ἱκτήρ: Difference between revisions
ἐν δὲ δικαιοσύνῃ συλλήβδην πᾶσ' ἀρετὴ ἔνι → in justice is all virtue found in sum, in justice is every virtue there is, in justice every virtue is brought together, justice contains in itself all the virtues
| (2 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=iktir | |Transliteration C=iktir | ||
|Beta Code=i(kth/r | |Beta Code=i(kth/r | ||
|Definition= | |Definition=ἱκτῆρος, ὁ, = [[ἱκέτης]],<br><span class="bld">A</span> a [[suppliant]], [[Sophocles|S.]]''[[Oedipus Tyrannus|OT]]''185(lyr.), E.''Heracl.'' 764(lyr.): as adjective, ἱ. κλάδοι [[Sophocles|S.]]''[[Oedipus Tyrannus|OT]]''143; [[θαλλός]] [[Euripides|E.]]''[[Supplices|Supp.]]''10.<br><span class="bld">II</span> [[Ζεὺς ἱκτήρ]] = [[Zeus]] the [[protector]] of the [[suppliant]], A.''Supp.''479. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
Latest revision as of 07:30, 15 November 2024
English (LSJ)
ἱκτῆρος, ὁ, = ἱκέτης,
A a suppliant, S.OT185(lyr.), E.Heracl. 764(lyr.): as adjective, ἱ. κλάδοι S.OT143; θαλλός E.Supp.10.
II Ζεὺς ἱκτήρ = Zeus the protector of the suppliant, A.Supp.479.
German (Pape)
[Seite 1249] ῆρος, ὁ, 1) der Schutzflehende; Soph. O. R. 185; Eur. Heracl. 764; θεῶν 102; ξενικοί Cycl. 370; auch adj., κλάδοι Soph. O. R. 143, wie θαλλός Eur. Suppl. 10. – 2) der den Schutzflehenden Beistand Gewährende, Zeus, Aesch. Suppl. 474.
French (Bailly abrégé)
ῆρος (ὁ) :
1 suppliant, suppliante ; adj. de suppliant (rameau);
2 protecteur des suppliants.
Étymologie: R. Ἱκ, venir, v. ἱκνέομαι.
Russian (Dvoretsky)
ἱκτήρ: ῆρος adj. просительский, несомый молящими о защите (κλάδοι Soph.; θαλλός Eur.).
ῆρος ὁ
1 просящий защиты, молящий об убежище (θεῶν Eur.);
2 защитник просящих об убежище, заступник (Ζεύς Aesch.).
Greek (Liddell-Scott)
ἱκτήρ: ῆρος, ὁ, = ἱκέτης, Σοφ. Ο. Τ. 185, Εὐρ. Ἡρακλ. 764· ὡς ἐπίθ., ἱκτ. κλάδοι Σοφ. Ο. Τ. 143· θαλλὸς Εὐρ. Ἱκέτ. 10. ΙΙ. Ζεὺς ἱκτήρ, ὁ προστάτης τῶν ἱκετῶν, Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 479.
Greek Monolingual
ἴκτηρ, -ος, ὁ (Α)
ίκτερος.
[ΕΤΥΜΟΛ. Αμφίβολος παράλλ. τ. του ἴκτερος.
ἱκτήρ, -ῆρος, ὁ (Α)
1. ικέτης
2. φρ. «Ζεὺς ἱκτήρ»
Ζευς προστάτης τών ικετών.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. ἱκ- τών ρ. ἵκω, ἱκνοῦμαι + επίθημα -τηρ (πρβλ. λουτήρ, μηνυτήρ)].
Greek Monotonic
ἱκτήρ: -ῆρος, ὁ,
1. = ἱκέτης, ικέτης, σε Σοφ., Ευρ.
2. ως επίθ. = ἱκετήριος, σε Αισχύλ.
Middle Liddell
ἱκτήρ, ῆρος, = ἱκέτης,]
I. a suppliant, Soph., Eur.
II. as adj. = ἱκετήριος, Aesch.
