Ησίοδ., Ηρόδ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
| Line 29: | Line 29: | ||
}} | }} | ||
{{FriskDe | {{FriskDe | ||
|ftr='''οὐρέω''': {houréō}<br />'''Forms''': Ipf. ἐούρουν, Aor. οὐρῆσαι, Fut. -ήσω, -ήσομαι, Perf. ἐούρηκα,<br />'''Grammar''': v.<br />'''Meaning''': [[harnen]] (ion. att. seit Hes.).<br />'''Composita''' : auch m. Präfix wie ἐν-, ἐξ-, προσ-, κατ-,<br />'''Derivative''': Davon (ἐξ-, ἀπ-)[[οὔρησις]] f. [[das Harnen]], -ητήρ m., -ήθρα, ion. -η [[Harnröhre]], -ημα n. [[Harn]], -ητικός [[oft harnend]], [[harntreibend]] (Hp., Arist. u.a.); auch als Rückbildung [[οὖρον]] n. [[Harn]] (Hdt., Hp., Thphr.), wozu u.a. [[δυσουρέω]] [[schwer harnen]], -ία f. [[Harnbeschwerde]] (Mediz. u.a.) wie von *δύσουρος. Von [[οὖρον]] od. [[οὐρέω]] : [[οὐράνη]] f. [[Nachttopf]] (A.''Fr''., S.''Fr''.), = [[οὐρητήρ]] (Poll.)<br />'''Etymology''' : Iterativ-intensive Bildung *ϝορσέω zum primären Wz.präs. in aind. ''várṣati'' [[regnen]] (idg. *''u̯érseti''), euphemistischer Ausdruck für [[ὀμείχω]] (Wackernagel KZ 29, 129 = Kl. Schr. 1, 632); vgl. [[οὐρανός]] und [[ἕρση]]. Weitere Formen m. reicher Lit. bei WP. 1, 268f., Pok. 80f., W.-Hofmann s. ''ūrīna''. Zu ''ūrīna'' noch Scheller Mus. Helv. 18, 140ff.<br />'''Page''' 2,447 | |ftr='''οὐρέω''': {houréō}<br />'''Forms''': Ipf. ἐούρουν, Aor. οὐρῆσαι, Fut. -ήσω, -ήσομαι, Perf. ἐούρηκα,<br />'''Grammar''': v.<br />'''Meaning''': [[harnen]] (ion. att. seit Hes.).<br />'''Composita''': auch m. Präfix wie ἐν-, ἐξ-, προσ-, κατ-,<br />'''Derivative''': Davon (ἐξ-, ἀπ-)[[οὔρησις]] f. [[das Harnen]], -ητήρ m., -ήθρα, ion. -η [[Harnröhre]], -ημα n. [[Harn]], -ητικός [[oft harnend]], [[harntreibend]] (Hp., Arist. u.a.); auch als Rückbildung [[οὖρον]] n. [[Harn]] (Hdt., Hp., Thphr.), wozu u.a. [[δυσουρέω]] [[schwer harnen]], -ία f. [[Harnbeschwerde]] (Mediz. u.a.) wie von *δύσουρος. Von [[οὖρον]] od. [[οὐρέω]]: [[οὐράνη]] f. [[Nachttopf]] (A.''Fr''., S.''Fr''.), = [[οὐρητήρ]] (Poll.)<br />'''Etymology''': Iterativ-intensive Bildung *ϝορσέω zum primären Wz.präs. in aind. ''várṣati'' [[regnen]] (idg. *''u̯érseti''), euphemistischer Ausdruck für [[ὀμείχω]] (Wackernagel KZ 29, 129 = Kl. Schr. 1, 632); vgl. [[οὐρανός]] und [[ἕρση]]. Weitere Formen m. reicher Lit. bei WP. 1, 268f., Pok. 80f., W.-Hofmann s. ''ūrīna''. Zu ''ūrīna'' noch Scheller Mus. Helv. 18, 140ff.<br />'''Page''' 2,447 | ||
}} | |||
{{mantoulidis | |||
|mantxt=-ῶ (=[[κατουρῶ]]). Ἀπό τό οὐσ. [[οὖρον]].<br><b>Παράγωγα:</b> [[οὐρήθρα]], [[οὔρημα]], [[οὔρησις]], [[οὐρητήρ]], [[οὐρητικός]], [[οὐράνη]] (=[[οὐροδοχεῖο]]). | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 22:13, 21 March 2024
English (LSJ)
(A), impf. ἐούρουν (προσ-) D.54.4; Ion. οὔρεον Hp.Epid.1.26.δ', or οὔρεσκον (v. infr.): fut. οὐρήσω ib.7.85; Att. -ήσομαι Ar. Pax1266: aor. ἐούρησα (ἐν-) Eup.45; Ion. οὔρησα Hp.Epid.1.26. έ: pf. ἐούρηκα (ἐν-) Ar.Lys.402: Ion. plpf. οὐρήκειν Hp.Epid.6.8.30:—Pass., Ion. aor. οὐρήθην Id.Prorrh.1.92, Coac.571: (οὖρον A):—urinate, make water, Hes.Op.729,758, Hdt.1.133, etc.
2 c. acc. rei, pass with the water, αἷμα Hp.Aph.4.80,81; οὔρεσκεν ὄφεις Ant.Lib.41:—Pass., τὸ οὐρούμενον = οὔρημα, Hp.Coac.584, etc.; οὐρέεται μᾶλλον = is more diuretic, Id.Vict.2.46, cf. Ath.1.32f, Orib.inc.4.28; οἶνος οὐρεόμενος = diuretic wine, Aret.CD1.4.
