Ἀτθίς

English (LSJ)

-ίδος, ἡ,
A Attic, esp. (with or without γῆ) Attica, E.IA247 (lyr.) (unless Ἀτθίδας ναῦς be read); γῆς ἀπ' Ἀτθίδος Epin.1.6.
2 (sc. γλῶττα) the Attic dialect, Str.8.1.2.
3 (sc. ἱστορία) history of Athens, οἱ τὴν' Ἀτθίδα συγγράψαντες Id.9.1.6, cf. D.H.1.8, J.Ap.1.3.
4 Athens, written Ἀθθίς in Pae.Delph.8,14.

Spanish (DGE)

-ίδος
• Alolema(s): Ἀθθίς Pae.Delph.8, 14
• Prosodia: [-ῐ-]
• Morfología: [eol. voc. Ἄτθις Sapph.49.1, Ἀτθί AP 9.122]
A adj. fem. ática, del Ática γῆ E.Io 13, Nonn.D.47.263, γῆ Epin.1.6, AP 7.62, Ἀ. νῆσος de Salamina, A.R.1.93, μελίσση Nonn.D.41.218, διάλεκτος Plu.Vit.Hom.12, Εὐρώπη AP 5.107 (Antip.).
B subst.
I como n. de mujer Atis
1 amiga de Safo, Sapph.l.c., 90d.15, 96.16, 130.3.
2 hetera AP 6.17 (Luc).
3 mit. hija de Cránao, epónima del Ática, Str.9.1.18, Paus.1.2.6, Apollod.3.14.5.
4 gener. mujer ática o ateniense Call.Fr.178.4, AP 7.368 (Eryc.), Hsch.
•la Ateniense o tal vez la Atis (v. B I 1), comedia de Alexis, Ath.386c (Alex.27-29).
II como n. geog. el Ática E.IT 1450, IA 247, Str.9.1.11, Nonn.D.19.72, Orph.H.18.14
•en historiadores ἡ Ἀτθίς el Ática, la historia del Ática οἱ τὴν Ἀτθίδα συγγράψαντες Str.5.2.4, cf. 9.1.6, Luc.Hist.Cons.32, I.Ap.1.17, D.H.1.8
•tít. de un poema de Hegesino, Paus.9.29.1.

German (Pape)

[Seite 386] ίδος, ἡ, attisch, 1) Attika, sc. γῆ, Eur. I. A. 247. – 2) attische Mundart, sc. γλῶττα.

French (Bailly abrégé)

ίδος
adj. f.
attique ; ἡ Ἀτθίς (γῆ) l'Attique.
Étymologie: DELG cf. Ἀττικός.

Russian (Dvoretsky)

Ἀτθίς: ίδος adj. f аттическая (γῆ Eur.).
ίδος ἡ
1) (sc. γῆ) Аттика Eur.;
2) (sc. γυνή) уроженка или жительница Аттики;
3) грам. (sc. διάλεκτος) аттический диалект.

Greek (Liddell-Scott)

Ἀτθίς: -ίδος, ἡ, ἐπίθ. παρὰ μεταγ. ποιητ. = Ἀττική. ΙΙ. ὡς οὐσιαστ. (ἐξυπακουομ. τοῦ γῆ χώρα), Ἀττική, Εὐρ. Ι. Α. 247· γῆς ἀπ’ Ἀτθίδος Ἐπίνικος ἐν «Μνησιπολέμῳ» 1. 6. 2) (ἐξυπακουομ. γλῶττα), ἡ Ἀττικὴ διάλεκτος, Στράβ. 333. 3) (ἐξυπακουομ. γυνή), γυνὴ Ἀθηναία, Σαπφ. 43.

Greek Monolingual

Ἀτθίς (-ίδος), η (Α)
1. αυτή που προέρχεται από την Αττική ή ανήκει σ' αυτήν
2. ως ουσ. α) (ενν. γῆ) η Αττική
β) η Αττική διάλεκτος
γ) η Αθηναία.
[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. αττικός].

Greek Monotonic

Ἀτθίς: -ίδος, ἡ, η Ατθίδα· ως ουσ. (ενν. γῆ), η Αττική, σε Ευρ.

Middle Liddell

Attic:— as substantive (sub. γῆ), Attica, Eur.

Wikipedia EN

• Atthis (mythology), in Greek myth, the daughter of Cranaus. In Greek mythology, Atthis (Ancient Greek: Ἀτθίς) or Attis, was a daughter of Cranaus, from whom Attica, which was before called Actaea, was believed to have derived its name. The two birds into which Philomele and her sister Procne were metamorphosed, were likewise called Attis.
• Atthis (plural: Atthides), the traditional title for ancient historical works on Athenian history, written by an atthidographer
• A woman mentioned in love poetry by Sappho