3 Act., act as diuretic, Id.CA1.10.(B), (οὖρος B)watch, Sch.A.R.4.1614, EM54.31.
German (Pape)
[Seite 418] (von οὖρος, der Wächter), bewachen, Schol. Par. Ap. Rh. 4, 1614. = οὐρίζω, v.l. bei Soph. O. R. 696. impf. ἐούρουν, Urin lassen, pissen; μηδ' ἐπὶ κρηνάων οὐρεῖν, Hes. O. 760; μήτ' ἐν ὁδῷ, μήτ' ἐκτὸς ὁδοῦ προβάδην οὐρήσῃς, 731; Ar. Vesp. 394 Thesm. 611 u. öfter; fut. οὐρήσομαι, Par 1266; οὐρῆσαι ἀντίον ἄλλου, Her. 1, 133; Xen. Cyr. 1, 2, 16 u. Sp. – Auch τί, aus-, wegpissen, dah. pass., οἶνος μᾶλλον οὐρεῖται, Ath. I, 32 f. – Auch = Samen lassen, Ant. Lib. 41. – Der inf. soll nach den Gramm. οὐρῆν gelautet haben.
French (Bailly abrégé)
1-ῶ :
impf. ἐούρουν, f. οὐρήσω, att. οὐρήσομαι, ao. ἐούρησα, pf. ἐούρηκα;
uriner.
Étymologie: οὖρον¹.
2-ῶ :
avoir une heureuse navigation.
Étymologie: οὖρος².
Russian (Dvoretsky)
οὐρέω: (impf. ἐούρουν, fut. οὐρήσω - атт. οὐρήσομαι, aor. ἐούρησα - атт. οὔρησα, pf. ἐούρηκα) испускать мочу Hes., Her., Arph., Xen., Arst.
Greek (Liddell-Scott)
οὐρέω: Ἡσ., Ἀττ.· παρατ. ἐούρουν (προσ-) Δημ., Ἰων. οὔρεον Ἱππ. 976F, ἢ οὔρεσκον, ἰδὲ κατωτ.: μέλλ. οὐρήσω Ἱππ. 589. 42, Ἀττ. -ήσομαι Ἀριστοφ. Εἰρ. 1206: ἀόρ. ἐούρησα (ἐν) Εὔπολ. ἐν «Αὐτολύκῳ» 12, Ἰων. οὔρησα Ἵππ.· πρκμ. ἐούρηκα (ἐν-) Ἀριστοφ. Λυσ. 402· Ἰων. ὑπερσ. οὐρήκειν Ἱππ. 1201F· - Παθ., Ἰων. ἀόρ. οὐρήθην ὁ αὐτ. 213F· (οὖρον). - Οὐρῶ, κανονικῶς «κατουρῶ», Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 727, 756, Ἡρόδ. 1. 133, κτλ.
2) μετ’ αἰτ. πράγμ., ἐκβάλλω μετὰ οὔρων, Ἱππ. Ἀφ. 1252· οὔρεσκον ὄφεις Ἀντών. Λιβ. 41. - Παθ., τὸ οὐρούμενον = οὔρημα Ἱππ. 216C, κτλ. ΙΙ. ἐκσπερματίζω ὡς τὸ Λατ. meiere semen emittere, τὴν γονὴν οὐρεῖν, Foës. Oecon. Hipp.
Greek Monotonic
οὐρέω: (οὖρον), παρατ. ἐούρουν, μέλ. -ήσομαι· ουρώ, κατουρώ, σε Ησίοδ., Ηρόδ.
Middle Liddell
to make water, Hes., Hdt.
Frisk Etymology German
οὐρέω: {houréō}
Forms: Ipf. ἐούρουν, Aor. οὐρῆσαι, Fut. -ήσω, -ήσομαι, Perf. ἐούρηκα,
Grammar: v.
Meaning: harnen (ion. att. seit Hes.).
Composita: auch m. Präfix wie ἐν-, ἐξ-, προσ-, κατ-,
Derivative: Davon (ἐξ-, ἀπ-)οὔρησις f. das Harnen, -ητήρ m., -ήθρα, ion. -η Harnröhre, -ημα n. Harn, -ητικός oft harnend, harntreibend (Hp., Arist. u.a.); auch als Rückbildung οὖρον n. Harn (Hdt., Hp., Thphr.), wozu u.a. δυσουρέω schwer harnen, -ία f. Harnbeschwerde (Mediz. u.a.) wie von *δύσουρος. Von οὖρον od. οὐρέω: οὐράνη f. Nachttopf (A.Fr., S.Fr.), = οὐρητήρ (Poll.)
Etymology: Iterativ-intensive Bildung *ϝορσέω zum primären Wz.präs. in aind. várṣati regnen (idg. *u̯érseti), euphemistischer Ausdruck für ὀμείχω (Wackernagel KZ 29, 129 = Kl. Schr. 1, 632); vgl. οὐρανός und ἕρση. Weitere Formen m. reicher Lit. bei WP. 1, 268f., Pok. 80f., W.-Hofmann s. ūrīna. Zu ūrīna noch Scheller Mus. Helv. 18, 140ff.
Page 2,447
Mantoulidis Etymological
-ῶ (=κατουρῶ). Ἀπό τό οὐσ. οὖρον.
Παράγωγα: οὐρήθρα, οὔρημα, οὔρησις, οὐρητήρ, οὐρητικός, οὐράνη (=οὐροδοχεῖο).
